Του Χρήστου Σταϊκούρα*
Ο κ. Τσίπρας, στην αρχή της συνέντευξης τύπου, είπε ότι «δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια σε μία πραγματικότητα».
Και όμως, αυτή την πραγματικότητα αγνόησε. Δεν έδωσε καμία απάντηση στα πιεστικά ερωτήματα των πολιτών, που απορρέουν από αυτή τη δυσάρεστη πραγματικότητα. Ειδικότερα, στο πεδίο της οικονομίας, δεν είπε τίποτα για τα 100 δισ. ευρώ «εθνικό κόστος» που φόρτωσε στους πολίτες, τους νέους φόρους και τις περικοπές των συντάξεων, τη μείωση του αφορολόγητου, τις εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές, τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, τα capital controls, την πιστωτική ασφυξία, τις ομαδικές απολύσεις, τη γενιά των 360 ευρώ, τα τεράστια χρέη του Κράτους προς τους ιδιώτες, την κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων, την υστέρηση των κοινωνικών δαπανών.
Αυτή όμως η πραγματικότητα είναι οδυνηρή για τους πολίτες. Το διαθέσιμο εισόδημά τους φθίνει και θα συνεχίσει να φθίνει. Με αποτέλεσμα, το ιδιωτικό χρέος προς τις εφορίες, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες και κρίσιμους δημόσιους φορείς, διαρκώς να αυξάνει. Οι «ωρολογιακές βόμβες» στα θεμέλια της οικονομίας διογκώνονται. Αυτό είναι το οδυνηρό αποτέλεσμα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Ο Πρωθυπουργός όμως, όχι μόνο αγνόησε αυτή την πραγματικότητα, αλλά προσπάθησε να παρουσιάσει μια άλλη, εικονική πραγματικότητα, ως γνήσιος και σταθερός οπαδός της ρήσης πως «όταν η πραγματικότητα δεν σέβεται τις επιθυμίες μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα».
Ενδεικτικά:
1ον. Είπε ότι η οικονομία βρίσκεται σε αναπτυξιακή τροχιά.
Όταν οι ρυθμοί οικονομικοί μεγέθυνσης είναι αναιμικοί, χαρακτηρίζονται από κυκλικότητα, έχουν αναθεωρηθεί προς το χειρότερο και το χάσμα με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες διευρύνεται. Όταν έχει χαθεί η υψηλή αναπτυξιακή δυναμική που είχε δημιουργηθεί το 2014, μαζί με 26 δισ. ευρώ δυνητικού πλούτου μέχρι σήμερα.
2ον. Μίλησε για βελτίωση του επενδυτικού κλίματος και για μεγάλο αριθμό νέων επενδύσεων.
Όταν ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου έχει συρρικνωθεί, οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων έχουν μειωθεί, η φορολογία έχει αυξηθεί, οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν διογκωθεί, η πιστωτική συρρίκνωση συνεχίζεται, το κράτος έχει κηρύξει «εσωτερική στάση πληρωμών», η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ είναι χαμηλή και αργή, διαρθρωτικές αλλαγές που βελτιώνουν το επιχειρηματικό κλίμα δεν υλοποιούνται, νέα εμπόδια στην υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων ανακύπτουν, εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις καρκινοβατούν. ΣΥΡΙΖΑ και επενδύσεις είναι έννοιες ασύμβατες.
3ον. Μίλησε για «άλλο πρότυπο παραγωγής».
Όταν η κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδίου εκκρεμεί από το Μάρτιο του 2016, γιατί η Κυβέρνηση ούτε θέλει, ούτε ξέρει, ούτε μπορεί να βάλει μπρος την παραγωγική μηχανή της οικονομίας.
4ον. Μίλησε για δείκτες της οικονομίας οι οποίοι βελτιώνονται.
Όταν, η οποία μικρή βελτίωση παρουσιάζεται σε κάποιους μακροοικονομικούς δείκτες, είναι σε σύγκριση με το χειρότερο σημείο στο οποίο η οικονομία κατρακύλησε επί ημερών της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Η χώρα, όμως, δυστυχώς, δεν έχει ακόμη φτάσει εκεί που ήταν το 2014.
5ον. Μίλησε για επιτυχή έξοδο της χώρας στις αγορές.
Όταν αυτή έγινε μετά από 3ετές «εμπάργκο» από τις αγορές, εξαιτίας της ανικανότητας, της ανευθυνότητας και των ιδεοληψιών της σημερινής Κυβέρνησης, η οποία έπληξε την αξιοπιστία της χώρας και επιβάρυνε πολύ την οικονομία της.
