Για να δούμε γιατί ενόχλησε ο Αντώνης Σαμαράς, θα πρέπει να δούμε ποιους ενόχλησε και για να δούμε ποιους ενόχλησε θα πρέπει να δούμε τι είπε.
Είπε τα αυτονόητα, όχι για αυτά που πιστεύει ο ίδιος, αλλά γι' αυτά που πιστεύει ο ιστορικός ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας.
Στα εθνικά θέματα η θέση του δικαιώθηκε μετά από λίγους μήνες. Ο διάλογος με την Τουρκία ουσιαστικά διακόπηκε και η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε ένα ευρύ πρόγραμμα εξοπλισμών. Τις θέσεις των δύο πλευρών τις χωρίζει άβυσσος. Τι να συζητήσεις με κάποιον που σου ζητά να παραδοθείς οικειοθελώς; Γιατί η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών ευνουχίζει όχι μόνον την εθνική μας άμυνα, αλλά και την εξωτερική πολιτική. Τι εξωτερική πολιτική μπορείς να ασκήσεις όταν, ανά πάσα στιγμή και δια περιπάτου, ο γείτονας μπορεί να καταλάβει εθνικό έδαφος; Και για να μη χρυσώνουμε το χάπι με εξεζητημένες λέξεις, αποστρατιωτικοποίηση ίσον αφοπλισμός.
Εκείνο όμως που ενόχλησε πιο πολύ, όπως φάνηκε και από τις αντιδράσεις, ήταν η θέση του Αντώνη Σαμαρά πως «η Νέα Δημοκρατία δεν είναι Ποτάμι». Ποιους ενόχλησε; Του ποταμίσιους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Και δεν είναι κακό να είσαι Ποτάμι, κακό είναι να είσαι Ποτάμι και να θέλεις να φέρεις τη Νέα Δημοκρατία στα μέτρα σου. Στα μέτρα του 5%.
Όπως έχω γράψει πολλές φορές η Νέα Δημοκρατία είναι ένα λαϊκό, μαζικό κόμμα, με βαθιές τις ρίζες του μέσα στην κοινωνία. Συγκροτήθηκε από τα δύο μεγάλα ιστορικά ρεύματα της Δεξιάς και του Κέντρου και έτσι πορεύεται. Στη 47χρονη διαδρομή της η Νέα Δημοκρατία ανανεώθηκε, διευρύνθηκε, εμπλουτίσθηκε με στελέχη και ιδέες, χωρίς όμως να εγκαταλείψει τις ιδρυτικές ιδεολογικές συντεταγμένες της. Ο εκάστοτε αρχηγός ισορροπούσε και προσπαθούσε να παντρέψει τη Δεξιά με το μεταρρυθμιστικό Κέντρο, διατηρώντας ταυτόχρονα τη συνοχή της παράταξης, κάτι που κάνει σήμερα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μέσα από μια τέτοια πορεία που ήταν λογικό να έχει και τις αντιφάσεις της, η Νέα Δημοκρατία αποτελεί σήμερα το ιστορικότερο κόμμα από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους.
Συνεπώς, όσοι επιδιώκουν ή επιθυμούν να ανατρέψουν μονόπατα αυτήν την ισορροπία έχουν κατά νου ένα άλλο κόμμα και όχι τη Νέα Δημοκρατία. Ποιος διαφωνεί με αυτό; Μα αυτό ακριβώς είπε ο Αντώνης Σαμαράς.
Κάποιοι, κάνοντας τις επιθυμίες τους πραγματικότητα, βιάστηκαν να μιλήσουν για υπονόμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη από τον Αντώνη Σαμαρά. Λοιπόν, να υπενθυμίσω πως ο Σαμαράς, πρωθυπουργός ων, εμπιστεύθηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη ένα κρίσιμο υπουργείο και στη συνέχεια στις εσωκομματικές εκλογές, παρακάμπτοντας την ουδετερότητα που θα πρέπει να τηρεί ένας πρώην αρχηγός, τον στήριξε με όλες τις δυνάμεις του. Σήμερα δε, με την άνεση που του δίνει η ελευθερία του λόγου που χαρακτήριζε και όλους τους πρώην αρχηγούς της παράταξης, διατυπώνει ευθαρσώς τη γνώμη του για το καλό της Νέας Δημοκρατίας και του τόπου.
Κλείνοντας αυτό το κείμενο δεν μπορώ να μην αναφερθώ στη συνωμοσία Novartis, μια υπόθεση που ο Β. Βενιζέλος θεώρησε πως στοιχειοθετεί το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.
Είναι λυπηρό με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να υπάρχουν υπόνοιες πως η υπόθεση λοξοδρομεί. Ο Αντώνης Σαμαράς είπε πως «ακούω πολλά και παρατηρώ πολλά. Πολλά και περίεργα». Ας ελπίσουμε οι υπόνοιες να διαλυθούν και σύντομα.
