Του Θανάση Διαμαντόπουλου*
Υπάρχουν στιγμές που οι άνθρωποι, ακόμη και αν δεν άγγιξαν την παραφροσύνη, νιώθουν ότι έχει γραφεί γι' αυτούς ο στίχος του Βιζυηνού «μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου». Όπως, για παράδειγμα, όταν βρίσκονται, αγκαλιά με δυό παιδιά και μια γυναίκα, καθηλωμένοι σε ένα βραχάκι, στην Αργυρά Ακτή Ματιού. Με τη θάλασσα να παφλάζει, τον αέρα να λυσσομανά και πύρινες γλώσσες προερχόμενες από την παράκτια περιοχή να ξυρίζουν τη θάλασσα.
Στη ζωή μου μετάνιωσα μόνο για πράγματα που είπα –ή έκανα- εν θερμώ, σε στιγμές οργής. Με τα χρόνια, δε, συνειδητοποίησα πως δεν καλό να έχεις διαρκώς υψωμένο το εισαγγελικό δάκτυλο της κατάκρισης και να ζητάς από όλους ανά πάσα στιγμή ευθύνες.
Γι' αυτό και την πρώτη βδομάδα δεν δέχτηκα να βγω σε κανένα κανάλι, σε κανένα ραδιόφωνο, σε καμία εκπομπή, μολονότι με κάλεσαν σχεδόν οι πάντες (πλην των κρατικών, όπως ουδέποτε άλλωστε συνέβη επί συριζοκρατίας, πιθανότατα κατ' αξίωση των συνδικαλιστών, επειδή είχα διεξαγάγει τις εξετάσεις για πρόσληψη δημοσιογράφων στη ΝΕΡΙΤ)…
Και τώρα ακόμη δεν πρόκειται να φορτώσω στους νυν κυβερνώντες τις διαχρονικές ευθύνες του πολιτικού συστήματος, τις αιώνιες πελατειακές λογικές, την ανεκρίζωτη διαφθορά των ανά τη χώρα πολεοδομικών υπηρεσιών, πιθανόν των πιο διεφθαρμένων από όλες. Άλλωστε ο Γεώργιος Βλάχος γενικώς αποκαλούσε τους πολιτικούς «τελευταίους κρίκους της αμαρτωλής αλύσου, της οποίας πρώτοι είναι οι εκλογείς».
Επιπρόσθετα είμαι έτοιμος να παραδεχθώ πως στις 23/7 το απόγευμα ο στρατηγός άνεμος προήχθη σε στρατάρχη…
Ωστόσο…
Είναι αδύνατον…
Με τη σχετική νηφαλιότητα που προσφέρει η χρονική απόσταση…
Να μη διερωτηθώ δημόσια για κάποια πράγματα…
Πρώτον. Γιατί καθυστέρησε –εδώ και μόνον εδώ με επιφύλαξη: αν πράγματι καθυστέρησε όσο λέγεται- η παρέμβαση της Τροχαίας στον κόμβο της Ραφήνας, ώστε οι εξ Αθηνών ερχόμενοι να υποχρεώνονται να κάνουν αναστροφή προς Σταυρό και Αγία Παρασκευή;
Δεύτερον. Γιατί οι εποχούμενοι διοχετεύονταν μέσα στο Μάτι, και δη στη στενότατη οδό Ακροπόλεως (προέκταση της Μυκόνου); Μήπως –εδώ διερώτηση- ο αμέσως παράλληλος κεντρικός δρόμος του Ματιού ήταν προτιμότερος;
Τρίτον. Γιατί ούτε μια στιγμή δεν εμφανίστηκε στην Αργυρά Ακτή σκάφος του Λιμενικού, ενώ και οι ψαρόβαρκες, οι ψαρότρατες κλπ ήρθαν με τετράωρη καθυστέρηση;
Τέταρτον. Γιατί, γύρω στα μεσάνυκτα που εγώ έφτασα στη Ραφήνα, δηλαδή σχεδόν έξι ώρες μετά τα ξέσπασμα του κακού, δεν υπήρχε ούτε ένα λεωφορείο, ούτε ένα πούλμαν, για να παίρνει και να μεταφέρει –ενδεχομένως και σε νοσοκομεία για έλεγχο της ανοξίας- άτομα ημίγυμνα, χωρίς κινητό και χωρίς ένα ευρώ πάνω τους;
Και…
(Αν υποθέσουμε πως για όλα τα ανωτέρω κάποια εξήγηση, κάποια δικαιολογία, κάποιο ελαφρυντικό μπορεί να υπάρξει)…
Πέμπτον. Γιατί δεν ρίχτηκαν ποτέ φωτοβολίες, ώστε να διευκολυνθεί ο εντοπισμός όσων πάλευαν με τα κύματα;
Για να μην αναφέρω αυτό που μου επισήμανε ο φίλος μου Άγγελος Συρίγος, γιατί δεν εξετράπησαν έγκαιρα προς άλλο λιμάνι τα σκάφη που κατευθύνονταν προς Ραφήνα και πιθανόν να χτύπησαν –ποτέ δεν θα το μάθουμε- κάποιους ανθρώπους ευρισκόμενους στη θάλασσα εκεί κοντά;
Ο εισαγγελέας του ναυτοδικείου, ένας καταπληκτικός νέος άνθρωπος που αγαπώ πάρα πολύ, τυχαίνει να είναι φοιτητής μου και να εκπονεί σήμερα διδακτορική διατριβή υπό την εποπτεία μου. Θυμάμαι που πρόσφατα μου έλεγε πως και το Λιμενικό είναι στην αρμοδιότητά του. Ποτέ δεν θα διανοηθώ να του υποδείξω τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων του. Ίσως όμως, την επόμενη φορά που τον συναντήσω, να τον κοιτάξω ερωτηματικά…
Τέλος θυμίζω –χωρίς αντιπολιτευτική διάθεση, άλλωστε η συριζανέλεια κυβέρνηση έχει παράσχει αναρίθμητες άλλες ευκαιρίες- πως ο Καμμένος ζητούσε ποινικές διώξεις των τότε κυβερνώντων, για πυρκαγιές χωρίς καμένους..
ΥΓ. Και κάτι έλασσον, ενδεικτικό όμως της ταχύτητας των κυβερνητικών αντανακλαστικών. Δεν έχει ακόμη πάει εγκύκλιος στις υπηρεσίες του υπουργείου Συγκοινωνιών για την απλούστευση της διαδικασίας διαγραφής των αυτοκινήτων που κάηκαν και αντικατάστασης των αδειών οδήγησης που έλιωσαν…
*Ο κ. Θανάσης Διαμαντόπουλος είναι Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης.
