Του Γιάννη Παντελάκη
Οργίστηκε πολύ. Αλλά και καθυστέρησε πολύ. Το κακό έχει γίνει. Η φορτισμένη ομιλία Φίλη στράφηκε κατά του Τσίπρα, του Καμμένου και του Ιερώνυμου. Με αυτούς όμως συγκυβερνά από τον Ιανουάριο του 2015. Με αυτούς ανέπτυξαν εξαιρετικές σχέσεις συνεργασίας δημιουργώντας ένα μοντέλο αρμονικής συνύπαρξης ετερόκλητων στοιχείων, που τελικά δεν αποδείχτηκαν τέτοια. Με αυτούς αναπαρήγαγαν βαθιά συντηρητικά πρότυπα δίνοντας τους νομιμοποίηση με το δήθεν αριστερό πρόσημο. Η ακροδεξιά στην οποία ουσιαστικά αναφέρθηκε με την ομιλία του, συγκυβερνά εδώ και εικοσιδύο μήνες. Και ο ίδιος δεν βρισκόταν μακριά.
Ο Φίλης, έμοιαζε χθες να έπεσε από τα σύννεφα επειδή ο Τσίπρας έκανε το χατήρι των ιεραρχών. Όμως, οι προθέσεις του Τσίπρα να διατηρηθούν τα προνόμια της εκκλησίας στο ακέραιο, είχαν φανεί πριν καν αναρριχηθεί στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Από τότε, ήταν ορατές και οι προθέσεις συνεργασίας με το ακροδεξιό λαϊκίστικο μόρφωμα των ΑΝΕΛ. Δεν δικαιολογείται τόση οργή, με τόση καθυστέρηση. Γνώριζε όλα τα δεδομένα και συμμετείχε για μεγάλο χρόνο σ αυτό το κυβερνητικό συνονθύλευμα που παρά την ακύρωση των προσδοκιών εκατομμυρίων ανθρώπων, έχει γαντζωθεί στην εξουσία.
Παρόλα αυτά, επειδή ζούμε σε μια ιδιόμορφη χώρα, ο Φίλης αποτελεί ήδη ένα μεγάλο πολιτικό πρόβλημα για τον Τσίπρα. Μεγαλύτερο απ'' ότι φαντάζει. Πίσω από τον Φίλη που άλλωστε επέμεινε στο ελάχιστο (μάθημα θρησκευτικών) και όχι το μέγιστο (διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους), υπάρχει μια μεγάλη ομάδα φίλων και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που αναζητούν την ελάχιστη δικαίωση. Η νίκη των παπάδων απέναντι στον Φίλη, είναι η αφορμή για να συσπειρωθούν αρκετοί γύρω του και όχι η αιτία.
Η αιτία, βρίσκεται πίσω απ όλα όσα συμβαίνουν καιρό τώρα. Οι συνεχείς κυβιστήσεις σε όλα τα επίπεδα. Από το σκληρό μνημόνιο, μέχρι την αθέτηση υποσχέσεων που δεν συνδέονται με το μνημόνιο και οικονομικές παραμέτρους. Σωρευμένη απογοήτευση και οργή που ως τώρα δεν έχει εκδηλωθεί. Υπέμεναν καρτερικά παρότι γνώριζαν πως δεν μπορεί σε όλα να έχουν γίνει τόσα πολλά λάθη.
Η ανάδειξη του Φίλη στην δεύτερη θέση των μελών της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν τυχαία. Δεν τον ψήφισαν για το έργο του στο υπουργείο Παιδείας, αλλά επειδή είπε δυο λόγια κατά των ιεραρχών. Και αυτό (μέσα στην παραδοξότητά του), είναι αρκετό για να απελευθερώσει εκείνους που έβλεπαν αλλά δεν μίλαγαν.
Ο Φίλης, αυτόματα μετατρέπεται σ'' έναν βασικό πόλο εσωτερικής αντιπολίτευσης. Ο οποίος μάλιστα βρίσκεται εκτός κυβέρνησης. Και γι αυτό, ενδεχομένως να υπερκεράσει το μέτωπο των 53, επικεφαλής των οποίων είναι ο άνθρωπος που συμφώνησε και υλοποιεί το μνημόνιο. Το ερώτημα είναι, αν ο ίδιος ο πρώην υπουργός έχει διάθεση να δημιουργήσει πρόβλημα στον Τσίπρα. Σίγουρα μπορεί. Το θέλει;
