Η κυβέρνησή σας, κύριε Πρόεδρε, έχει ως πρωτεύοντα στόχο την ανάπτυξη. Και κινείται με ταχύτητα στο κομμάτι αυτό. Ωστόσο, υπάρχουν καλόπιστες παρατηρήσεις από τους ανθρώπους των επιχειρήσεων. Από ανθρώπους που παλεύουν χρόνια τώρα στα χαρακώματα της αγοράς, έχοντας τις περισσότερες φορές απέναντί τους το ίδιο το κράτος. Ο Ν.Τζ. είναι ένας εξαιρετικός επιχειρηματίας, που υπέστη τις συνέπειες της κρίσης λόγω των οφειλών που είχε το Δημόσιο προς την επιχείρησή του. Ωστόσο, δεν αναφέρεται στο πρόβλημά του. Αλλά στο πώς μπορεί η ελληνική οικονομία να κερδίσει έως 4 μονάδες ανάπτυξης τον χρόνο με τον εξωδικαστικό μηχανισμό. Δώστε στον κ. Σταϊκούρα και στον κ. Γεωργιάδη να το διαβάσουν με προσοχή. Διότι ο διάβολος, κύριε Πρόεδρε, κρύβεται συνήθως στις λεπτομέρειες.
Ακολουθεί η επιστολή του Ν. Τζ. και με τίτλο «Μία ευκαιρία για ανάπτυξη»:
«Διαβάσαμε τις τελευταίες μέρες τη σημαντική είδηση ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να νομοθετήσει για αυτόματο σύστημα υπολογισμού του σημείου συμφωνίας του εξωδικαστικού μηχανισμού. Αυτό ακούγεται πολύ καλό, αλλά οι καλές προθέσεις μπορούν να απαξιωθούν από τις λεπτομέρειες.
Εξ όσων δημοσιεύθηκαν, προτείνεται ο αυτόματος μηχανισμός να ισχύσει για επαγγελματίες, ιδιώτες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις με οφειλές έως κάποιο όριο (άκουσα 800.000€) και αφήνει τις μεγαλύτερες οφειλές, που είναι βέβαια και πολύ περισσότερα χρήματα, στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των οφειλετών και των πιστωτών. Αφήνει, δηλαδή, το σημείο εμπλοκής του υπάρχοντος νόμου για τον εξωδικαστικό μηχανισμό χωρίς νέα νομοθετική πρόνοια.
Αν η κυβέρνηση θέλει να λύσει το σύνολο του προβλήματος θα πρέπει να επεκτείνει την εφαρμογή του αλγόριθμου υπολογισμού των ρυθμίσεων που θα προτείνει για το αυτόματο σύστημα και για τις ρυθμίσεις για μεγαλύτερα δάνεια με μη αυτόματο και εξωδικαστικό τρόπο. Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση, αφού συλλεχθούν όλα τα στοιχεία που είναι κατά τεκμήριο αντικειμενικά και συμφωνηθεί η συνολική καθαρή θέση του οφειλέτη και των τυχόν εγγυητών, να βγαίνει εκ του νόμου η ρύθμιση και όχι από διαπραγματεύσεις.
Με αυτόν τον τρόπο θα προστατεύονται και τα τραπεζικά στελέχη από τυχόν κατηγορίες για προνομιακές ρυθμίσεις και οι δανειολήπτες από την τραπεζική ευθυνοφοβία και κατ' επέκταση αυθαιρεσία.
Φυσικά θα πρέπει να υπάρχουν και κάποιες δικλίδες ασφαλείας. Ηδη με το νόμο που ισχύει για την προστασία της πρώτης κατοικίας ο νομοθέτης έχει ορίσει ένα σημείο συμφωνίας εκ του νόμου. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον νόμο, αν η συνολική περιουσία του δανειολήπτη (καθαρή θέση στην περίπτωση των εταιρειών) είναι π.χ. 100.000€, το συνολικό κεφάλαιο που μπορεί να ρυθμιστεί δεν μπορεί να είναι πάνω από 120.000€ (20% επιπλέον) και αν η οφειλή είναι μεγαλύτερη τότε διαγράφεται το υπερβάλλον ποσό του κεφαλαίου.
