Προχθές παραχωρήθηκαν οι παλαιές φυλακές Ωρωπού στο Δήμο με σκοπό την ίδρυση «Κέντρου Ιστορίας, Δημοκρατίας και Πολιτισμού». Ένα αίτημα δεκαετιών έγινε επιτέλους πράξη.
Το συγκεκριμένο κτίριο μετατρέπεται από σύμβολο διχασμού και ανελευθερίας σε σύμβολο ενότητας και ελευθερίας μέσω του πολιτισμού. Ο χώρος στον οποίο ο Μίκης έγραψε πολλά από τα έργα του ως πολιτικός κρατούμενος μετατρέπεται σε χώρο πολιτισμού, στον οποίον θα μπορεί να τα παρουσιάζει στους πολίτες.
Λίγες μέρες πριν την συμπλήρωση των 46 ετών από την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, ο ιστορικός αυτός χώρος, που έχει συνδεθεί με τους αγώνες για Δημοκρατία, παραδίδεται στους κατοίκους του Ωρωπού.
Οι παλιες φυλακές της δικτατορίας, γίνονται σύγχρονο κέντρο Δημοκρατίας, πολιτισμού και ελευθερίας της έκφρασης.
Στην εκδήλωση εκτός από τον Πρωθυπουργό μίλησε η σύζυγος του Ανδρέα Λεντάκη που είχε φυλακιστεί στον Ωρωπό, ο Σπύρος Χαλβατζής πρόεδρος του Συλλόγου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών (1967-1974), και ο Γρηγόρης Βαλτινός ο οποίος εκφώνησε μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη που είχε επίσης φυλακιστεί εκεί και αγωνιστεί για να ακουστεί η φωνή των πολιτικών κρατουμένων στην τοπική κοινωνία, στην επικράτεια και στην διεθνή κοινότητα.
Όλοι οι πρωταγωνιστές της εκδήλωσης ήταν άνθρωποι που έχουν συνδέσει το όνομα και την πορεία τους με την Αριστερά! Τόσο η παραχώρηση των φυλακών στον Δήμο, όσο και η ίδια η εκδήλωση που την συνόδευσε είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα του πως η ενότητα γίνεται πράξη.
Ενότητα σημαίνει να κοιτάς μπροστά κρατώντας τα θετικά από κάθε σχολή σκέψης. Και προϋπόθεση για αυτό είναι κάτι στο οποίο πολλές φορές έχει αναφερθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης: Η υποχρέωση του σύγχρονου πολιτικού να απαντάει στα σύγχρονα διλήμματα.
Και το σύγχρονο δίλημμα είναι πρόοδος ή προσκόλληση στο χθες; Μεταρρυθμίσεις ή φοβικότητα; Σοβαρότητα ή λαϊκισμός; Λογική ή ιδεοληψίες;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα διλήμματα είναι που επιτρέπουν σε ανθρώπους οι οποίοι προέρχονται από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και σχολές σκέψεις να συναντιούνται, να ομονοούν και να συνεργάζονται. Και αυτή είναι η πεμπτουσία της ενότητας και της συναίνεσης.
Μπορεί η εκδήλωση να πέρασε δικαιολογημένα στα ψιλά λόγω επικαιρότητας, μπορεί κάποιοι που θυμήθηκαν την ενότητα για να την ανταλλάξουν με συγκάλυψη να λοιδόρησαν την συγκεκριμένη εκδήλωση (χαρακτηρίζοντας την υποτιμητικά «συναυλία»), αλλά νομίζω πως και οι ίδιοι θα αναγνωρίσουν ότι μεγαλύτερο μάθημα ενότητας και εθνικής ομοψυχίας από αυτό που έδωσε την περασμένη Τρίτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης πλάι στην σύζυγο του Ανδρέα Λεντάκη και στον Σπύρο Χαλβατζή σε ένα ιστορικά φορτισμένο κτίριο όπου η Χούντα φυλάκιζε κομμουνιστές, δεν υπάρχει!
Και ακριβώς λόγω επικαιρότητας, το μάθημα αυτό είναι πιο επίκαιρο απο ποτέ. Είναι παράλληλα και μια καλή ευκαιρία να αναρωτηθούμε: Θα μπορούσε επι διακυβέρνησης Τσίπρα να γίνει αντίστοιχη εκδήλωση όπου ο πρώην πρωθυπουργός θα εκφωνούσε ομιλία προς τιμήν δεξιών που βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν επί Χούντας;
Θα μπορούσε για παράδειγμα να εγκαινιάσει ο κ. Τσίπρας επί των ημερών του, αντίστοιχο κέντρο πολιτισμού και ιστορίας προς τιμήν των πρωταγωνιστών του Κινήματος του Ναυτικού;
Και να εκφωνήσει ομιλία στα εγκαίνια, πλάι στους συγγενείς του Σπύρου Μουστακλή που έμεινε ανάπηρος από τα βασανιστήρια της Χούντας; Θα μπορούσε ο κ. Τσίπρας να απαντήσει ρεαλιστικά στα διλήμματα που αφορούν το αύριο της χώρας φεύγοντας από τις διαχωριστικές γραμμές του χθες;
Όταν η απάντηση γίνει ναι, τότε τα μαθήματα ενότητας και πολιτικού εκσυγχρονισμού που έδωσε την Τρίτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχουν πιάσει τόπο. Τότε η εθνική ενότητα και ομοψυχία που συνδέεται με την πολιτική μεγαλοψυχία και με την ποιότητα της Δημοκρατίας μας θα είναι κοινός τόπος.
