Δύο χρόνια μετά τη συνέντευξη της συντρόφου του Αλ. Τσίπρα και τη δήλωσή της ότι ο «ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά δεν πήρε την εξουσία» το «δόγμα Μπαζιάνα» επανέρχεται και συμπεριλαμβάνεται στο «κείμενο απολογισμού» του κόμματος. Συμπεριλαμβάνοντας μάλιστα την «απειλή» πως την επόμενη φορά η «διακυβέρνηση της Αριστεράς θα ασχοληθεί να διαμορφώσει νέες δομές και νέους θεσμούς». Πάντα για την «λαϊκή κυριαρχία».
Το μακροσκελές κείμενο απολογισμού, ή όπως περιγράφεται από τους συντάκτες του ως «η συλλογική αποτίμηση της δράσης περιλαμβανομένης της κριτικής και της αυτοκριτικής όπου είναι αναγκαίες» είναι όντως, ένα επικό κείμενο της αριστερής νόησης. Οι κύριοι Δραγασάκης, Μπαλτάς και Δρίτσας άριστοι θεωρητικοί και με μακρά εμπειρία στην καμαρίλα της αριστεράς, τετραγώνισαν τον κύκλο της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και ξανά πίσω στην αντιπολίτευση και προσφέρουν στον Αλέξη Τσίπρα, τους παλιούς και wanna be συντρόφους - που θα βρεθούν το Σαββατοκύριακο στην Κ.Ε - το αναγκαίο καθαρτήριο.
Η προσεκτική ανάγνωση του προσχεδίου που θα διορθωθεί και να εμπλουτιστεί κατά τη διάρκεια της Κ.Ε όπως αναφέρεται αρμοδίως, εισφέρει στοιχεία για το πως αντιλαμβάνονται στην Κουμουνδούρου τις ήττες και τις νίκες τους, το παρελθόν και τις προοπτικές τους να επανέλθουν στην εξουσία με προίκα τη νέα γνώση αλλά και την εμβληματική αντίληψη όπως την εξέφρασε η σύντροφος του Αλέξη Τσίπρα με τη φράση « πήραμε την κυβέρνηση αλλά όχι και την εξουσία»!
«Οδηγός» τους η Μπαζιάνα
Το υποκεφάλαιο που τιτλοφορείται « Μαθήματα για το μέλλον» και συνιστά συνεκτική απάντηση « στο ερώτημα τι πρέπει να διορθώσουμε και σε ποια κατεύθυνση, όπως και τί να αναθεωρήσουμε ή να εγκαταλείψουμε, από τα πλούσια δεδομένα της εμπειρίας μας» κρύβει και μια ανάλυση για την εμβληματική και επίμαχη φράση της συντρόφου του πρωθυπουργού « πήραμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία». Την οποία συμμερίζονται εν πολλοίς, και εξηγούν πως η νέα στρατηγική διακυβέρνησης της Αριστεράς θα ασχοληθεί να διαμορφώσει νέες δομές και νέους θεσμούς για τη λαϊκή κυριαρχία!
Επ αυτού αναλύουν οι κύριοι Δραγασάκης, Μπαλτάς και Δρίτσας: «Πολλές φορές και με πολλές αφορμές διαπιστώθηκε ότι, ενώ είχαμε την κυβέρνηση, δεν είχαμε την εξουσία. Αλλά μπορούσε να ήταν διαφορετικά; Ασφαλώς η επέκταση της εξουσίας και της επιρροής της κυβέρνησης σε πλάτος είναι σημαντική. Αλλά σημαντική είναι επίσης η ποιότητα του τρόπου άσκησης της εξουσίας εκεί που την έχουμε, η επίτευξη της απαραίτητης εμβάθυνσης στην προώθηση των αποφάσεών μας. Οι αδυναμίες σε πολλά πεδία δεν οφείλονταν στο ότι δεν είχαμε την εξουσία, αλλά στο ότι δεν αξιοποιήσαμε και δεν ασκήσαμε σωστά εκείνη που είχαμε»
Και συνεχίζουν σημειώνοντας ότι «υπ’ αυτήν την έννοια, μια στρατηγική της Αριστεράς για το μέλλον οφείλει να είναι στρατηγική διακυβέρνησης, αλλά ταυτόχρονα και μετασχηματισμού συστημάτων και δομών εξουσίας, όπως και διαμόρφωσης νέων δομών και θεσμών για την ενίσχυση της διαφάνειας, του κοινωνικού ελέγχου και τελικά της λαϊκής κυριαρχίας».
Αποτάσσονται και τον... Ρασπούτιν!
Την ίδια στιγμή, με την Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής για Παπαγγελόπουλο ετοιμάζει προσκλήσεις για να καταθέσουν οι κύριοι Πολάκης και Τζανακόπουλος – διαβάζει κανείς στον απολογισμό του ΣΥΡΙΖΑ την εξής παράγραφο: «Σε ελλείμματα συντονισμού μπορεί να αποδοθεί και το ότι η κυβερνητική πολιτική φάνηκε τελικά να αποδίδει μεγαλύτερη έμφαση από ό,τι θεσμικά της αντιστοιχούσε στην πολιτική αντιπαράθεση στο πεδίο των κατά τα άλλα πολύ υπαρκτών μεγάλων σκανδάλων».
