Ανιστόρητος και επικίνδυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στα ελληνοτουρκικά, όπως και στις έρευνες υδρογονανθράκων, τονίζει μιλώντας στον «Φ» ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ, Γιάννης Μανιάτης, χαρακτηρίζοντας τις Πρέσπες ως μοντέλο προς αποφυγή και όχι προς μίμηση, και τον Αλ. Τσίπρα ως τον πιο δεξιό και συντηρητικό πρωθυπουργό από τη Μεταπολίτευση.
Σχολιάζοντας τις συχνές δηλώσεις βουλευτών και στελεχών της κυβέρνησης για «έναν έντιμο συμβιβασμό με την Τουρκία», ο πρώην υπουργός Ενέργειας απαντά πως ξεπερνούν την επικίνδυνη άγνοια, και δείχνουν συνειδητή παραδοχή εντός του ΣΥΡΙΖΑ ότι «προφανώς επιτρέπεται στην κυβέρνηση να εκχωρήσει εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας».
Χαρακτηρίζει αδιανόητα πρόχειρη και επικίνδυνη κίνηση την εξαγγελθείσα επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια μόνο στο Ιόνιο, χωρίς καμία περιοχή του Αιγαίου, και θυμίζει τη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου ότι «αν αποδεχθούμε την επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας μόνο σε μια περιοχή που κατ' ουδένα τρόπο ενδιαφέρει τη Τουρκία, για παράδειγμα στον Αμβρακικό, τότε αφήνοντας έξω το Αιγαίο είναι σαν να το χαρίζουμε ολόκληρο στην Τουρκία».
Απαντώντας στον Γ. Σταθάκη, που προ ημερών εξέφρασε την έκπληξή του για την κριτική περί καθυστερήσεων στη διαδικασία εκχώρησης προς την Exxon Mobil δύο μπλοκ στην Κρήτη, ο κ. Μανιάτης τον χαρακτηρίζει «εκτός τόπου και χρόνου», λέγοντας ότι «προφανώς δεν κατοικεί στην Ελλάδα» και ότι «λειτουργεί με ρυθμούς... παραλίας», ενώ επικαλείται το παράδειγμα της Αιγύπτου, η οποία μέσα σε 2,5 χρόνια κατάφερε να εκμεταλλευτεί ένα γιγαντιαίο κοίτασμα, όταν στην Ελλάδα θέλουμε 2 χρόνια μόνο και μόνο για να κυρώσουμε τις συμβάσεις στη Βουλή.
Συνέντευξη στο Γιώργο Φιντικάκη
- Αν κάτι αναδεικνύουν οι ανακαλύψεις κοιτασμάτων από τους Κυπρίους, αυτό δεν είναι η ανεπάρκεια της Ελλάδας να εκχωρήσει προς εκμετάλλευση τις περιοχές νότια της Κρήτης;
Δυστυχώς δεν είναι μόνο η περίπτωση των συγκεκριμένων οικοπέδων. Επί τρία χρόνια, η κυβέρνηση δεν έφερνε στη Βουλή τις συμβάσεις για τα τρία χερσαία οικόπεδα (Αρτα-Πρέβεζα, Αιτωλοακαρνανία, ΒΔ Πελοπόννησο), που αρχικά είχε ζητήσει η ιταλική Enel το 2014, αλλά τελικά δεν συμμετείχε στον διαγωνισμό, αρχές 2015. Αιτία, το γεγονός ότι η Enel δεν την εμπιστευόταν, όπως είχε κάνει δημοσίως γνωστό η ιταλική εταιρεία.
Αυτό ήταν το πρώτο χαστούκι για την αξιοπιστία της κυβέρνησης. Το δεύτερο είναι ότι εδώ και δύο χρόνια εκκρεμεί η εκχώρηση στις Total - Exxon Mobil, δύο οικοπέδων δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης, και η αιτία βρίσκεται στην αδιαφορία αλλά και στις εμμονές της κυβέρνησης, που δεν πιστεύει ότι η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων μπορεί να φέρει ανάπτυξη.
Σας θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε το 2013 τον νόμο για το Ταμείο Αλληλεγγύης Γενεών (Ν. 4162/2013), στο οποίο θα κατέληγε το 75% των εσόδων από την αξιοποίηση υδρογονανθράκων, ενώ σήμερα η κυβέρνηση δεν τολμά να συγκρουστεί με τα τοπικά κομματικά συμφέροντα που εναντιώνονται στις εξορύξεις. Το Ταμείο αυτό θα μπορούσε να εισπράττει πάνω από 500 εκατ. ευρώ τον χρόνο και σε βάθος 5ετίας πάνω από 3 δισ. ευρώ/χρόνο, κονδύλια που θα διασφάλιζαν τη βιωσιμότητα των συντάξεών μας.