Το αποτέλεσμα είναι, εκτός της καθυστέρησης εξόδου στις αγορές, το υψηλό κόστος δανεισμού, αφού παρά το ευνοϊκό – τα τελευταία χρόνια – διεθνές περιβάλλον, τα ελληνικά ομόλογα δεν ακολούθησαν τα ευρωπαϊκά στη μείωση των αποδόσεων.
Και φυσικά, ο Πρωθυπουργός δεν έκανε καμία αναφορά στην αποτυχία ένταξης των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, η οποία αποτελούσε υψίστη προτεραιότητα της οικονομικής του πολιτικής μέχρι πρόσφατα. Ένταξη που θα έπρεπε να έχει γίνει από τον Μάρτιο του 2015.
6ον. Υποσχέθηκε ότι η 3η αξιολόγηση θα κλείσει έγκαιρα.
Όταν, σύμφωνα με τις τοποθετήσεις των αρμόδιων Κυβερνητικών στελεχών, ο στόχος από Οκτώβριο μετατίθεται για Δεκέμβριο.
Και όταν η εκταμίευση της 2ης υποδόσης της 2ης αξιολόγησης, διαθέσιμη από 1η Σεπτεμβρίου, έχει μετατεθεί για το τέλος Οκτωβρίου, εξαιτίας της αδυναμίας της Κυβέρνησης να ενισχύσει με ρευστότητα την πραγματική οικονομία.
7ον. Υποσχέθηκε ότι θα μας βγάλει από τα μνημόνια και την επιτροπεία.
Όταν έχει δεσμεύσει τη χώρα σε επώδυνα μέτρα και σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για πολλά χρόνια μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, το καλοκαίρι του 2018.
8ον. Αναφέρθηκε, γενικά και αόριστα, στην «αναγκαία αποκλιμάκωση των φορολογικών συντελεστών».
Χωρίς χρονοδιάγραμμα, χωρίς προτεραιότητες, χωρίς σχεδιασμό. Και αφού πρώτα τους εκτόξευσε. Μόνο στον «μη αποδοτικό φόρο στο κρασί» αναφέρθηκε. Αλλά παρέλειψε να πει ότι και αυτόν, μαζί με την αύξηση του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια, τον επέλεξε και τον επέβαλε ο ίδιος. Ευτυχώς, έστω και αργά, αναγνωρίζει αυτό που ο πρόεδρο της ΝΔ κ. Μητσοτάκης, είχε, από πέρυσι, αναφέρει στη ΔΕΘ: ότι ο φόρος αυτός είναι άδικος, αναποτελεσματικός, στρεβλώνει τον υγιή ανταγωνισμό και πλήττει την εξωστρέφεια της μικρής πρωτογενούς οινοποιητικής παραγωγής.
9ον. Μίλησε για την πάταξη του λαθρεμπορίου στα καπνικά και στα τσιγάρα και για τους φορολογικούς ελέγχους στις λίστες καταθετών εξωτερικού.
Πεδία στα οποία, τα αποτελέσματα που έχει να παρουσιάσει η Κυβέρνηση είναι από πενιχρά έως απογοητευτικά. Υποσχόταν έσοδα 3 δισ. ευρώ μέσα σε 6 μήνες από τη φοροδιαφυγή, αλλά τελικά μέσα σε 33 μήνες κατάφερε να εισπράξει λιγότερα από 100 εκατ. ευρώ. Ενδεικτικά και μόνο, στον τομέα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου στα καύσιμα, τα εισπραχθέντα ποσά από υποθέσεις παραβάσεων καυσίμων ανέρχονταν στα 26 εκατ. ευρώ το 2013-2014, μειώθηκαν στα 8,8 εκατ. ευρώ το 2015-2016, ενώ έχουν εισπραχθεί μόλις 1,3 εκατ. ευρώ την εφετινή χρονιά.
Συμπερασματικά, ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνησή του δεν διαθέτουν το σχέδιο, την πολιτική βούληση και το όραμα για να οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από την κρίση.
Για να γίνει αυτό απαιτείται μία μεταρρυθμιστική, σοβαρή, συνεκτική και αξιόπιστη Κυβέρνηση, η οποία θα πραγματοποιήσει διαρθρωτικές αλλαγές, θα προσελκύσει επενδύσεις και θα διαπραγματευτεί μια άλλη δημοσιονομική πολιτική, με πιο ρεαλιστικούς δημοσιονομικούς στόχους.
Αυτά, η σημερινή Κυβέρνηση δεν έχει ούτε την ικανότητα, ούτε τη γνώση, ούτε τη θέληση να τα υλοποιήσει.
Οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα.
* Ο κ. Χρήστος Σταϊκούρας είναι τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας.
