Θα σας πω κάτι για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και σημειώστε το. Σε λιγότερο από έναν χρόνο από την ημερομηνία διεξαγωγής τους με την αγνή, άδολη και… αμόλυντη απλή αναλογική θα γίνει το εξής πολύ… απλό: Οι εκλεγμένοι δήμαρχοι θα εκλιπαρούν για νέες εκλογές, καθώς ούτε οι ίδιοι θα αντέχουν τις συμμαχίες που θα έχουν συνάψει μετά τις εκλογές.
Παρακαλώ, προσέξτε πόσο δόλιο ήταν το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς επειδή δεν διαθέτει δυνάμεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. «Δεν θα κερδίσω εγώ, άρα δεν θα κερδίσει και κάποιος άλλος». Αυτό είναι το δόγμα! Με άλλα λόγια, όποιος δήμαρχος ή περιφερειάρχης δεν πάρει ποσοστό μεγαλύτερο του 50% από τον πρώτο γύρο, θα ζήσει μέσα στην κόλαση των συμμαχιών και των συμβιβασμών.
Μέχρι χθες τα πράγματα ήταν απλά. Κέρδιζε κάποιος τις εκλογές στον δεύτερο γύρο, γινόταν δήμαρχος ή περιφερειάρχης και ταυτόχρονα κέρδιζε και την πλειοψηφία των εδρών. Τώρα θα χρειάζεται «συμμαχίες» για να μπορεί να περνάει τα όποια σχέδιά του από τα συμβούλια, εκτός κι αν έχει κερδίσει από την πρώτη Κυριακή με ποσοστό μεγαλύτερο του 50%. Οι οπαδοί της απλής αναλογικής θα σας πουν ότι αυτό είναι καλό, αφού μέσα από τη σύνθεση κ.λπ. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τη μεγάλη ευκαιρία των μικροσυμφερόντων να κάνουν πάρτι σε έναν χώρο που ακόμη υπάρχουν… λεφτά!
Στις εκλογές, λοιπόν, θα κατέβουν πολλοί συνδυασμοί. Περισσότεροι από οποιαδήποτε άλλη φορά. Το σκεπτικό είναι απλό: Και μία έδρα να κερδίσει κάποιος, αυτή μπορεί να είναι χρήσιμη σε ένα πολιτικό αλισβερίσι. Όταν δίνεις κάτι (την έδρα), κάτι θα πάρεις. Και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά…
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα το διασκεδάσει. Από τη στιγμή που οι δυνάμεις του είναι λιγοστές, κάθε συμμαχία θα είναι κέρδος. Θα μπορεί να την παρουσιάσει ως μία σπουδαία νίκη. Τα χειρότερα είναι για τα άλλα κόμματα, τα οποία θα δουν να ξεπηδούν από τα σπλάχνα τους πλήθος ανταρτών.
Όταν υπάρχουν τριπλές εκλογές (εφόσον ευδοκιμήσει αυτό το σενάριο), θα είναι καταστροφικό για τη Νέα Δημοκρατία ή το ΚΙΝΑΛ να φτάσουν στις κάλπες των εθνικών εκλογών, έχοντας εξαντληθεί στις εσωτερικές διαμάχες των αυτοδιοικητικών. Σκεφτείτε δύο υποψήφιους δημάρχους που θα προέρχονται από το ίδιο κόμμα και θα έχουν σκοτωθεί (στην κυριολεξία) για τον Δήμο. Θα έχουν βρίσει ο ένας τον άλλον και θα έχουν πολώσει το εκλογικό σώμα. Θα έχουν δημιουργηθεί, δηλαδή, δύο ομάδες που θα προέρχονται από τον ίδιο ιδεολογικό χώρο. Με τι ψυχή θα πάνε να ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές το κόμμα τους, όταν την προηγούμενη ημέρα θα έχουν ανοίξει το κεφάλι του άλλοτε συντρόφου τους; Μη μου πείτε ότι το σχέδιο δεν είναι σατανικό ως προς τη σύλληψή του…
Θα δείτε ότι αρκετοί νυν δήμαρχοι ή σύμβουλοι θα επιλέξουν τον δρόμο της αποχής. Θα μείνουν έξω από αυτές τις εκλογές, προκειμένου να διεκδικήσουν τις… επόμενες. Εφόσον, φυσικά, εκείνες γίνουν με ένα σύστημα που θα επιτρέπει στους δήμους και τις περιφέρειες να «κυβερνηθούν».
Θανάσης Μαυρίδης
*Αναδημοσίευση από τη στήλη «Πετριές» της εφημερίδας Φιλελεύθερος που κυκλοφορεί σήμερα Παρασκευή