- Πιστεύετε ότι τις αυξανόμενες τελευταίως αντιδράσεις κατά των εξορύξεων σε διάφορες περιοχές ενισχύει το γεγονός ότι στο καθ'' ύλην αρμόδιο υπουργείο, υφυπουργός Περιβάλλοντος είναι ο Γ. Δημαράς, ο οποίος έχει ταχθεί δημόσια κατά των γεωτρήσεων;
Σας θυμίζω ένα άλλο παγκόσμιο κοινοβουλευτικό - θεσμικό παράδοξο, όταν το Μάρτιο του 2018, ο τότε αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Ι. Τσιρώνης, επίσης προερχόμενος από τους Οικολόγους, όπως τώρα και ο κ. Δημαράς, είχε καταψηφίσει τις συμβάσεις της δικής του κυβέρνησης, για τα οικόπεδα στη Δ. Ελλάδα.
Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η Ελλάδα είτε θα συμβιβαστεί με το να πληρώνει πάνω από 10 δισ. ευρώ τον χρόνο για εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου είτε θα συνεχίσει την προσπάθεια να αξιοποιήσει τον δικό της ορυκτό πλούτο.
Οσοι ατεκμηρίωτα αντιδρούν στις έρευνες φυσικού αερίου -που θεωρείται το μεταβατικό καύσιμο των επόμενων δεκαετιών προς μια οικονομία χωρίς άνθρακα- ουσιαστικά λειτουργούν ως εισπράκτορες των κρατικών ταμείων του Κατάρ, της Ρωσίας, του Ιράν, του Ιράκ, της Αλγερίας. Εμείς που θέλουμε να βελτιώσουμε το επίπεδο ζωής της κοινωνίας και το συνταξιοδοτικό, δεν θα τους το επιτρέψουμε.
- Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι ο υπ. Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης δήλωσε προ ημερών ότι του προκαλεί έκπληξη η κριτική περί καθυστερήσεων, λέγοντας χαρακτηριστικά «δέχομαι να γίνει σύγκριση με οποιαδήποτε αντίστοιχη διαδικασία στη Μεσόγειο»;
Προφανώς ο εκτός τόπου και χρόνου κ. Σταθάκης δεν κατοικεί στην Ελλάδα, ούτε έχει συναίσθηση των ευθυνών του ως υπουργός. Λειτουργεί με ρυθμούς... παραλίας. Ανήκει σε όσους ονομάζουμε «εκτός θέματος».
Στην Αίγυπτο, ως αποτέλεσμα της επιτάχυνσης των διαδικασιών, μέσα σε 2,5 χρόνια οι ξένες εταιρείες εντόπισαν το κοίτασμα Zohr, ολοκληρώθηκαν οι έρευνες και ταυτόχρονα κατασκευάστηκε ο αγωγός φυσικού αερίου που μεταφέρει στην εγχώρια οικονομία 5 δισ. κυβικά μέτρα.
Δηλαδή, ενώ στην Αίγυπτο κατάφεραν μέσα σε 2,5 χρόνια να εκμεταλλευτούν ένα γιγαντιαίο κοίτασμα, στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν 2 χρόνια μόνο για να κυρώσουν τις συμβάσεις στη Βουλή και πάνω από 4 χρόνια για να επιτρέψουν τις προκαταρκτικές ερευνητικές εργασίες.
- Ας πάμε σε ένα παρεμφερές θέμα, την εξαγγελθείσα επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια μόνο στο Ιόνιο, χωρίς καμία περιοχή του Αιγαίου, γεγονός που έχετε χαρακτηρίσει κορυφαίο εθνικό λάθος της εξωτερικής πολιτικής. Εξηγείστε μας γιατί...
Είναι μια αδιανόητα πρόχειρη και εθνικά επικίνδυνη κίνηση, που δείχνει ασυγχώρητη εθνική άγνοια. Το πρώτο λάθος είναι η δημόσια εξαγγελία της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, και όχι με διαβούλευση σε επίσημο θεσμικό όργανο.
Το δεύτερο είναι ότι αποκαλύφθηκε πως η Τουρκία ήταν ενήμερη γι'' αυτό το σπουδαίο θέμα, ενώ είχαν πλήρη άγνοια τα υπόλοιπα ελληνικά κόμματα. Είναι η ίδια αυταρχική, διχαστική και καταστροφική για τα εθνικά συμφέροντα μέθοδος άσκησης εξωτερικής πολιτικής, της Συμφωνίας των Πρεσπών, αφήνοντας εκτός συζήτησης την αντιπολίτευση.
