Τρεις πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της κυβέρνησης Μητσοτάκη για να δώσει το στίγμα των πρώτων 100 ημερών της θητείας του, η μείωση φόρων και εισφορών, τα κίνητρα για επιστροφή καταθέσεων και η αποκέντρωση του κράτους, δηλώνει στο Liberal.gr, o Θοδωρής Πελαγίδης*, σύμβουλος μακροοικονομίας του προέδρου της ΝΔ, προσθέτοντας ότι μόνο έτσι θα διαψευσθούν οι αρνητικές προβλέψεις της Κομισιόν για την οικονομία.
Το πρώτο στοίχημα, όπως λέει, θα είναι η ψήφιση ενός φορολογικού πακέτου με αλλαγές εφ' όλης της ύλης, που θα απελευθερώνει τον Έλληνα και την Ελληνίδα από κάθε εμπόδιο, προκειμένου να εργαστεί, με φορολογικά και άλλα κίνητρα υπέρ της απασχόλησης, αντιγράφοντας μοντέλα που ισχύουν και σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στις ΗΠΑ.
Δεύτερο στοίχημα, αφορά την αύξηση της ρευστότητας μέσω της επιστροφής καταθέσεων όπου η Ελλάδα θα μπορούσε να υιοθετήσει όλα όσα έχει κάνει η Κύπρος ως προς την προσέλκυση κάθε είδους κεφαλαίων από το εξωτερικό.
"Δεν γίνεται κάποιος επιχειρηματίας ή και φυσικό πρόσωπο, προκειμένου να φέρει χρήματα από το εξωτερικό στην Ελλάδα, να του ζητείται φορολογική δήλωση και μερικές ακόμα δεκάδες δικαιολογητικά", τονίζει ο κ. Πελαγίδης εξηγώντας ότι η επιστροφή χρημάτων δεν έχει σχέση μόνο με την υγεία του τραπεζικού συστήματος, αλλά και με τη επιχειρηματικότητα, όπως και με τις επενδύσεις.
Το τρίτο, όπως λέει, πρέπει να είναι η αποκέντρωση του κράτους, δηλαδή το κεντρικό κράτος θα συμβολαιοποιεί στο εξής τη σχέση του με δημόσιους οργανισμούς, πανεπιστήμια και νοσοκομεία, σύμφωνα με τους στόχους που επιθυμεί ή τα αποτελέσματα που διαπιστώνει.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Πως είδατε την έκθεση της Κομισιόν; Τι σας ανησύχησε περισσότερο;
Με ανησυχεί η πρόβλεψη για το ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης η οποία είναι χειρότερη δηλαδή χαμηλότερη ακόμα και απ'' αυτήν που είναι σήμερα, φτάνει το 2022 στο 1% περίπου μόλις. Με ανησυχούν επίσης οι λεπτομερείς αρνητικές διαπιστώσεις που αφορούν βασικά ζητήματα υποδομών της χώρας, ζητήματα δηλαδή δομικής ανταγωνιστικότητας.
Πράγματι, για σκεφτείτε λίγο, από το 2015 δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα. Στην ουσία μέχρι το 2017 η περίοδος ήταν νεκρή. Μετά η κυβέρνηση αποφάσισε τελικώς κάπως να ευθυγραμμιστεί και άρχισε να εφαρμόζει δήθεν κάποια μέτρα.
Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά αφορούσαν τα απόνερα του εγκληματικού πρώτου εξαμήνου του 2015. Και τις ιδεοληψίες του Ευκλείδη ότι η υπερφορολόγηση και το υπέρ πλεόνασμα είναι σοσιαλισμός αναδιανομής. Α, και ότι οι φτωχοί ξοδεύουν και ότι αυτό ενισχύει την δαπάνη. Κουφά πράγματα. Στο μεταξύ η έκθεση της Κομισιόν διαπιστώνει ότι η κατάσταση των χαμηλών εισοδημάτων και των φτωχών δεν έχει βοηθηθεί καθόλου από όλα αυτά.
