Από την στιγμή που οι τέσσερις μεγάλοι του ποδοσφαίρου δεν τα βρήκαν στην συνάντησή τους, ούτε με την διαμεσολάβηση της UEFA, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έπρεπε να ακολουθήσει τακτική Θάτσερ και να προχωρήσει σε Grexit. Μία μεταρρυθμιστική κυβέρνηση δεν σέρνεται πίσω από σώβρακα και φανέλες. Δεν προσπαθείς να βάλεις τάξη σε έναν καυγά ελεφάντων κρατώντας ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα. Θα σε ποδοπατήσουν…
Το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί εδώ και δεκαετίες. Σύμπτωμα κι αυτό μιας ολόκληρης κοινωνίας που ανέχεται φαινόμενα παραβατικότητας, αρκεί να κερδίζει η ομάδα του. Είναι ακριβώς το ίδιο που συμβαίνει με το κόμμα μας, όταν αυτό βρίσκεται στην εξουσία: Ας καταστρέφει την χώρα, αρκεί να διορίσει τα παιδιά μας στο δημόσιο! Όλος ο καυγάς γίνεται για ένα πέτσινο πρωτάθλημα. Και το ξέρουμε όλοι ότι είναι πέτσινο, αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Εμείς να κερδάμε και όλοι οι άλλοι…
Είναι θέμα χρόνου αυτό το πράγμα κάπου να σκάσει. Στην αρχή έφυγε ο κόσμος από τα γήπεδα. Έπειτα σταμάτησε να ασχολείται ακόμη και εξ αποστάσεως. Το ποδόσφαιρο έπαψε να είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα των ανθρώπων στις καθημερινές συζητήσεις τους. Τουλάχιστον, όχι όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στα στοιχηματικά παιγνίδια ελάχιστοι ποδοσφαιρόφιλοι ασχολούνται με το ελληνικό πρωτάθλημα. Οι περισσότερο, σε ποσοστό άνω του 85%, εμπιστεύονται τα χρήματά τους στα ξένα πρωταθλήματα. Με άλλα λόγια, αν σταματούσε τα ελληνικό πρωτάθλημα δεν θα έχανε η Βενετιά βελόνι.
Είχε δύο δρόμους να διαλέξει η κυβέρνηση: Ο πρώτος ήταν να αφήσει το Νομικό σύστημα να αποφανθεί για το ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο. Υπήρξε μία Επιτροπή που σύμφωνα με τον Νόμο αποφάσισε ότι υπήρξε καραμπινάτη υπόθεση διπλοϊδιοκησίας. Ας άφηναν το νομικό σύστημα να αποφανθεί. Ο δεύτερος δρόμος για την κυβέρνηση ήταν να κατεβάσει τα ρολά. Επέλεξε έναν τρίτο δρόμο, αυτόν της διευθέτησης. Δεν ήταν η καλύτερη επιλογή. Το μόνο που κατάφερε ήταν να έχουν όλοι τους κάτι να της προσάψουν: Οι ΠΑΟΚτσήδες την πιθανή απώλεια του πρωταθλήματος, οι αντίπαλοι του κ. Σαββίδη ότι δεν τηρούνται οι κανόνες του παιγνιδιού και οι μεταρρυθμιστές για το γεγονός ότι έτσι δεν πρόκειται να φτιαχτεί ένα κράτος δικαίου. Ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Κι όπως έλεγε η γιαγιά μου σε τέτοιες περιπτώσεις, καλά ξεμπερδέματα!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
