Καλέ μου φίλε,
Την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου το απόγευμα και πιο συγκεκριμένα την ώρα που εσύ διαδήλωνες κάτω από το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου στην Θεσσαλονίκη για να μην φορέσουν τα παιδιά σου στο σχολείο μάσκα, ο συντάκτης αυτής της επιστολής εφημέρευε σε μεγάλο νοσοκομείο της πόλης και στάθηκε σιωπηλός μάρτυρας της παρακάτω σκηνής.
Την ώρα λοιπόν που εσύ χόρευες πατώντας μάσκες, στο νοσοκομείο αυτό – που είναι κέντρο αναφοράς- έκλειναν διάδρομοι, απομονώνονταν ανελκυστήρες και ο λιγοστός κόσμος έκανε γρήγορα πέρα για να περάσουν τέσσερις τραυματιοφορείς, ντυμένοι με τις γνωστές άσπρες στολές και τις ασπίδες προσώπου, που μετέφεραν τρέχοντας μέσα σε μια πλαστική διάφανη κάψουλα έναν άντρα ο οποίος επρόκειτο να διασωληνωθεί. Ο άντρας έφερε μάσκα οξυγόνου η οποία όμως ελάχιστα τον βοηθούσε να ανασάνει. Οι τραυματιοφορείς που ήταν κοντά άκουγαν ακόμα και μέσα από την κάψουλα τα συνεχή και εναγώνια πνιχτά μουσουνίσματα που προσπαθούσαν να υποκαταστήσουν την αναπνοή του. Τι φριχτό, το να πνίγεσαι και να μην μπορείς να πάρεις ανάσα. Δεν συμφωνείς καλέ μου φίλε;
Η κουστωδία αυτή βάδιζε ολοταχώς στην πιο απομονωμένη και αποπνικτική αίθουσα των χειρουργείων που δεν έχει κλιματισμό. Γιατί ο κλιματισμός, σημείωσε, έχει αποδειχθεί ότι διευκολύνει την μετάδοση του κορoνοϊού. Εκεί ο ασθενής διασωληνώνεται και παίρνει τον δρόμο για την ΜΕΘ. Ξέρεις πόσο αργά περνάνε οι ώρες μέσα σε μία εντατική; Εκεί που δεν ακούς τίποτε άλλο εκτός από τον συριγμό των αναπνευστήρων και τα σφυρίγματα των «monitor»;
Αυτή ήταν μια από τις πρώτες διασωληνώσεις κρούσμα Covid- 19 που κάναμε στο νοσοκομείο μας και για αυτό επικράτησε αναβρασμός, τις ημέρες που ακολούθησαν η διαδικασία αυτή επαναλήφθηκε τόσες φορές, έτσι που έγινε συνήθεια…
Την επόμενη ημέρα από εκείνο το συμβάν σε είχα πετύχει στον δρόμο και με ρώτησες με την ειρωνική αλαζονεία ζηλωτή αν έχω δει ποτέ κάποιον που να νόσησε από κορονοϊό. Εγώ τότε σου απήντησα: «Όχι μόνον έχω δει αλλά τον έχω παρακολουθήσει να διασωληνώνεται και αυτό δεν είναι καθόλου ωραίο».
Να το θυμάσαι αυτό το συμβάν για τις ημέρες που θα έρθουν. Αύριο έρχεται το φθινόπωρο και μεθαύριο ο χειμώνας. Με τα πρωτοβρόχια και τα πρώτα κρύα θα αφήσουμε τους όμορφους υπαίθριους χώρους του καλοκαιριού και θα μπούμε σε εσωτερικούς θερμαινόμενους. Καφενεία, ΜΜΜ, εστιατόρια, μαγαζιά, γυμναστήρια, στρατόπεδα, σχολεία αλλά ακόμα και τα ίδια μας τα σπίτια θα γίνουν εν δυνάμει εστίες όχι μόνον του κορονοϊού αλλά και της γρίπης. Ο Η1Ν1 όπως και ο COVID-19 μεταδίδονται πολύ πιο εύκολα σε κλειστούς χώρους που δεν αερίζονται. Κάθε χρόνο από τον Νοέμβριο έως και τον Μάρτιο οι ΜΕΘ όλης της χώρας επιβαρύνονται εξαιρετικά από άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και προσβάλλονται από την απλή γρίπη.
Ας συλλογιστούμε όλοι μας τι θα σημαίνει για την κοινωνία μας μια ταυτόχρονη έξαρση της γρίπης και του κορονοϊού τον Νοέμβριο. Τι θα σημαίνει αυτό για τις ΜΕΘ, για το σύστημα υγείας, για τους νοσηλευτές και τους γιατρούς, για τους γονείς μας και τους παππούδες μας.
Ποια θα είναι η θέση σου αρνητή του σήμερα και πιθανό κρούσμα του αύριο όταν αυτός ο επαπειλούμενος Αρμαγεδδών θα ξεσπάσει; Τι θα κάμεις; Θα δείξεις κατανόηση και θα συμπαρασταθείς όταν ο/η ειδικευόμενος/η ιατρός θα ψάχνει εναγωνίως να βρει κρεβάτι ΜΕΘ σε όλη την Ελλάδα και δεν θα βρίσκει για τον διασωληνωμένο γονιό σου; Ή θα του επιτεθείς φραστικά όπως κάνουν πολλοί ; Ή θα εξακολουθήσεις να είσαι όπως τώρα μια φανατική στρουθοκάμηλος που κρύβει το κεφάλι της στην άμμο για να μην δει τον κίνδυνο;
Καλέ μου φίλε
Αυτά δεν στα γράφω για να σε τρομοκρατήσω, δεν είναι αυτή η πρόθεση μου όμως θέλω να ξέρεις ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες πιθανότητες έτσι να εξελιχτούν τα πράγματα. Και μην αυταπατάσαι νομίζοντας προς στιγμή ότι οι εντατικές γεμίζουν μόνον από κρούσματα γρίπης και κορωνοϊού. Νομίζεις ότι θα πάψουν τα τροχαία ατυχήματα να συμβαίνουν ή οι καρκινοπαθείς να χειρουργούνται; Τρέμω στο σενάριο να χρειαστεί κάποιος υγειονομικός να βρεθεί στο φριχτό δίλημμα να επιλέξει ποιός ασθενής θα ζήσει. Ένας εικοσάχρονος πολυταυματίας από τροχαίο ή ένας ασθενής κάποιας ηλικίας με Covid;
Σενάρια… Ναι, σενάρια τα οποία είναι παρά πολύ πιθανά.
Να καταπιαστούμε μετά την άρνηση της πραγματικότητας με τις προλήψεις; Ας γίνουμε λοιπόν προληπτικοί, ας χτυπήσουμε ξύλο όσες φορές θέλεις, ας επικαλεστούμε τα Θεία, ας φέρουμε όλοι αντί για μάσκα ματόχαντρα. Ότι και αν κάνουμε αν δεν δούμε την πραγματικότητα κατάματα και δεν δεχτούμε να ακολουθήσουμε τις απλές οδηγίες των ειδικών, τότε η πραγματικότητα θα υψωθεί- υψώθηκε ήδη- εμπρός μας και θα μας σαρώσει και εσένα τον άπιστο αλλά και εμάς που ζούμε στο πετσί μας όλη αυτή την κατάσταση.
* Ο Παύλος Ι. Αλεξιάδης είναι ιατρός