- Για να πάρει μπροστά η οικονομία χρειάζεται μια πολύ επιθετική πολιτική μείωσης φόρων και εισφορών. Πόσο εφικτό είναι αυτό όταν ο δημοσιονομικός χώρος του 2020 είναι περιορισμένος;
Μεγάλη ζημιά έχει κάνει η εισφορολογία. Αφού το σύστημα είναι αναδιανεμητικό και υπηρεσίες είναι ίδιες σχεδόν ανεξαρτήτως του τι έχει κανείς πληρώσει, τότε οι “επιπλέον εισφορές” πρέπει να καταργηθούν.
Στην βασική εργασία φυσικά υπάρχει εισφορά κοινωνικής ασφάλισης. Δεν γίνεται όμως σε κάθε επιπλέον εργασία που κάνει κανείς να φορτώνεται άλλο ένα 20+ τοις 100. Φανταστείτε ότι ένας καθηγητής Πανεπιστημίου εισπράττοντας ας πούμε 1.000 ευρώ από την αγορά, του μένουν 200 ευρώ στην τσέπη ύστερα από φόρους, εισφορές, αλληλεγγύη, χαρτόσημο, κτλ. Χώρια η ταλαιπωρία της εγγραφής στον ΕΦΚΑ κτλ. Γιατί να κάνει κάτι παραπάνω λοιπόν; Ίδια είναι η κατάσταση για εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες που επιθυμούν να κάνουν κάτι ή κάτι παραπάνω.
Στο ζήτημα αυτό πρέπει να αντιγράψουμε τους Αμερικανούς. Αυτοί που υπάγονται στο “καθεστώς 1099” ας πούμε δηλαδή οι ελεύθεροι επαγγελματίες ή απλώς αυτοί που θέλουν να κάνουν κάτι παραπάνω από την βασική τους δουλειά, εντάσσονται στην κατηγορία αυτή με ιδιαίτερα φορολογικά προνόμια. Ο φόρος είναι ελάχιστος ή και μηδενικός εφόσον τα χρήματα που εισπράττουν επανεπενδύονται ή χρησιμοποιούνται ως εισφορές σε έναν επιπρόσθετο συνταξιοδοτικό λογαριασμό δικό τους όμως.
- Πιστεύετε ότι οι δανειστές θα φανούν ελαστικοί απέναντι στη νέα κυβέρνηση και "ανοικτοί" σε μείωση των στόχων των πλεονασμάτων; Ο Κ. Μητσοτάκης έχει εδώ και καιρό μιλήσει για επαναδιαπραγμάτευση...
Πιστεύω ότι θα σεβαστούν την μεγάλη νίκη και ότι οπωσδήποτε μέσα στο 2019 θα (πρέπει να) δημιουργήσουν ένα πλαίσιο διευκολύνσεων.
Καταλαβαίνω ότι η αξιοπιστία της Ελλάδος έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα αλλά κατά την γνώμη μου δεν πρέπει να περιμένουν να περάσει καιρός για να δοκιμάσουν τις προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος άλλωστε από την αρχή ήταν από τους ελάχιστους ηγέτες στην Ευρώπη με αταλάντευτη φιλοευρωπαϊκή θέση. Δε βλέπω κάποιον άλλον στην Ευρώπη, με την εξαίρεση ίσως τον Εμ. Μακρόν να είναι τόσο σταθερά προσανατολισμένος φιλοευρωπαϊκά.
Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μου έλεγε το 2012 ότι η Ελλάς το πρώτο πράγμα που έχει ανάγκη είναι η ρευστότητα και ότι ο ίδιος θα ταξίδευε αν μπορούσε στο Βερολίνο να ζητήσει χρήματα ακόμα και από τον προϋπολογισμό της κοινότητας. Απλά θέλω να πω ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Πρέπει η χώρα επιτέλους να έχει μια ευκαιρία για μια καινούργια αρχή.
