Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο Αλέξης Τσίπρας προετοιμάζεται για τις εκλογές. Και όπως κάθε ανασφαλής ηγέτης, επιστρατεύει σε μία θέση υποθετικής εποπτείας έναν δικό του άνθρωπο. Ο Υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης αναλαμβάνει την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος, αρμοδιότητα που μέχρι χθες ανήκε στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, Γιάννη Δραγασάκη.
Γιατί τέτοια πρεμούρα να τεθεί σε επιφυλακή ο κυρ Αλέκος; Στην πραγματικότητα, τραπεζικό σύστημα δεν υπάρχει. Η ουσιαστική εξουσία βρίσκεται στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Για τους βραχυπρόθεσμους σκοπούς του πρωθυπουργού, η «εποπτεία» εξαντλείται στο να "παίξει" ο έμπιστος υπουργός με την Τράπεζα Αττικής και οτιδήποτε άλλο συνδέεται με τις περιορισμένες δυνατότητες ελέγχου του κράτους.
Υπάρχει όμως και άλλος λόγος, όχι και τόσο μακρινός. Ο Αλέξης προβληματίζεται να παραδώσει το σύστημα σε μια νέα κυβέρνηση η οποία θα απαιτήσει από τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος να ενημερωθεί πως εξαφανίστηκαν, στην διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερα από 4 δις από την κεφαλαιοποίηση των συστημικών τραπεζών. Επιπλέον, θα αναζητήσει άλλα 30 δις Ευρώ από την προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση λόγω της «γενναίας διαπραγμάτευσης» που κατέληξε στο τρίτο Μνημόνιο.
Ένας φίλος έλεγε πρόσφατα ότι η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τους προηγούμενους, είναι στην νομιμοποίηση της ανικανότητας και του αμοραλισμού. Κυβερνήσεις στο παρελθόν είχαν στελεχώσει την διοίκηση του κράτους με διάφορους απίθανους τύπους που κουβαλούσαν πολλές αμαρτίες και σε πολλά, δεν ήταν λιγότερο ανίκανοι από τους σημερινούς. Όταν όμως, κάτι έβγαινε στο φως ή στην έκθεση της κοινής γνώμης, προσπαθούσαν να το μαζέψουν, από ντροπή. Τούτοι εδώ, όμως, δεν έχουν καμία αίσθηση αιδούς και νομιμοποιούν τα πάντα, μέσα από το φίλτρο ενός ακαθόριστου, ηθικού πλεονεκτήματος.
Ο Αλέκος Φλαμπουράρης είναι ο άνθρωπος που κλήθηκε να καταβάλει στην ΕΥΔΑΠ μια παλιά οφειλή από το 2013. Την αποδέχτηκε και αναγκάστηκε να την διευθετήσει με διακανονισμό (Σεπτέμβριος 2015)... Όποιον θυμάται τι είχε συμβεί, διατηρεί μία ανάμνηση ευθυμίας ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δικαιολογήσει με φυσικό τρόπο, την "αμέλειά" του. Όπως ακριβώς, θα το έκανε και κάποιος απο τους απλούς συμπολίτες του, που ελίσσονται σε μία ζούγκλα αδιαφορίας του Δημοσίου και των υπηρεσιών του.
Το ποσό όμως αυτό των 7.000 ευρώ, φαίνεται να στοίχισε αρκετά στη ψυχολογία του συμπαθούς υπουργού. Και για αυτόν τον λόγο, πέρασε στην αντεπίθεση. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Βήματος και κατά την ανακοίνωση του εκπροσώπου των εργαζομένων στην ΔΕΚΟ, τον Ιανουάριο του 2016, η κατασκευαστική εταιρία «Διάτμηση»- στην οποία μέτοχος ήταν μέχρι το 2015 ο υπουργός Επικρατείας, κ. Αλέκος Φλαμπουράρης- ανέλαβε μία ακόμη εργολαβία της ΕΥΔΑΠ στην πρωτεύουσα, προϋπολογισμού 4,9 εκατ. ευρώ, με έκπτωση - σοκ, που προσεγγίζει το 60%!
Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα παραπάνω, σκέφτομαι ότι ο νέος "εποπτεύων" του τραπεζικού συστήματος μπορεί να κάνει το ίδιο και με τις τράπεζες. Να προχωρήσει σε έναν "διακανονισμό" των ποσών της ανακεφαλαιοποίησης και των κόκκινων δανείων. Και στη συνέχεια να "πάρει μια εργολαβία" κρατικοποίησης όλων των τραπεζών, προκειμένου να λυθεί το ζήτημα της σχέσης που διατηρεί η κυβέρνηση μαζί τους...
Αυτό είναι και το μόνο που θα είχε την δυνατότητα να επέμβει "δημιουργικά" ο κυρ Αλέκος, αν του το επέτρεπαν οι συνθήκες.
Υπάρχει όμως, και κάτι καλύτερο. Είμαι βέβαιος ότι μετά από αυτή την εξέλιξη, οι επενδυτές θα σπεύσουν να ανταποκριθούν στην ευφυέστατη πρωτοβουλία του πρωθυπουργού που επέλεξε τον καταλληλότερο άνθρωπο για την πιο κατάλληλη θέση.