Και αφού διευκρινίζει ότι «ο ρόλος κάθε μέλους ή εκπροσώπου της κυβέρνησης στα διάφορα πεδία πολιτικής ευθύνης όφειλε να περιορίζεται θεσμικά στο να εντοπίσει τεκμήρια ενδεχομένου σκανδάλου, να στοιχειοθετήσει αυτά τα τεκμήρια στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, να αποστείλει τα σχετικά πορίσματα στη δικαιοσύνη, εφόσον τα τεκμήρια κρίνονταν επαρκώς στοιχειοθετημένα, και, από κει, να διατηρήσει λελογισμένες αποστάσεις» καταλήγει:
«Ώστόσο κάποιες φορές η εύλογη αυτή διαδικασία δεν ακολουθήθηκε κατά γράμμα ενώ δεν υπήρξε συστηματική διαβούλευση συναφώς στο κυβερνητικό επίπεδο».
Οι λέξεις μετρημένες μια προς μία. Όπως και η αναφορά περί μη συστηματικής διαβούλευσης που δείχνει τον δρόμο της αποστασιοποίησης του τωρινού και μελλοντικού ΣΥΡΙΖΑ από όσα καταγγέλλονται και αποκαλύπτονται για την δράση του κ. Δ. Παπαγγελόπουλου και των υποβοηθητικών βραχιόνων του. Ενδεχομένως δε να υποκρύπτει και μια προληπτική «αποναρκοθέτηση» πιθανών άλλων αποκαλύψεων για άλλα πολιτικά πρόσωπα.
Τομή ο βολονταρισμός του Τσίπρα!
Πιάνοντας το νήμα από το 2012 για προφανείς λόγους υπενθύμισης ποιος οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία οι τρεις συντάκτες πιστώνουν τον Πρόεδρο και τον βολονταρισμό του!
«Με αυτά τα δεδομένα, η τολμηρή δήλωση του Προέδρου του τις παραμονές των εκλογών του 2012, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος και πρόθυμος να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, εφόσον η ψήφος του ελληνικού λαού το προκρίνει, πατούσε στέρεα στη λαϊκή δυναμική ενώ ταυτόχρονα προσέδιδε στις αντίστοιχες κοινωνικές δυνάμεις πολιτική διέξοδο. Και μάλιστα υπό όρους συνέχειας με την ιστορία του ελληνικού λαϊκού κινήματος και την ιστορία της Αριστεράς στον τόπο μας. Έτσι η δήλωση αποτέλεσε τομή που πόλωσε την ψήφο και εκτίναξε τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ από το περίπου 4% στο περίπου 17%, αναδεικνύοντάς τον σε αξιωματική αντιπολίτευση» αναφέρουν οι συντάκτες του κειμένου.
Τι έφταιξε για την ήττα εκτός από την “καθοριστική συμβολή των ΜΜΕ”;
Ότι... ξεχάστηκε το κόμμα από τον αγώνα «κατάλυσης της λαϊκής αυτενέργειας» !
«Ήταν σαν να είχαμε όλοι υποτιμήσει ότι η πολιτική της Αριστεράς, ακόμη και όταν κυβερνά και ιδίως όταν ο νεοφιλελευθερισμός κυριαρχεί, είναι αγώνας συνεχής και αγώνας ενάντια στο ρεύμα», ενώ περιγράφεται και πώς πρέπει από εδώ και πέρα να λειτουργεί με πρωτοβουλίες «από τα κάτω».
Και εξηγούν: «Πρωτοβουλίες, για παράδειγμα, συναρτημένες με αλληλέγγυα οικονομία, ενεργειακές κοινότητες και ποικίλες μορφές έκφρασης –συνδικαλιστικές, κοινωνικές, πολιτισμικές, καλλιτεχνικές ή άλλες. Δηλαδή πρωτοβουλίες που θα καθιστούσαν κοινωνικά λειτουργικές τις ιδρυτικές αξίες της Αριστεράς και θα συσχέτιζαν έμπρακτα το κυβερνητικό έργο με τις στρατηγικές επιλογές της για το μέλλον της χώρας».
Η εμπειρία των συντακτών στη συγγραφή κομματικών μανιφέστων είναι πολύ διακριτή στο κείμενο.
Και τους δίνει τη δυνατότητα την ίδια στιγμή να λένε Α και να το αναιρούν. Να προτρέπουν, αποτρέποντας. Να επικρίνουν, επευφημώντας. Αλλά και να περνούν υποδόρια μια κριτική που αγγίζει την κορυφή, αλλά δεν γίνεται επικίνδυνη για τις μέρες μετά την επιβεβαίωση της εξουσίας του Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος φωτογραφίζεται αρκούντως για την «πολιτικά άστοχη» επιλογή για τις τριπλές κάλπες τον Μάιο, που έγινε η αφετηρία για την εκλογική ήττα του Ιουλίου και την επιστροφή στην αντιπολίτευση Για την υποχώρηση των συλλογικών λειτουργιών του κόμματος και τον κακό συντονισμό. Αλλά μέχρι εκεί...