Το τρίτο λάθος είναι ότι αυτή η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είχε κατατεθεί από τη Ν.Δ. το 1988. Τότε, ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου είχε απαντήσει στη Βουλή: «Αν αποδεχθούμε την επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας μόνο σε μια περιοχή που κατ' ουδένα τρόπο ενδιαφέρει την Τουρκία, π.χ. στον Αμβρακικό Κόλπο, τότε δεν αντιλαμβάνεσθε ότι αφήνοντας έξω το Αιγαίο, είναι σαν να χαρίζουμε όλο το Αιγαίο στην Τουρκία;».
Το τέταρτο εθνικά αδιανόητο λάθος είναι η αδιαφορία για το ότι ενώ το 2014 δημοσιεύσαμε χάρτη με την ελληνική ΑΟΖ σε όλο το Ιόνιο και νότια της Κρήτης, αντί η σημερινή κυβέρνηση να προκηρύξει νέους διαγωνισμούς τουλάχιστον για τα ακραία θαλάσσια οικόπεδα, τα οποία έχουμε κατοχυρώσει με διεθνείς χάρτες, εκείνη κοιμάται τον ύπνο της ανικανότητας και αδιαφορίας.
Ως αποτέλεσμα, πριν από μερικές εβδομάδες, δημοσιεύθηκαν τουρκικοί χάρτες, που διεκδικούν ΑΟΖ νότια της Κρήτης στα ακραία ανατολικά οικόπεδα 15 και 20, τα οποία είχαμε προκηρύξει με τον διεθνή διαγωνισμό του 2014. Πατριωτικά εγκληματική αδιαφορία, με απώλεια πολύτιμου εθνικού χρόνου!
- Πώς εκλαμβάνετε το γεγονός ότι πληθαίνουν τελευταίως οι δηλώσεις βουλευτών και στελεχών της κυβέρνησης για «λύση α λα Πρέσπες» και στο Αιγαίο, αλλά και για την προοπτική συμμετοχής της Τουρκίας στις ενεργειακές ανακαλύψεις της Μεσογείου;
Στα ελληνοτουρκικά, όπως και στις έρευνες υδρογονανθράκων, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανιστόρητος κι επικίνδυνος. Αδιανόητο να ακούγονται προκλητικές δηλώσεις ενός Τούρκου βουλευτή στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ότι η Κύπρος διενεργεί παράνομες έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ, και να μην υπάρχει αντίδραση από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν του θύμισαν ούτε καν τις υποχρεώσεις της Άγκυρας στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο αρνείται να υπογράψει. Συνιστά επίσης άθλια συμπεριφορά η αναφορά σε «έντιμο συμβιβασμό» με την Τουρκία, γεγονός που καθιστά εξοργιστική την ηττοπαθή κι ενδοτική εξομοίωση των ελληνοτουρκικών με την εξίσου εθνικά επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών. Οι Πρέσπες είναι το μοντέλο προς αποφυγήν και όχι το μοντέλο προς μίμηση.
- Τέτοιες συμπεριφορές οφείλονται σε αφέλεια ή καλλιεργείται ένα κλίμα για την απόπειρα μιας fast track λύσης σε Αιγαίο και Μεσόγειο;
Έως πρόσφατα ήλπιζα ότι τέτοιου είδους δηλώσεις είναι απλώς αποτέλεσμα μιας εθνικά επικίνδυνης άγνοιας. Αλλά η επαναλαμβανόμενη εμφάνισή τους δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως προφανώς επιτρέπεται στην κυβέρνησή τους να εκχωρήσει εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και να υποχωρήσει στις παράνομες και προκλητικές απαιτήσεις της Τουρκίας κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό.
- Και μια ερώτηση-«γέφυρα». Αυτή η «γέφυρα» προς την Κεντροαριστερά που επιχείρησε να στήσει ο κ. Τσίπρας φαίνεται ότι μάλλον κατέρρευσε. Πού το αποδίδετε;
Ο Α. Τσίπρας είναι ο πιο δεξιός, ο πιο συντηρητικός πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, που εφαρμόζει κραυγαλέα ενδοτικές πολιτικές, σε όλα τα θέματα δημόσιου κι εθνικού συμφέροντος. Δεν μπορεί να υπάρξει γέφυρα ανάμεσα σε ένα δημαγωγικό, καθεστωτικό μόρφωμα με επικεφαλής έναν δουλικό στους ξένους αρχηγό, με την προοδευτική, πατριωτική παράταξη που στάθηκε μόνη της όρθια και υπερασπίστηκε την επιβίωση της χώρας στην κρισιμότερη φάση της Μεταπολίτευσης.
Αναδημοσίευση από Φιλελεύθερο Παρασκευής 8 Μαρτίου
