Σκεφτόμουν, κύριε Πρόεδρε, αν χρειαζόμαστε ή όχι επαγγελματίες πολιτικούς. Το λέω επειδή μία εποχή και με αφορμή την κρίση είχε γίνει μόδα το «πολιτική χωρίς πολιτικούς». Είναι βέβαιο ότι πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες μπλόφες του μάρκετινγκ της πολιτικής. Κάποιοι προσπάθησαν να γίνουν πολιτικοί, προσπαθώντας να πείσουν τον κόσμο ότι δεν χρειάζονταν οι... άλλοι πολιτικοί. Φώναξαν «φωτιά, φωτιά» ώστε να αδειάσει η ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του σινεμά και να βρουν έτσι θέσεις για να παρακολουθήσουν το έργο.
Η πολιτική είναι ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα. Ο πολιτικός πρέπει να έχει ιδιαίτερες αρετές, να μπορεί να συνθέτει απόψεις, να βρίσκει λύσεις, να κάνει καλύτερη την καθημερινότητα των πολιτών. Αλλά χρειάζεται να έχει και γνώσεις. Να γνωρίζει καλά ένα αντικείμενο.
Παρακολουθούμε πως τα μεγάλα κόμματα του εξωτερικού δημιουργούν στελέχη. Επενδύουν σε ανθρώπους και φροντίζουν να τους εξοπλίσουν με όλα εκείνα τα εφόδια που θα χρειαστούν στο μέλλον για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα τους. Δεν ξυπνάει κάποιος ένα πρωί και δέχεται τηλεφώνημα από τον πρωθυπουργό για να μεταβεί στο υπουργείο και να παραλάβει ένα χαρτοφυλάκιο.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι μόνο το ΠΑΣΟΚ έχει δημιουργήσει στην πράξη σχολή πολιτικών στελεχών! Δείτε πόσο αποτελεσματικοί υπήρξαν στο παρελθόν οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και συγκρίνετέ τους με τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με πολλούς υπουργούς του δικού σας κόμματος. Είναι η νύχτα με τη μέρα! Πάρτε για παράδειγμα τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ο άνθρωπος είναι γεννημένος υπουργός Δημόσιας Τάξης! Λάθος! Έχει εκπαιδευτεί άριστα για να είναι ένας εξαιρετικός υπουργός Δημόσιας Τάξης.
Σύμφωνοι! Δεν έγινε όπως γίνεται στο εξωτερικό. Το ΠΑΣΟΚ της πρώτης περιόδου είχε ένα υπουργικό συμβούλιο τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τη δεύτερη τετραετία άρχισαν οι άνθρωποι να γίνονται ειδικοί στο είδος. Άραγε θα μπορούσε να συμβεί αυτό και με υπουργούς της πρώτης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ; Να γίνουν κι αυτοί Χρυσοχοΐδηδες στη δεύτερη τετραετία τους; Δεν το πιστεύω! Υπήρχε μια μεγάλη διαφορά στους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ της πρώτης περιόδου είχε αρχηγό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Παρά την αρνητική άποψη που έχουμε αρκετοί από εμάς σήμερα για εκείνον, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν ένα επίλεκτο μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας των ΗΠΑ. Δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Αλέξη Τσίπρα. Έκανε επιλογές τύπου Κουτσόγιωργα, αλλά έκανε και επιλογές τύπου Σημίτη. Στην κυβέρνηση του κ. Τσίπρα αδυνατούμε να βρούμε τον αντίστοιχο Σημίτη. Ή Τρίτση.
Εσείς, κύριε Πρόεδρε, έχετε επιλέξει ανθρώπους στο υπουργικό σας συμβούλιο που έχουν δυνατότητα να αφήσουν σημαντικό έργο. Ωστόσο, πολλοί από αυτούς χρειάζονται «εκπαίδευση», αφού η Ελλάδα δεν είναι Γερμανία και η Ν.Δ. δεν είναι ένα κόμμα σαν τους Χριστιανοδημοκράτες ή τους Φιλελεύθερους της Γερμανίας. Δεν έχουμε παράδοση σε τέτοια θέματα. Στην πραγματικότητα ούτε κόμματα έχουμε. Παρέες διοικούν τα κόμματα και ύστερα τις κυβερνήσεις.
Όταν αναλάβατε τη Ν.Δ. κάνατε μία σοβαρή προσπάθεια με το μητρώο στελεχών. Δεν ήταν αρεστό στο κομματικό κατεστημένο. Φυσικό είναι. Ένα τέτοιο σχολείο στελεχών αυξάνει σημαντικά τον εσωτερικό ανταγωνισμό και αυτό δεν το αντέχουν τα μέλη των ελληνικών κομμάτων. Εσείς, πάντως, πρέπει να συνεχίσετε την προσπάθεια που ξεκινήσατε. Να επιμείνετε στο κτίσιμο νέων στελεχών. Να δημιουργήσετε τις συνθήκες εκκόλαψης των επόμενων υπουργών. Ή των όποιων στελεχών των μελλοντικών κυβερνήσεων της Ν.Δ. Μακάρι να έκαναν κάτι ανάλογο και τα άλλα κόμματα.
Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που θα ασχοληθούν στο μέλλον με την εξωτερική πολιτική της χώρας θα πρέπει να δοκιμαστούν σκληρά σε αυτό το αντικείμενο και να τους δοθεί το περιθώριο να κάνουν δουλειά και να δημιουργήσουν σχέσεις. Ομοίως μπορεί να γίνει σε διάφορα πεδία δραστηριότητας.
Η πολιτική δεν είναι μια ευκαιριακή εργασία. Είναι δύσκολη και απαιτητική. Χρειαζόμαστε πολιτικούς. Με γνώσεις, με αρχές. Και εμπειρία. Τόσο στην πολιτική όσο και σε ένα επαγγελματικό αντικείμενο.
Ο λαϊκισμός άφησε την κάρτα του το 2012. Αυτό μας έκανε ίσως να κινητοποιηθούμε. Αν τα κόμματα λειτουργούσαν με έναν άλλον τρόπο, τότε ίσως και να μην είχαμε οδηγηθεί στη χρεοκοπία. Και βεβαίως, δεν θα είχαν φτάσει στο σημείο να οφείλουν τόσα πολλά χρήματα στις τράπεζες. Χρειαζόμαστε άλλου είδους κόμματα, άλλου είδους νοοτροπία. Εσείς, κύριε Πρόεδρε, κάνατε την αρχή. Μην εγκαταλείψετε αυτό τον δρόμο!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
