Η κυβέρνηση πρέπει να ξεπεράσει τάχιστα το σοκ Αποστολάκη και να επιστρέψει στα προβλήματα της καθημερινότητας, στη μεταρρυθμιστική ατζέντα της και στην οικονομία. Η πολιτική επιρροή και οι εκλογές σε αυτά τα πεδία κρίνονται και όχι στους ανασχηματισμούς. Απλώς τα μεγάλα κόμματα –και η Νέα Δημοκρατία είναι το μεγαλύτερο κόμμα από συστάσεως του Ελληνικού κράτους– ξεπερνούν τις αναπόφευκτες αστοχίες με φυγή προς τα εμπρός. Δεν βυθίζονται στην εσωστρέφεια, δεν ομφαλοσκοπούνται, δεν λύνουν τα προβλήματα τους με ίντριγκες και δολοπλοκίες. Αυτές είναι συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν τα κόμματα της Αριστεράς και όποιο αστικό κόμμα επιχειρήσει να αντιπαρατεθεί μαζί τους σε αυτό το επίπεδο έχει χάσει από χέρι. Οι αστοί πολιτικοί είναι προσκοπάκια σε αυτόν τον τομέα μπροστά στους αριστερούς. Αυτοί ξυπνούν και κοιμούνται με την ίντριγκα. Την έχουν μέσα στο αίμα τους, γιατί αυτή τους συντηρεί.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να αλλάξει αμέσως την πολιτική ατζέντα του ανασχηματισμού, ώστε να μην αφήσει να σέρνεται στην επικαιρότητα για μέρες. Αυτή η κατάσταση τη φθείρει. Ας αναπληρώσει το ταχύτερο δυνατό τη θέση του κ. Αποστολάκη με κάποιο έμπειρο πολιτικό στέλεχος και ας κλείσει αυτό το δυσάρεστο κεφάλαιο. Και να ελπίσουμε πως διδάχτηκε από όλην αυτήν την ιστορία ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρξει καμία συναίνεση, δεν μπορεί να γίνει καμιά συμφωνία. Και χειραψία να κάνεις μαζί τους, μετά θα πρέπει να μετρήσεις τα δάκτυλα σου. Είναι παντελώς αναξιόπιστοι.
Και το κυριότερο. Η εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας δεν επιθυμεί καμιά συμφωνία με αυτό το τοξικό κόμμα. Πολύ δε περισσότερο συναποφάσεις πάνω σε κεντρικά ζητήματα.
Δώσαμε στη Νέα Δημοκρατία μιαν άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να κυβερνήσει αυτοδύναμα. Όχι για να βρει συνεταίρους ή να ντηλάρει με ολιγάρχες. Και έτσι θέλουμε να πορευθεί από εδώ και μπρος. Ας μην λησμονεί η ηγεσία της πως το 40% το έλαβε από μια συμμαχία δυνάμεων που είχαν για κοινό παρονομαστή την αντι-ΣΥΡΙΖΑ στάση.
Ως εκ τούτου, αλίμονο αν βάλει συνδιαχειριστές τους Συριζαίους και τους επιχειρηματίες που τους υποστηρίζουν στα κονδύλια του Ταμείου Ανασυγκρότησης, κάτι που είναι εκπεφρασμένη θέση του Α. Τσίπρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται στην προνομιακή θέση να μην έχει εσωκομματική αμφισβήτηση, να διαθέτει ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να παίζει χωρίς αντίπαλο. Από όλα αυτά προκύπτει πως ο μόνος αντίπαλος του είναι ο κακός εαυτός του και ο…κ Κανένας.
Φυγή προς τα εμπρός λοιπόν, εδώ και τώρα, με μεταρρυθμίσεις και οικονομική ανάπτυξη. Οι αστοχίες ας μείνουν πίσω, αποτελώντας όμως μάθημα για να μην επαναληφθούν.
