Της Σύνθιας Σάπικα
Το παλιό αίνιγμα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Βλέπουμε δύο ανθρώπους. Ο ένας είναι ο γιος του άλλου αλλά ο άλλος δεν είναι πατέρας του. Ποιος είναι;
7 μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές και το μόνο γυναικείο όνομα που ακούγεται στο Δήμο της Θεσσαλονίκης είναι αυτό της συντρόφου του νυν Δημάρχου κ. Μπουτάρη.
Το ερώτημα είναι: μπορεί μία γυναίκα να διεκδικήσει μία νύφη και δη μία νύφη του Θερμαϊκού;
Κύριοι και κυρίες, ας σοβαρευτούμε. Οι δήμοι δεν κάνουν έμφυλες διακρίσεις. Μήπως κάνουν οι ψηφοφόροι; Με λίγα λόγια, οι γυναίκες ψηφίζουν γυναίκες;
Είχα πρόσφατα μία συζήτηση με ένα πολιτικό παράγοντα, για το ενδεχόμενο μια γυναίκα να διεκδικήσει το Δήμο Θεσσαλονίκης. «Δεν θα την ήθελα εναλλακτική και σύγχρονη, θα την ήθελα περισσότερο μανούλα που θα συμμαζέψει τα πράγματα. Χορτάσαμε από εναλλακτικούς με το Μπουτάρη» μου είπε.
Δηλαδή μία εναλλακτική και σύγχρονη γυναίκα δεν μπορεί να συμμαζέψει τα πράγματα; Ιδού η εύλογη ερώτηση.
Είμαι η τελευταία που θα πετάξει το μπαλάκι στους άντρες. Οι γυναίκες φαίνεται να απαξιώνουν τα αυτοδιοικητικά ή τα αυτοδιοικητικά απωθούν τις γυναίκες; Η σχέση παρουσιάζει εν τη γεννέσει της πολλές δυσκολίες. Οι περισσότερες γυναίκες που ενδιαφέρονται για τα κοινά και έχουν πολιτική σκέψη θέτουν ως φιλοδοξία τους τη Βουλή. Και οι περισσότερες γυναίκες που ενδιαφέρονται για τα αυτοδιοικητικά θέτουν Ταβάνι στην γυναικεία τους φιλοδοξία. Είναι η λεγόμενη γυάλινη οροφή (glass ceiling).
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από δημοσιογράφους της εφημερίδας «Wall Street Journal» το 1986 στην προσπάθειά τους να περιγράψουν τα εμπόδια που συναντά μια γυναίκα για να ανελιχθεί επαγγελματικά σε ανώτερα και ανώτατα κλιμάκια. Σκεφτείτε τα στερεότυπα που θέλουν μία γυναίκα να είναι «στρίγγλα», «γεροντοκόρη», «σκύλα», «ύπουλη» ή ακόμα και «γλάστρα» κ.ά. στον αντίποδα του «δυνατού και πετυχημένου» άντρα-ηγέτη. Που σημαίνει πως με λίγες και όχι φωτεινές εξαιρέσεις, εάν μία γυναίκα ενδιαφέρεται για τα αυτοδιοικητικά θα περιοριστεί σε μία αντιδημαρχία (το πολύ πολιτισμού ή κοινωνικής πολιτικής). Σύμφωνα με το περιοδικό «Fortune» στις 500 πρώτες επιχειρήσεις του πλανήτη μας καταγράφεται ότι μόνο το 6% των υψηλών ιεραρχικά θέσεων είναι καλυμμένες από γυναίκες.
Στον αντίποδα έχουν πρόσφατα δημοσιευτεί έρευνες που υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες μάνατζερ γεννούν κερδοφορία. Τι γίνεται στην Ελλάδα; Σύμφωνα με έρευνα του International Business Report το ποσοστό των γυναικών σε ανώτατες θέσεις περιορίζεται σήμερα στο 22% από 19% που ήταν το 2004, ενώ στα τελευταία 11 χρόνια ο δείκτης αυτός δεν ξεπέρασε το 24%. Το ερώτημα είναι: σηκώνουν τα σπασμένα πλακόστρωτα της πόλης τις γόβες μίας δημάρχου; Η απάντηση είναι: δεν είναι απαραίτητο να φοράει γόβες. Μπορεί να φοράει και αθλητικά.
Όσο για το πρώτο ερώτημα: Είναι η μάνα του.
