Χτες στη Βουλή παρακολουθήσαμε τον πιο άνευρο, τον πιο υποτονικό, τον πιο αμήχανο Τσίπρα από την εποχή της εμφάνισής του στην πολιτική. Διάβαζε εμφανώς το λόγο του, κομπιάζοντας συχνά, σαν μαθητής που είχε ή επρόκειτο να τιμωρηθεί. Αποδεικνύοντας πόσο ευφυής δεν είναι πραγματικά, παραπονιόταν διαρκώς που ο κ Μητσοτάκης του αρνείται ένα debate! Η εικόνα του ήταν τόσο θλιβερή, που πραγματικά δεν άξιζε απάντησης.
Και έδειξε με την εικόνα αυτή την αχίλλειο πτέρνα του. Ο κ Τσίπρας δεν έχει μάθει να χάνει. Δεν ξέρει τι θα πει ήττα και επομένως δεν ξέρει να τη διαχειρίζεται. Από μικρός έχει μάθει να ζει σε καθεστώς προστασίας. Ασφάλειας. Πλάτης. Αυτή είναι η αιτία της θρασύτητάς του.
Η άμυνά του στην ήττα είναι η μεταμόρφωσή του σε καλό παιδί. Για να πετύχει την ευμενή μεταστροφή του δυνατότερου ή του τιμωρού του. Αυτό έκανε το 2015 με την κ Μέρκελ και αυτό κάνει εδώ και 4 χρόνια με όσους ισχυρούς συναναστρέφεται. Είτε μέσα στη χώρα, είτε έξω. Σ αυτούς παριστάνει το καλό παιδί. Στους εδώ πολιτικούς του αντιπάλους πουλάει νταηλίκι. Γιατί τον παίρνει.
Εάν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σηκωνόταν χτες και δήλωνε ότι η ομιλία του κ Τσίπρα δεν άξιζε απάντησης, και καθόταν, θα έστελνε τον κ Τσίπρα στα Τάρταρα της εκλογικής μάχης. Και θα τον ισοπέδωνε ψυχολογικά. Θα τον έκανε να λυσσάξει και τελικά θα τον έκανε ράκος. Θα ήταν μια μεγαλοπρεπής κίνηση ανωτερότητας και μια ηχηρή κατραπακιά στο υπερφίαλο εγώ που έχει αναπτύξει ο κ Τσίπρας. Θα τον έβαζε στη θέση του. Και τον ίδιο, αλλά και στα μάτια του λαού.
Εάν ο κ Μητσοτάκης απαξιούσε να μιλήσει μετά από την αξιοθρήνητη παρουσία του πρωθυπουργού, θα έγραφε ιστορία στα κοινοβουλευτικά χρονικά. Ήδη ο λαός ξέρει πολύ καλά τι εστί Πολάκης, τι έχει γίνει στο Μάτι, πόσο διαπλεκόμενος με κεφαλαιούχους σαν την κ Παναγοπούλου, την κ Αγγελοπούλου και άλλους κορυφαίους επιχειρηματίες ήταν και είναι ο κ Τσίπρας. Οι αποδείξεις είναι αδιάψευστες. Και τα πεσμένα αυτιά του πρωθυπουργού μετά τις νέες αποκαλύψεις, αδιάψευστοι μάρτυρες.
Αντ'' αυτού, ο κ Μητσοτάκης κατήγγειλε τον κ Τσίπρα για την οικονομική πολιτική, το Μάτι, τον Πολάκη, την κ Παναγοπούλου. Και έδωσε έτσι την ευκαιρία στον θρασύ και τρεφόμενο από τις συγκρούσεις πρωθυπουργό να ανταπαντήσει με τον οχετό λάσπης και ψέματος και ασχετοσύνης περί Δημοκρατίας, που χαρακτηρίζει τον χαρακτήρα του. Γιατί επί της ουσίας δεν είπε τίποτε. Κέρδισε, όμως έτσι, πόντους για όσους από τους βουλευτές και το λαό ήθελαν εναγωνίως να δουν τον κ Τσίπρα να μη φεύγει εντελώς ματωμένος και ευτελισμένος. Για όσους ο βόθρος είναι πολιτική. Και δεν είναι λίγοι. Ούτε μπορεί κανείς να τους υποτιμά.
Υπάρχει ένας νόμος απαράβατος. Όποιος θέλει να αντιπαρατίθεται ευθέως με έναν αδίστακτο και λασπολόγο ψεύτη πρέπει είτε να είναι όμοιός του, είτε ισχυρότερος ρήτορας, είτε να τον αγνοήει. Αλλιώς, θα χάσει τις εντυπώσεις. Γιατί ο πιο αδίστακτος λερώνει. Η πολιτική, θέλεις –δε θέλεις είναι μάχη στο Κολοσσαίο. Και η πλειονότητα του λαού διψάει για αίμα. Ή, για μεγάλη ανωτερότητα.
Ο κ Τσίπρας χτες έδειξε ότι είναι γυμνός. Και ότι είναι ανίκανος να διαχειριστεί μια ήττα. Αυτό είναι καλό για τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά μπορεί να είναι και επικίνδυνο για τη Δημοκρατία. Γιατί ένας πολιτικός που δεν ξέρει να χάνει μπορεί να καταφύγει σε οποιαδήποτε εκτροπή. Ο κ Τσίπρας μας έχει δείξει ότι δεν έχει ούτε ηθικούς φραγμούς ούτε δημοκρατικές ευαισθησίες. Αυτό ας το έχουν υπ όψιν τους και οι πολιτικοί του αντίπαλοι και ο λαός. Στο κάτω κάτω η Δημοκρατία του λαού είναι. Δεν είναι κανενός κ Τσίπρα.
Γ Παπαδόπουλος-Τετράδης
