Η κυρία στεκόταν έξω από κατάστημα κινητής τηλεφωνίας και έκανε καυγά. «Δεν μπορείτε να μπείτε μέσα χωρίς πιστοποιητικό» της έλεγε ο νεαρός που στεκόταν στην είσοδο για να κάνει τον έλεγχο. «Και πως θα πληρώσω το κινητό μου;» απαντούσε αυτή οργισμένη. «Τι να σας πω» ανασήκωνε ατάραχα τους ώμους του ο νεαρός. «Αυτό είναι αίσχος» ούρλιαξε η κυρία. «Έλα κυρά μου, τέλειωνε, έχουμε και δουλειές» επενέβη ο επόμενος στην ουρά.
Τυπική σκηνή που επαναλαμβάνεται εκατοντάδες φορές σε κάθε είσοδο μαγαζιού της πόλης. Απ’ έξω ο ανεμβολίαστος που φωνάζει ότι εμποδίζεται να κάνει τις δουλειές του και ότι καταπατούνται τα δικαιώματα του, στην πόρτα ο υπάλληλος που ψύχραιμα του εξηγεί ότι δεν είναι μεν δική του απόφαση ο εξοβελισμός πελάτη απ’ το κατάστημα, πλην «ας μη λέμε πολλά, απαγορεύεται η είσοδος».
Συχνά - πυκνά η σκηνή έχει πλάκα, σε μια σύγκρουση φανατικού με φλεγματικό συμβαίνουν σκηνές ροκ. Καμιά φορά το πράγμα αγριεύει, ειδικά όταν ο οργισμένος ανεμβολίαστος είναι νταβραντωμένος και ο υπάλληλος δεν έχει υπομονή. Όμως τα μαγαζιά είναι σε κεντρικά σημεία και όλο και κάποιοι αστυνομικοί της ΔΙΑΣ σταθμεύουν με τις μηχανές τους παραδίπλα, οπότε οι «αντιστασιακοί» μαζεύονται μόλις απειληθούν με κλήση του «100».
Κοίταζα τη συγκεκριμένη κυρία που είχε μπλοκάρει την ουρά έξω απ’ το μαγαζί κινητής τηλεφωνίας, απαιτώντας να μπει μέσα δίχως να δείξει πιστοποιητικό. Ήταν γύρω στα εξήντα και προφανώς τεχνολογικά αναλφάβητη αφού ήθελε να πληρώσει τον λογαριασμό της στον γκισέ κι όχι με e-banking από το σπίτι της. Η συνολική σκηνική της παρουσία παρέπεμπε σε άτομο χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων. Το τέλειο θύμα του επιτήδειου συνωμοσιολόγου του διαδικτύου ή της ρούγας.
Απειλούσε τον υπάλληλο της εισόδου με το χαζό επιχείρημα «δε θα ξαναπατήσω εδώ». Ασυνάρτητο. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να πατήσει σε κανένα μαγαζί σ’ όλη την επικράτεια. Τον απειλούσε επίσης με το ακόμα πιο παιδαριώδες «δε θα πληρώσω τον λογαριασμό σας, εσείς θα χάσετε». Για κάποιον λόγο πίστευε ότι η εταιρεία κινητής θα πληγεί περισσότερο από την ίδια αν κοπεί η σύνδεση του τηλεφώνου της. Αντιδράσεις και επιχειρηματολογία μακράν της στοιχειώδους λογικής.
Την παρατηρούσα πάντως, προσπαθώντας να υπολογίσω πόσο καιρό θα αντέξει αυτό τον ρόλο του κοινωνικού αποσυνάγωγου. Έναν μήνα, δύο; Διότι άλλο είναι να κάνεις τον καμπόσο αντιστασιακό διαθέτοντας όλες τις ανέσεις του περίγυρου σου κι άλλο να ξεροσταλιάζεις έξω από εμπορικά και καφετέριες, με τους υπόλοιπους να σου λένε «άντε στην άκρη ρε φίλε, να κάνουμε τη δουλειά μας». Χρειάζεται μια κάποια γενναιότητα η διαρκής υπηρέτηση ενός τέτοιου ρόλου. Για να δούμε πόσοι είναι οι πραγματικά γενναίοι και πόσο γενναίοι είναι αυτοί.
