Όταν ο κόσμος πάρει πολιτική κατεύθυνση, όπως συμβαίνει τώρα, ό,τι και να του δώσεις ό,τι και να του υποσχεθείς προεκλογικά, δεν μεταβάλλει άποψη, δηλώνει στο Liberal.gr για το πακέτο Τσίπρα ο πρώην υπουργός Γιώργος Φλωρίδης.
Σχολιάζοντας τις χθεσινές εξαγγελίες του Πρωθυπουργού, σημειώνει ότι υποτιμούν την νοημοσύνη του κόσμου, ότι έγιναν υπό το κράτος πανικού εξαιτίας της εκλογικής κατακρήμνισης της κυβέρνησης, και υπενθυμίζει τι συνέβη σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν. Όταν το 1981 ο συμπαθής και σοβαρός Πρωθυπουργός Γ. Ράλλης περιδιάβαινε την επαρχία, μοιράζοντας στους αγρότες τις επιταγές της τότε ΕΟΚ, αλλά και όταν ο ίδιος από τη θέση του Υφυπουργού Οικονομικών, αρμόδιου για τον προϋπολογισμό, χειρίστηκε το 2003 το λεγόμενο «πακέτο Σημίτη». Σε αμφότερες τις περιπτώσεις το εκλογικό αποτέλεσμα υπήρξε μηδαμινό.
Χαρακτηρίζει ως τερτίπια απελπισίας, προκειμένου να οικοδομηθεί ένα προεκλογικό ερώτημα προς τη Ν.Δ του τύπου «αν γίνετε κυβέρνηση θα τα καταργήσετε;», την πολιτική “πρωτοτυπία” να επιχειρείται η δέσμευση της επόμενης κυβέρνησης σε πολιτική της απερχόμενης, ενώ μιλά για το θράσος της κυβέρνησης να μιλά για κοινωνική πολιτική. “Για ποια κοινωνική πολιτική μιλούν όταν επί 4,5 χρόνια, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπονόμευσε συστηματικά την οικονομία, αφάνισε τη μεσαία τάξη, προκειμένου να συντηρείται κάποια εκλογική πελατεία του Τσίπρα, όταν έχει καταρρεύσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, όταν χρωστούν σε χιλιάδες ανθρώπους συντάξεις; Σε τι από όλα αυτά απαντάει το πανικόβλητο και θλιβερό πακέτο Τσίπρα;“, διερωτάται ο κ. Φλωρίδης.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη:
- Κάντε μας ένα πρώτο σχολιασμό των μέτρων που έγιναν με ορίζοντα 4ετίας;
Είναι προφανές ότι οι χθεσινές εξαγγελίες Τσίπρα έγιναν υπό το κράτους πανικού και απελπισίας, εξ αιτίας της εκλογικής κατακρήμνισης της κυβέρνησης και της πλήρους απώλειας του «ηθικού πλεονεκτήματος, όπως είναι επίσης σαφές ότι υποτιμούν τη νοημοσύνη του κόσμου, ο οποίος καταλαβαίνει πολύ καλά τους λόγους που τις προκάλεσαν και φυσικά θα αντιδράσει ανάλογα, δηλαδή απολύτως αρνητικά.
- Το ρωτώ γιατί τα μέτρα που θα εφαρμοστούν φέτος αφορούν κυρίως ένα προεκλογικό δώρο στους συνταξιούχους με την 13η σύνταξη -την οποία μάλιστα θα πάρουν ολόκληρη όχι όλοι, αλλά μόνο όσοι εισπράττουν 500 ευρώ- και μειώσεις στο ΦΠΑ εστίασης και ενέργειας. Όλα τα υπόλοιπα μέτρα θα κληθεί να τα υλοποιήσει μια επόμενη κυβέρνηση...
Υπάρχει όντως η πολιτική «πρωτοτυπία» να επιχειρείται η δέσμευση της επόμενης κυβέρνησης σε μια πολιτική της απερχόμενης. Πιστεύω ότι δεν είναι τίποτα άλλο από τερτίπια απελπισίας προκειμένου να οικοδομηθεί ένα προεκλογικό ερώτημα προς τη Ν.Δ του τύπου «αν γίνετε κυβέρνηση θα τα καταργήσετε;»
Η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα είναι, προφανώς, ότι η χώρα χρειάζεται μια τελείως διαφορετική οικονομική πολιτική που θα στοχεύει στην ανάπτυξη και τη δημιουργία καλών θέσεων εργασίας και όχι στο μοίρασμα προεκλογικών επιδομάτων από την υπερφορολόγηση μιας ολοένα συρρικνούμενης παραγωγικής βάσης
- Τι δείχνει αλήθεια η ιστορική εμπειρία όσον αφορά τις προεκλογικές παροχές; Ανταποκρίνονται οι ψηφοφόροι; Το ρωτώ γιατί σαν υπουργός Οικονομικών έχετε ζήσει από πρώτο χέρι, ότι παρά τις παροχές που δίνει πριν τις εκλογές μια κυβέρνηση, όσο υψηλές και αν αυτές είναι, τελικά οι ψηφοφόροι ψηφίζουν με άλλα κριτήρια...
