Του Γιάννη Παντελάκη
Μια Γερμανική εφημερίδα-η Sueddeutsche Zeitung- έγραψε προχθές κάτι ενδιαφέρον για τον Τσίπρα. Το παραθέτουμε αυτολεξεί: «Είναι η ειρωνεία της ιστορίας το γεγονός ότι οι διεθνείς πιστωτές δεν ήθελαν να τον δουν στην εξουσία και τώρα πρέπει να παραδεχτούν ότι δεν θα υπήρχε καλύτερος». Εννοεί, ότι ο έλληνας πρωθυπουργός υλοποιεί στο ακέραιο τις μνημονιακές υποχρεώσεις, μέχρι και τους υπουργούς που ήταν αντίθετοι με την εφαρμογή τους απομάκρυνε στο τελευταίο ανασχηματισμό. Άδικο έχει;
Ο Τσίπρας, έχει αναδειχτεί από τους πιο χρήσιμους ανθρώπους των δανειστών. Υλοποίησε όλες τις εκκρεμότητες του δεύτερου μνημονίου που άφησαν οι προηγούμενοι, υπέγραψε άλλο ένα μνημόνιο, παίρνει νέα μέτρα για να κερδίσει τις αξιολογήσεις και δεσμεύει τη χώρα μ'' ένα διαρκές μνημόνιο για να πετύχει μια μικρή μελλοντική ελάφρυνση του χρέους. Ποιος άλλος θα άντεχε πολιτικά να τα κάνει όλα αυτά χωρίς ιδιαίτερες κοινωνικές αντιδράσεις;
Ο Τσίπρας ωστόσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθούν να δηλώνουν αριστεροί. Και ως τέτοιοι, νοιώθουν την ανάγκη να μην ταυτιστούν απόλυτα με την δεξιά. Οπότε υπάρχει ένα ζητούμενο, μια αόρατη έστω γραμμή διαχωρισμού, μια γραμμή που θα προσδιορίζει έναν ταξικό υποτίθεται αντίπαλο. Το αρχικό αφήγημα με τους υπουργούς που έκλαιγαν όταν πούλαγαν τη δημόσια περιουσία, εξαντλήθηκε. Το καινούργιο που οριοθετεί τις διαφορές από τους άλλους, περικλείει τις λέξεις ναιναίδες και φιλελέδες τις οποίες χρησιμοποιούν μ'' έναν επιθετικό περίπου τρόπο στελέχη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τους δυο αυτούς προσδιορισμούς, επιχειρείται να οριστεί μια αναγκαία διαχωριστική γραμμή. Ο πρώτος υπονοεί έναν πολιτικό, μια παράταξη πρόθυμη να ανταποκριθεί εύκολα στις απαιτήσεις των δανειστών και προέρχεται από έναν άλλο πλαστό διαχωρισμό του καλοκαιριού του 2015, από το δημοψήφισμα. Οι ναιναίδες, που έλεγαν ναι στο δημοψήφισμα, λένε ναι σε όλα που ζητούν οι δανειστές. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε σ'' ένα βράδυ το ναι σε όχι και οι ναιναίδες διευρύνθηκαν σημαντικά. Μέσα σε αυτούς εντάχθηκε ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ που εξακολουθούν να λένε ναι σε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών.
Με την λέξη φιλελέδες, υπονοούν τους οικονομικά φιλελεύθερους κύριο χαρακτηριστικό των οποίων είναι ο περιορισμός του κράτους και οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις. Στις τελευταίες ωστόσο,τις μεγαλύτερες επιδόσεις τις έχει η σημερινή κυβέρνηση. Δεν συμφώνησε μόνο στο υπερταμείο στο οποίο μεταφέρεται όλη η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια. Αλλά προχώρησε με γρήγορους ρυθμούς στις ιδιωτικοποιήσεις που εκκρεμούσαν (ΟΛΠ, Ελληνικό, Αστέρας κ.λ.π.). Καλύτεροι οικονομικοί φιλελέδες αποδεικνύονται οι σημερινοί. Έστω και αν τις ιδιωτικοποιήσεις τις ονομάζουν αξιοποιήσεις για επικοινωνιακούς λόγους. Και την τρόικα είχαν ονομάσει θεσμούς!
