Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Την ευθύνη για τα υπερπλεονάσματα απέδωσε προχθές, στους Θεσμούς ο πρώην ΥΠΟΙΚ, Ευκλείδης Τσακαλώτος, αναγνωρίζοντας επί της ουσίας ότι ήταν… τεράστια. «Το ΔΝΤ έλεγε άλλα νούμερα και γι' αυτό παίρναμε επιπλέον μέτρα, γιατί οι ευρωπαϊκοί θεσμοί συμφωνούσαν τελικά πάντα με το ΔΝΤ», τόνισε αρχικά ο Ε. Τσακαλώτος επιχειρώντας να απαντήσει στον υφυπουργό Οικονομικών, Θ. Σκυλακάκη ο οποίος νωρίτερα είχε κατηγορήσει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για την αφαίμαξη των Ελλήνων.
Είναι γεγονός ότι κανείς κυβερνητικός αριστερός δεν παραδέχτηκε μέχρι σήμερα, την ευθύνη της εξουσίας. Λες και δεν ήθελαν ποτέ να κυβερνήσουν τη χώρα παρά μόνο να τιμωρήσουν όσους την κυβερνούσαν ως το 2015...
Δεκαετίες ολόκληρες, η «πύρινη ιδέα» του σοσιαλισμού ανακάτευε τις δομές της κοινωνίας μας, δημιουργώντας καλούς και κακούς. Θύτες και θύματα. Από τη μία ο «μύθος» αναστάτωνε τους καταπιεσμένους της ιδέας και από την άλλη όπλιζε με ανήθικο θάρρος «προστάτη» τους «πατριώτες» της ελληνοχριστιανικής οπερέτας. Το όραμα της αριστεράς δημιουργούσε γαλαζόμαυρα και κοκκινοπράσινα «μυθικά τέρατα».
Ήρθε λοιπόν, η ώρα της απομυθοποίησης. Για μικρούς και μεγάλους. Οι φοιτητές, οι μαθητές και οι οικογένειες τους, δοκίμασαν το αριστερό, κοινωνικό και δωρεάν πανεπιστήμιο. Οι εργαζόμενοι την εξασφάλιση της εργασιακής ελευθερίας και οι συνταξιούχοι το ύψος των συντάξεων. Οι πολίτες την ποιότητα της δημοκρατίας και οι επιχειρηματίες την αποκέντρωση και την δίκαιη φορολογία. Τέλος, ο πολιτισμός της καθημερινότητας παρουσίασε τα πρώτα δείγματα "σεβασμού" στην κοινωνική συνύπαρξη.
Παρουσιάστηκε η ευκαιρία της ταύτισης της αριστεράς με τη μεγάλη κατάκτηση της κοινωνίας των πολιτών: Tη δικαιοσύνη! Αλλά χάθηκε για τους περισσότερους. Γιατί οι μεγάλοι καημοί της κατακερματισμένης μας κοινωνίας, έσβησαν δια της εφαρμοσμένης πραγματικότητας. Καταπολεμήθηκε η διαφθορά; Δόθηκαν κανονικές άδειες στα κανάλια; Αποδόθηκε δικαιοσύνη, αποκαλύπτοντας την κλεπτοκρατία; Έσπασε το δίκτυο των συνδικαλιστών που λυμαίνονται το δημόσιο; Λειτούργησε ένα σοβαρό δίκτυο δωρεάν παιδείας; Στελεχώθηκαν τα διαλυμένα νοσοκομεία; Συνδέθηκε η αγορά εργασίας με τις σπουδές;
Aυτά και πολλά άλλα στοιχήματα δικαίωσαν την μακροχρόνια λαχτάρα των Ελλήνων για αληθινή αριστερά; Όχι σαν και αυτή που έφερε το ΠΑΣΟΚ το ΄81 αλλά μια original, γνήσια, αληθινή αριστερά. Βγαλμένη μέσα από τα σκοτεινά ιδεολογικά καταφύγια της ΚΝΕ και του μαρξιστικού «Κεφαλαίου»! Γιατί, μέχρι to 2015, οι μαθητές με τις κόκκινες σημαίες και τα στιχάκια στους δρόμους, οι φοιτητές με τα πολύχρωμα αμφιθέατρα, οι εργαζόμενοι με τα μεγάλα αιτήματα και οι καλλιτέχνες με τα ανατρεπτικά όνειρα, ζούσαν με τον μύθο που ποτέ δε θα τον έβλεπαν μπροστά τους να γίνεται πράξη.
Αγαπητέ Ευκλείδη, μέσα σ΄ έναν κόσμο καπιταλισμού και αλλοτρίωσης, είχες την ευκαιρία να δώσεις ελπίδα δικαίου στους Έλληνες. Και, όπως συμβαίνει πάντα, με κάθε αλλαγή κυβέρνησης, οι περισσότεροι ανέμεναν με κρυμμένη χαρά, την περίοδο των εκπλήξεων.
Και για τα υπερπλεονάσματα φταίνει οι ξένοι. Και για την «καταθλιπτική διοίκηση» τα ντόπια και ξένα κέντρα υπονόμευσης. Ποτέ η Αριστερά και ο μύθος της...
Ήταν άραγε η τελευταία ευκαιρία; Κατάλαβαν οι Έλληνες τι παραμύθια άκουγαν μέχρι η Αριστερά να βρεθεί στην εξουσία; Aν ακόμα δεν έμαθαν, δύο πράγματα μπορούν να συμβούν: Ή να ξεχάσουν για πάντα την αριστερά ή να διογκώσουν αργότερα το ποσοστό των άλλων «ιδεολόγων» της απέναντι όχθης. Είναι λεπτό το ζήτημα γιατί η βαρβαρότητα της ελληνικής κοινωνίας ήθελε παιδεία και νόμους για να εξαλειφθεί. Όχι συνθήματα και στεφάνια στην Καισαριανή…
