της Μαρίας Χούκλη
Δεν έμεινε πτυχή της ζωής του Macron που να μην έχει μαθευτεί όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλον τον πλανήτη. Από τους βαθμούς στο γυμνάσιο, τα γλυκά που παρασκεύαζε η μητριά του και τα εγγόνια της συζύγου του, μέχρι τις λογοτεχνικές και τις μουσικές προτιμήσεις του, τα χρόνια στους Rothschild, τα χρόνια με τον Reeker, τη θητεία κοντά στον Hollande, το εύρος της πατρικής κληρονομιάς, τις πολιτικές θέσεις του: ένα υβρίδιο ζισκαντεσταινικού οικονομικού προγράμματος με αριστερόστροφη ατζέντα σε κοινωνικά ζητήματα.
Κι, όμως, εκείνος, παραμένει, ένας «διάσημος άγνωστος», έγραψε την επομένη της νίκης του, ο διευθυντής της Liberation, Laurent Zofren.
Ποιος πράγματι είναι ο Macron - ένα πολιτικό ολόγραμμα, κατασκευασμένο από σκοτεινά κέντρα ισχύος που τον επέβαλαν με σκοπό να μην αλλάξει τίποτα στη Γαλλία, όπως ισχυρίζονται ακροδεξιοί και ακροαριστεροί πολέμιοι του; Ή πίσω από το σαγηνευτικό χαμόγελο κρύβεται ένας αδίστακτος και ικανός πολιτικός που δεν κοιμάται ποτέ, «καταπίνει» αρχεία, προχωράει μπροστά χωρίς να υπολογίζει αντιδράσεις και κανόνες προκειμένου να αλλάξει τη Γαλλία, όπως ισχυρίζονται όσοι τον λατρεύουν;
Η συνάντηση με την αδυσώπητη πολιτική πραγματικότητα θα αποκαλύψει ποιος είναι ο Macron, λέει ο Zofren. Δεν έχει σημασία τι υποσχέθηκε, πώς κινήθηκε, ποια σενάρια τον ακολουθούν, το ποσοστό που πήρε. Αλλωστε, το 66% ήταν άθροισμα των δημοκρατικών ανακλαστικών δεξιών, κεντρώων και αριστερών ψηφοφόρων που κατάλαβαν ότι «πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλακεία, γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν», όπως έγραψε ο Μπρεχτ σε μια απο τις ιστορίες του κ. Κόινερ, με τον τίτλο «Αγάπη για την πατρίδα, μίσος για τους πατριδολάτρες».
Ο Macron δείχνει αποφασισμένος να πετύχει.
Το ύφος του και οι φράσεις που επέλεξε για να απευθυνθεί στους Γάλλους πολίτες,το βράδυ της Κυριακής, αμέσως μετά τη μεγάλη νίκη του, δεν απέπνεαν ούτε ευφορία, ούτε αλαζονεία. Επέλεξε να «μην ρίξει αλάτι στις πληγές» της άκρας Δεξιάς και της ανεύθυνης Αριστεράς που δεν κατόρθωσαν τελικώς να ανακόψουν την εκλογή του, διαχωρίζοντας τις ηγεσίες από τον κόσμο που τους ψήφισε. Μίλησε πολιτικά και όχι πολιτικάντικα, ενωτικά και όχι διχαστικά, διόλου συναισθηματικά ή συνθηματικά ούτε και όταν βρέθηκε ενώπιον του ενθουσιασμένου πλήθους στην Esplanade του Λούβρου. Στο κάτω-κάτω ήταν ώρες χαράς και προσωπικής δικαίωσης σ'' έναν αγώνα που όταν ξεκίνησε έμοιαζε χαμένος από χέρι. Προτίμησε, ωστόσο - έστω κι αν ήταν επιλογή επικοινωνιακής ευφυίας – χαμηλούς τόνους.
Αρχή άνδρα και γυναίκα δείκνυσι. Ο Macron δεν έχει μακρά περίοδο χάριτος. Εχει σπουδάσει φιλοσοφία επομένως θα γνωρίζει ότι πρώτος ο Αριστοτέλης είχε προειδοποιήσει ότι οι ανισότητες επιφέρουν αστάθεια και ότι ο Πλάτωνας πίστευε πως σε τέτοιες καταστάσεις, οι δημαγωγοί εκμεταλλεύονται την ελευθερία του λόγου προκειμένου να εγκαταστήσουν την τυραννία τους.
Η Γαλλία επιβεβαιώνει το προσωνύμιο «πολιτικό εργαστήρι της Ευρώπης» και όσα θα γίνουν εκεί το επόμενο διάστημα, ξεκινώντας από τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου μας αφορούν όλους.
