Του Σάκη Μουμτζή
Ο προχθεσινός μονόλογος του Ν.Κοτζιά στην κρατική τηλεόραση, καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την παρουσία όλων μας στα σημερινά συλλαλητήρια. Ακούγοντας τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών, -με το αλαζονικό του ύφος που είναι απόρροια ενός «θεϊκού συνδρόμου»- δεν καταλάβαινα τίνος τα συμφέροντα υπερασπιζόταν. Της Ελλάδας ή της FYROM;
Αυτή δε η σύγχυση οφείλεται στο γεγονός πως ο Ν.Κοτζιάς έχει μια διαφορετική αντίληψη για το εθνικό συμφέρον, από την αντίληψη που έχει η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Η αντίληψη του Ν.Κοτζιά ορίζεται από τις ιδεολογικές του αρχές και την ιστορική του διαδρομή. Στις δημοκρατίες επιτρέπεται και αυτό.
Όμως ούτε ο Ν.Κοτζιάς ούτε ο Ν.Βούτσης ούτε όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν να δεσμεύσουν την χώρα με την υπογραφή τους σε αυτό το εθνικό θέμα, την ώρα μάλιστα που καταρρέουν. Μια διεθνής συμφωνία δημιουργεί μη αναστρέψιμες καταστάσεις και γι΄αυτό απαιτεί νωπή λαϊκή εντολή.
Συνεπώς, με την παρουσία μας στα συλλαλητήρια θα διαδηλώσουμε την αντίθεση μας στους κυβερνητικούς χειρισμούς και στις καταστροφικές συνέπειες που θα επιφέρουν.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος, εξίσου σοβαρός. Τα σημερινά συλλαλητήρια είναι η βαλβίδα μέσα από την οποία ξεπηδά η οργή των πολιτών για την εξαπάτηση που υπέστησαν από τον Α.Τσίπρα και την παρέα του. Στα σημερινά συλλαλητήρια εκφράζεται ο θυμός μας για την υπερφορολόγηση, τις περικοπές για τους πολλούς και τις σπατάλες για τους «ημέτερους».
Το 2008 η τότε κυβέρνηση έφτασε πολύ κοντά στην συμφωνία με την FYROM. Εκείνη η συμφωνία προέβλεπε την σύνθετη ονομασία με κάποιον προσδιορισμό στην λέξη «Μακεδονία.» Και το γνωρίζαμε αυτό.
Είδατε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας; Ακούσατε κραυγές αγανάκτησης; Όχι. Γιατί; Διότι ο Ελληνικός λαός γνώριζε πως ο Καραμανλής και η Μπακογιάννη υπηρετούσαν τα εθνικά συμφέροντα και δεν ήταν οι πλασιέ των επιχειρημάτων των γειτόνων μας. Το 2008 υπήρχε εμπιστοσύνη στην πολιτική ηγεσία του τόπου, που ήταν και άρτι εκλεγείσα.
Συγχρόνως, το 2008 δεν υπήρχε συσσωρευμένος θυμός και οργή για την τότε κυβέρνηση, εξαιτίας των πεπραγμένων της στον οικονομικό τομέα, που θα έβρισκε διέξοδο στα συλλαλητήρια. Όπως συμβαίνει σήμερα.
Και αυτήν την λαϊκή οργή τρέμει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στις πλατείες σήμερα συμπλέκεται η αντίθεση στους χειρισμούς της στο εθνικό θέμα, με την διαμαρτυρία για τα όσα πράττει στην οικονομία. Η κατακραυγή είναι καθολική και πρέπει να εκφραστεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνος. Ακόμα και ο συγκυβερνήτης του τον έχει εγκαταλείψει, έτσι ώστε να είναι αμφίβολη πλέον η ύπαρξη κυβερνητικής πλειοψηφίας. Οι μόνοι που προστρέχουν σε βοήθεια του είναι κάποια περιτρίμματα της πολιτικής. Πολιτικοί χωρίς μέλλον, που φοβούνται την λαϊκή ετυμηγορία γιατί γνωρίζουν πως θα πάνε από εκεί που ήρθαν. Στο πουθενά.
Είναι καθήκον μας σήμερα, να γεμίσουμε τις πλατείες για να αντιληφθούν οι κυβερνώντες πως, λίγο προ του τέλους τους, δεν νομιμοποιούνται να δεσμεύσουν την πατρίδα μας με μιαν εξευτελιστική συμφωνία.
ΥΓ. Ενώ γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο Ζάεφ δήλωσε ότι πολύ σύντομα θα μιλήσει με τον έλληνα πρωθυπουργό. Δικαιωνόμαστε όσοι υποστηρίζαμε πως «διαφώνησαν» λόγω των συλλαλητηρίων.