- Έχουν γραφτεί πολλά για τις προτεραιότητες της επόμενης κυβέρνησης. Εσείς ποιες πιστεύετε ότι θα είναι οι προτεραιότητες των πρώτων 100 ημερών;
Τρία πράγματα μου έρχονται στο μυαλό αμέσως. Πρώτον το πώς θα επιστρέψουν χρήματα στη χώρα και στο τραπεζικό σύστημα, δεύτερον το πώς θα απελευθερώσουμε τον Έλληνα και την Ελληνίδα από κάθε εμπόδιο και θα τον αφήσουμε να φτιάξει μια οποιαδήποτε δουλειά. Σε αυτούς περιλαμβάνονται και οι συνταξιούχοι που επιθυμούν να εργαστούν καθώς να μην ξεχνούμε ότι περίπου 800 χιλιάδες είναι κάτω των 60 ετών. Τρίτον, αυτό που είπαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Άργος, δηλαδή φτιάξε το κράτος. Αυτό σημαίνει αποκέντρωση. Πραγματική αποκέντρωση με το κεντρικό κράτος επικουρικό.
Όσον αφορά το πρώτο, να εξετάσουμε κάθε μέθοδο. Η Ελλάδα χρειάζεται ρευστότητα, υπάρχει ασφυξία. Η χώρα θα μπορούσε να υιοθετήσει όλα όσα έχει κάνει η Κύπρος ως προς την προσέλκυση κάθε είδους κεφαλαίων από το εξωτερικό. Δεν γίνεται κάποιος επιχειρηματίας ή και φυσικό πρόσωπο, προκειμένου να φέρει χρήματα από το εξωτερικό στην Ελλάδα, να του ζητείται φορολογική δήλωση και μερικές ακόμα δεκάδες δικαιολογητικά. Δηλαδή η επιστροφή των χρημάτων δεν έχει σχέση μόνο με την υγεία του τραπεζικού συστήματος, αλλά και με τη επιχειρηματικότητα, όπως και με τις επενδύσεις.
Χωρίς ρευστότητα τα παραπάνω είναι αδύνατα ! Όσον αφορά το τρίτο θέλω να δω το κεντρικό κράτος να συμβολαιοποιεί τη σχέση του με δημόσιους οργανισμούς σύμφωνα με τους στόχους που επιθυμεί ή αποτελέσματα που διαπιστώνει. Με πανεπιστήμια, νοσοκομεία, κλπ.
- Πως εκλαμβάνετε την "εκ των υστέρων" κριτική των Βρυξελλών ότι η πολιτική Τσίπρα είναι στην λάθος κατεύθυνση, όταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, τον αντιμετώπιζαν ως τον “καλύτερο μαθητή”;
Είχα προσωπική επαφή αυτές τις ημέρες. Η απάντηση τους είναι αλλού γι αλλού. Σου λένε ότι ψηφοφόροι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και έχουν την ευθύνη, σου λένε ότι η Ελλάδα είναι κυρίαρχο κράτος πλέον και ότι αυτοί ελέγχουν απλώς. Και ότι η Ελλάδα πρέπει να πάρει την ιδιοκτησία των μέτρων και των μεταρρυθμίσεων, αυτό το στερεότυπο.
Όταν τους ρωτάς τότε γιατί υπάρχει η ενισχυμένη εποπτεία, σου λένε ότι η Ελλάδα είναι εκτός μνημονίου και ότι η εποπτεία δεν αρκεί. Δεν βγάζεις άκρη, εκτιμώ πως είναι αυτό που λέμε στα αγγλικά frustrated. Αλλά το βασικό ερώτημα παραμένει. Γιατί τους άφησαν να προχωρήσουν στην τραγική πολιτική των υπέρ πλεονασμάτων, που χρεοκοπεί τις δουλειές, αυξάνει τα χρέη στην εφορία και καταστρέφει την απασχόληση; Είναι δυνατόν να λέει κανείς ότι ενδιαφέρεται μόνο για το 3,5% και μετά κάντε ότι νομίζετε ;
* Ο κ. Θοδωρής Πελαγίδης, είναι καθηγητής οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, NR senior fellow, Brookings Inst., σύμβουλος Μακροοικονομίας του Προέδρου της ΝΔ
