Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Με την πρώτη του δημόσια δήλωση o εκλεκτός της κυβέρνησης για τον Δήμο του Πειραιά δεν αναφέρθηκε καθόλου στην πόλη και τα προβλήματά της. Έδειξε πως το ενδιαφέρον του εξαντλείται στον Βαγγέλη Μαρινάκη, και στον αποκλεισμό των «ολιγαρχών» από την πολιτική κι από την δυνατότητα «να αγοράσουν τη χώρα».
Από το 1993 επιμένω πως στην πολιτική θα έπρεπε να αναμιχθούν επιχειρηματίες. Που δεν θολώνει το μάτι τους όταν βλέπουν δημόσιο χρήμα και που θα φέρουν στην πολιτική τις εμπειρίες της αγοράς και την ικανότητα της εξόδου από δυσχερείς καταστάσεις. Κι ο εφοπλιστικός κόσμος αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα. Κυρίως διότι δεν έχει συμφέροντα στον ελλαδικό χώρο.
Ο Δήμος του Πειραιά αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η ανάμιξη εφοπλιστών στις τελευταίες εκλογές απέδειξε τα λόγια μου. Χάρις σ'' αυτούς η πόλη επιπλέει παρά την κρίση και τα αδιέξοδα που έφερε. Σε πείσμα των δυσκολιών, έγιναν έργα με πρωτοβουλίες ιδιωτών επιχειρηματιών..
Για τα δημόσια πράγματα της χώρας δεν θέλω ανθρώπους δεμένους στο άρμα του κράτους που δαπάνησαν τη ζωή τους σε δημόσιες θέσεις και κρατικές αποστολές. Επιθυμώ πρόσωπα που δεν δίσταζαν να ρισκάρουν και να δοκιμασθούν στο στίβο της ιδιωτικής οικονομίας.
Ο Μαρινάκης, που γίνεται συχνά στόχος, έφτιαξε τον δικό του στόλο, αγόρασε κι ενίσχυσε τον Ολυμπιακό, εκλέχτηκε διθυραμβικά στον Δήμο του Πειραιά, έγινε σημαντικός παράγων στα ΜΜΕ της χώρας και πρόσφατα πέτυχε ένα από τα σημαντικότερα διεθνώς επιχειρηματικά deals.
Συγχώνευσε την ναυτιλιακή του εταιρία με τον κολοσσό των τάνκερς Diamond Shipping, του Υπ. Εμπορίου των ΗΠΑ Ουίλμπουρ Ρός. Σε μια συμφωνία 1,65 δισ. δολ. Που δημιουργεί τον τρίτο εμπορικό στόλο της γης, με 68 δεξαμενόπλοια !! Τα αμερικανικά πλοία είναι περισσότερα, αλλά η ελληνική εταιρία προσφέρει στους αμερικανούς την πολυπόθητη ένταξη στον NASDAQ.
Ποιος θα μπορούσε έχει, κατά τη γνώμη σας, τα περισσότερα εχέγγυα για να οδηγήσει τον Πειραιά στο μέλλον;
