Στην αρχαία Αθήνα οι φίλοι του Σόλωνα λέγεται ότι κερδοσκόπησαν άγρια, επειδή, λέει, ήξεραν για τη Σεισάχθεια και φρόντισαν να φεσώσουν πριν κάθε έναν που μιλούσε την ελληνική ή τη βαρβαρική. Να έκαναν το ίδιο οι φίλοι του Τραμπ; Δεν μπορεί να αποδειχτεί, όπως δεν αποδείχτηκε και για τους φίλους του Σόλωνα. Αν όμως ήξερα ότι ο Τραμπ θα έκανε πράγματι αυτές τις αγριότητες με τους δασμούς που ήδη κάνει, θα είχα ξεπουλήσει μέχρι και το μαξιλάρι που κοιμάμαι τα βράδια…
Είμαστε υποχρεωμένοι να πηγαίνουμε με εικασίες. Αν πράγματι ξέραμε, αν δηλαδή ήμασταν στο κεφάλι του Ντόναλτ Τράμπ, τότε δεν θα γράφαμε σε αυτήν τη στήλη, αλλά θα απολαμβάναμε το υπόλοιπο τις ζωής μας σε έναν εξωτικό παράδεισο και θα πληρώναμε τα κοκτέιλ στην παραλία και την ηλιοθεραπεία στον καυτό ήλιο από τις αγοραπωλησίες μετοχών, εμπορευμάτων και νομισμάτων. Εμείς, λοιπόν, που δεν είμαστε στο μυαλό του Ντόναλντ ή στον κύκλο των φίλων του (αν θεωρήσουμε ότι ένας ηγεμόνας έχει φίλους και όχι ακολούθους), θα πρέπει να κάνουμε ορισμένες παραδοχές και με βάση αυτές να πορευτούμε.
Η πρώτη παραδοχή είναι ότι όλο αυτό που συμβαίνει δεν έγινε για να σπάσουμε πλάκα. Δεν είναι φάρσα. Είναι μάλλον απίθανο να ξυπνήσουμε ένα πρωί και όλα να επιστρέψουν στην «κανονικότητα». Αυτό που συμβαίνει είναι μια μελετημένη κίνηση που στόχο έχει να αποτραπεί η αμφισβήτηση του δολαρίου. Αν το σχέδιο θα πετύχει ή θα αποτύχει, αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Μια δεύτερη παραδοχή είναι ότι αυτό που εννοούσαμε ως κανονικότητα δεν ήταν και τόσο… κανονικό. Οι τιμές των μετοχών δεν ήταν φθηνές. Μάλλον, πανάκριβες ήταν. Και αν δεν ήταν οι δασμοί του Τραμπ, κάτι άλλο θα βρισκότανε για να πέσουν και να έρθει ο κόσμος στα ίσα του.
Μια τρίτη παραδοχή είναι ότι τα χαμένα χρήματα στις αγορές δημιουργούν οργή που είναι ικανή να καταπιεί την οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία. Αν συνεχιστεί η θύελλα στις οθόνες μας, δεν αποκλείεται ο Τραμπ να αποκαθηλωθεί ή να υποχρεωθεί να βάλει μπόλικο νερό στο κρασί του. Αλλά αυτό δεν αλλάζει μια πραγματικότητα: Ο Ντόναλντ λειτούργησε ως ξυπνητήρι και σήκωσε από τον λήθαργό τους όλες εκείνες τις δυνάμεις που είχαν επιτρέψει μέχρι σήμερα στους ταύρους να κυκλοφορούν ανενόχλητοι στις μεγάλες επενδυτικές κοινότητες. Και τώρα θα είναι πολύ δύσκολο να κλειστεί και πάλι το τζίνι στο λυχνάρι του…
Θανάσης Μαυρίδης