Θυμάμαι τον συμπαθή και σοβαρό Πρωθυπουργό Γ. Ράλλη το 1981, να περιέρχεται την ελληνική επαρχία και να μοιράζει τις επιταγές της τότε ΕΟΚ προς τους Έλληνες αγρότες. Όμως αυτό δεν απέτρεψε την βαριά ήττα της Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ κατήγαγε θρίαμβο στις εκλογές του Οκτωβρίου 1981.
Το 2003 χειρίστηκα από τη θέση του Υφυπουργού Οικονομικών, αρμόδιου για τον προϋπολογισμό, το λεγόμενο «πακέτο Σημίτη», που ήταν εξαιρετικά στοχευμένο κοινωνικά και αναπτυξιακά. Το εκλογικό αποτέλεσμα υπήρξε μηδαμινό.
Ο κόσμος, όταν πάρει πολιτική κατεύθυνση, όπως συμβαίνει τώρα ως αντι-ΣΥΡΙΖΑ κίνημα, ό,τι και να του δώσεις ό,τι και να του υποσχεθείς προεκλογικά, δεν μεταβάλει άποψη.
Αυτό θα γίνει και στις επερχόμενες εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γλιτώνει με τίποτα την ήττα και τον εκλογικό καταποντισμό.
- Έπειτα, η κριτική που ασκείται στο πακέτο που ανακοινώθηκε είναι ότι έχει φτιαχτεί με «αίμα», δηλαδή με υπερ-πλεονάσματα, τα οποία έχουν ήδη επιφέρει μεγαλύτερη πληγή στο σώμα της οικονομίας από την επούλωση που το ίδιο το πακέτο επιχειρεί να διορθώσει. Συμφωνείτε μ' αυτή την άποψη;
Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπονόμευσε επί 4,5 χρόνια συστηματικά την οικονομία. Αφαιρέθηκαν πολύτιμοι πόροι από την παραγωγή και από τη μεσαία τάξη, η οποία κυριολεκτικά αφανίστηκε, προκειμένου να συντηρείται κάποια εκλογική πελατεία του Τσίπρα.
Αυτό έχουν το θράσος να το ονομάζουν κοινωνική πολιτική. Όμως για ποια κοινωνική πολιτική μιλάνε όταν έχει καταρρεύσει τελείως ο βασικός της πυλώνας που είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας, όπου επικρατούν συνθήκες εξαθλίωσης και ταπείνωσης εργαζομένων και ασθενών;
Για ποια κοινωνική πολιτική μιλάνε όταν εδώ και δύο χρόνια δεν χορηγούνται συντάξεις και οι άνθρωποι που έχουν υποβάλει τις αιτήσεις για συνταξιοδότηση δεν μπορούν ν' αντιμετωπίσουν τα στοιχειώδη; Ενώ χρωστάνε 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ για τις συντάξεις που δεν δίνουν σε πολλές χιλιάδες ανθρώπους, δίνουν δήθεν τη μισή 13η σύνταξη!
Για ποια κοινωνική πολιτική μιλάνε όταν αρνούνται να πληρώσουν μερικά δισεκατομμύρια ευρώ σε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις τα οποία χρωστάει το Δημόσιο, με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να κλείνουν ή να αναγκάζονται να απολύσουν εργαζόμενους;
Πόσο κοινωνική είναι μια πολιτική που αρνείται να χρηματοδοτήσει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων που είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξης της χώρας;
Πόσο κοινωνική πολιτική είναι η επαπειλούμενη χρεοκοπία της ΔΕΗ, που κινδυνεύει ν' αφήσει τη χώρα χωρίς το βασικό αγαθό του ηλεκτρικού ρεύματος, πράγμα που θα οδηγήσει στην οριστική διάλυση των επιχειρήσεων και την απίστευτη ταλαιπωρία των νοικοκυριών;
Σε τι από όλα αυτά απαντάει το πανικόβλητο και θλιβερό πακέτο Τσίπρα;
- Τελικά, αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι η από καθ' έδρας κυβερνητική απόφαση για προσωρινές αυξήσεις συντάξεων και μειώσεις φόρων ή να αυξηθεί επιτέλους η παραγωγή, “να μεγαλώσει η πίττα της οικονομίας”, αντί να τρώμε από τις σάρκες μας;
Αυτό που χρειάζεται η χώρα επειγόντως είναι μια άλλη κυβέρνηση που θα βάλει μπροστά ένα πρόγραμμα συνολικής οικονομικής και εθνικής ανασυγκρότησης. Που θα θέσει τέλος στην κομματική διαχείριση του κοινωνικού κεφαλαίου και των οικονομικών πόρων της χώρας. Που θα οδηγήσει το κάθε διαθέσιμο ευρώ σε παραγωγικές επενδύσεις. Που θα οργανώσει την Παιδεία σε σύγχρονες βάσεις και θα προστατεύει τα κοινωνικά αγαθά της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης, ώστε οι Έλληνες να νιώσουν αξιοπρεπείς και ασφαλείς.
* Ο Γιώργος Φλωρίδης είναι πρώην υπουργός Οικονομικών.