Για τις εταιρείες και τους επαγγελματίες το ύψος των σημερινών τους οφειλόμενων ποσών προς ρύθμιση είναι ένα άθροισμα των αρχικών κεφαλαίων που δανείστηκαν, των τόκων που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί, των τόκων υπερημερίας και των πληρωμένων τόκων τα τελευταία 10 χρόνια, που όντας αυθαίρετα υψηλά στα χρόνια της κρίσης, είναι και μέρος του προβλήματος. Έτσι, αν τεθεί σαν όριο ότι το κούρεμα που θα υπολογιστεί δεν μπορεί να ξεπερνάει τους τόκους που έχουν καταβληθεί ή χρεωθεί και κεφαλαιοποιηθεί από τον Ιούνιο του 2010 έως σήμερα, τότε εκπληρώνεται και το περί δικαίου αίσθημα, και δεν κουρεύεται κεφάλαιο και η ρύθμιση θα γίνει ευκολότερα αποδεκτή από τις τράπεζες. Να σημειωθεί ότι οι τράπεζες κάνουν και από μόνες τους τέτοιου είδους ρυθμίσεις που αφαιρούν τους τόκους από το συνολικό σημερινό κεφάλαιο. Τέτοιου είδους πρόνοιες και επακόλουθες ρυθμίσεις θα καλύψουν το 99% των περιπτώσεων και θα μείνουν για διαπραγμάτευση μόνο πολύ ειδικές περιπτώσεις.
Ο νομοθέτης, ενσωματώνοντας τέτοιου είδους απλές και καθαρές ρυθμίσεις μπορεί να απελευθερώσει από την τρέχουσα «ομηρία χρέους» πολλές υγιείς κατά τα άλλα δυνάμεις της οικονομίας. Νομίζουμε ότι όσοι δεν καταφέρουν να ακολουθήσουν τέτοιου είδους ρυθμίσεις, τότε είναι μακροπρόθεσμα μη βιώσιμοι και θα πρέπει να προχωρήσουν οι τράπεζες σε εκκαθάριση ή να τους υποχρεώσουν σε τεχνική πτώχευση με βάση έναν νέο πτωχευτικό νόμο, που ελπίζω να είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης να νομοθετήσει.
Συνοψίζοντας, νομίζουμε ότι ο νέος εξωδικαστικός συμβιβασμός θα πρέπει να έχει τις ίδιες πρόνοιες για όλους, ανεξάρτητα από το ύψος της οφειλής και την αυτόματη ή μη διαδικασία με τις πρόνοιες που προτείνουμε, να είναι απλός με όσο το δυνατόν μικρότερη γραφειοκρατία και σε έναν ορίζοντα δύο ετών να καθαρίσει το πεδίο των κόκκινων δανείων. Ένας τέτοιος νόμος με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ένας καθαρά αναπτυξιακός νόμος που μπορεί να εισφέρει μέχρι και 4% του ΑΕΠ επιπλέον ανάπτυξη τα επόμενα 3-4 χρόνια.
Ειδική πρόνοια θα πρέπει να γίνει ώστε οι τράπεζες να μην μπλοκάρουν τους δανειολήπτες που καταθέτουν αίτηση εξωδικαστικού συμβιβασμού, όπως είναι η συνήθης πρακτική έως σήμερα. Αυτή η πρακτική από μόνη της έχει συντελέσει στην απροθυμία των επιχειρήσεων να συμμετάσχουν στον εξωδικαστικό συμβιβασμό.
Σαν παράδειγμα, αν μία εταιρεία έχει από την τράπεζα μια γραμμή χρηματοδότησης με επιταγές ή Factoring ή μία γραμμή έκδοσης εγγυητικών επιστολών, αυτή να παραμείνει ως έχει, δηλαδή να μην έχει η τράπεζα δικαίωμα να αλλάξει τους όρους συνεργασίας όσο διαρκεί η διαδικασία του νέου εξωδικαστικού συμβιβασμού, καταστρέφοντας στην ουσία την επιχείρηση.
Είναι μία μεγάλη ευκαιρία να λυθούν προβλήματα που προκάλεσε η κρίση σε χιλιάδες επιχειρήσεις, αρκεί να επικρατήσει η κοινή λογική, να βγει από την «εξίσωση» ο ανθρώπινος παράγοντας, κατά το δυνατόν, και να γίνουν όλοι ίσοι έναντι του νόμου, δανειστές και οφειλέτες, χωρίς την έως τώρα νομοθεσία που παραχωρεί τον ''''τελευταίο λόγο'''' στις τράπεζες».
Υπεύθυνος για τη φιλοξενία:
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
