Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Το μόνο βέβαια αναφορικά με τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019 είναι ότι η κάλπη θα βγάλει τέρατα. Η απλή αναλογική επιτρέπει σε άξιους αλλά δυστυχώς και σε απολύτως ακατάλληλους να διεκδικήσουν κομμάτι της εξουσίας σε τοπικό επίπεδο.
Το εκλογικό σύστημα των αυτοδιοικητικών εκλογών όμως δημιουργεί μία, ακόμα, πραγματικότητα: τα κομματικά χρίσματα γίνονται κενά νοήματος. Γιατί ποιο είναι το νόημα για ένα κόμμα να δώσει χρίσμα, όταν το εκλογικό σύστημα επιτρέπει σε διάφορους «αντάρτες» να κατεβούν με αξιώσεις κάνοντας ανέφικτη στον κομματικό υποψήφιο την πλειοψηφία; Αφού είναι βέβαιο ότι ο κάθε «εκλεκτός του κόμματος» θα πρέπει να συνεργαστεί με τις υπόλοιπες παρατάξεις που θα αναδείξουν οι κάλπες κάνοντας υποχωρήσεις (για να μην αναφερθούμε στους εκβιασμούς που θα πρέπει να δεχτεί), ποιο το νόημα των κομματικών χρισμάτων; Μόνο πονοκέφαλο, εχθρότητα, εντάσεις προκαλούν τα χρίσματα. Πρόκειται για κανονικό εφιάλτη.
Μπορεί όμως ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας να μην κάνει αισθητή την παρουσία του στα αυτοδιοικητικά πράγματα χρίζοντας τους δικούς του υποψηφίους που υποτίθεται ότι είναι και φορείς των ιδεών, της πολιτικής και του κομματικού ύφους;
Λάθος ερώτηση. Η ερώτηση, για να έχει νόημα και να είναι σωστή, πρέπει να διατυπωθεί έτσι: Ποιος είναι ο τρόπος για ένα κόμμα εξουσίας να κάνει διακριτή την παρουσία του στα αυτοδιοικητικά πράγματα χωρίς να καταφύγει στην αρχαϊκή πρακτική του κομματικού χρίσματος;
Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταφέρει κάτι με απόλυτη επιτυχία το διάστημα που είναι πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είναι το να στήνει «πολιτικές πλατφόρμες» που προάγουν τη σύγκλιση και καταφέρνουν να αποφύγουν τους αποκλεισμούς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αντιληφθεί ότι είναι καταστροφικό να ξιφουλκείς για τις ελάχιστες διαφορές (ειδικά αν αυτές δεν πηγάζουν από αδιαπραγμάτευτες αρχές), αντί να αποζητάς τις συγκλίσεις στη βάση των κοινών τόπων που συχνά πλειοψηφούν.
Μια καλή ιδέα λοιπόν θα ήταν η Νέα Δημοκρατία να λειτουργήσει ακριβώς έτσι και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αποφεύγοντας τους εγκλωβισμούς που προκαλούν τα χρίσματα και την αιμορραγία σε πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο. Το κόμμα θα μπορούσε να περιγράψει τα χαρακτηριστικά που πιστεύει ότι πρέπει να έχει κάθε δημοτική αρχή και να καλέσει τα μέλη του αλλά και τους πολίτες να στηρίξουν με την ψήφο τους αυτούς που πληρούν τα κριτήρια αυτά, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι ως κυβέρνηση θα συνεργαστεί με όποιον και να εκλεγεί. Δεν είναι μόνο ότι θα αποφύγει τους εγκλωβισμούς στις τοπικές έριδες, που στη συντριπτική τους πλειονότητα μόνο πολιτικές δεν είναι, αλλά θα βγάλει από την αγορά και τις διάφορες «προξενήτρες» που πουλάνε στους υποψηφίους «υπηρεσίες μεσολάβησης» στα κεντρικά του κόμματος, με τα κεντρικά να μην έχουν ιδέα γι'' αυτούς και τη δράση τους.
Μόνον όφελος θα έχει η Νέα Δημοκρατία αν απεμπλακεί από τις διαδικασίες απονομής χρίσματος. Αξίζει να το προσπαθήσει.
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου
