Του Σάκη Μουμτζή
Είναι παγκοίνως γνωστό πως ο κ.Π.Παυλόπουλος έχει μιαν έφεση να τοποθετείται δημοσίως. Λαλίστατος, επιτίθεται λαύρος κατά του νεοφιλελευθερισμού και εξασκείται σε κορώνες δημοδιδασκάλου της δεκαετίας του 60. Όλως τυχαίως, επιτίθεται κατά του νεοφιλελευθερισμού μετά από ομιλίες και τοποθετήσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, υπονοώντας πως είναι εκπρόσωπος του. Δικαίωμα του να έχει τις κοσμοθεωρητικές απόψεις του, όμως οι παρεμβάσεις του πολλές φορές εκλαμβάνονται—καλώς ή κακώς—ως στήριξη στην κυβέρνηση.
Ως εκ τούτου δίνει—και πάλι καλώς ή κακώς—δικαιώματα για κριτική.
Αυτές τις ημέρες παρατηρήθηκε μια συντονισμένη κυβερνητική επίθεση κατά του ίδιου του Συντάγματος και κατά των ελευθεριών που αυτό προστατεύει. Τρεις δημοσιογράφοι εδιώχθησαν και διανυκτέρευσαν σε αστυνομικό τμήμα, ενώ αποπειράθηκε απροκάλυπτη επέμβαση στην Δικαιοσύνη, πιθανόν, για να μην κληθούν να καταθέσουν, ως ύποπτοι τελέσεως αξιοποίνων πράξεων, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τόσον η ελευθερία του Τύπου όσο και η διάκριση των εξουσιών, αποτελούν κορυφαίες πρόνοιες του Συντάγματος της πατρίδος μας. Τυχόν παραβιάσεις τους πρέπει να σημάνουν συναγερμό σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής της χώρας.
Κι όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με την γνωστή ολύμπια ψυχραιμία του που θαυμάσαμε στον προπηλακισμό της κυρίας Λ.Κανέλλη, εσιώπησε. Δεν βρήκε κάτι να πει για να υπερασπιστεί το Σύνταγμα που παραβιαζόταν βάναυσα από τις κυβερνητικές παρεμβάσεις. Όφειλε να το πράξει και υπό τις δύο ιδιότητες του. Ως ανώτατος άρχων και ως καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου.
Γιατί εσιώπησε; Το αξίωμα το οποίο κατέχει τον καθιστά θεματοφύλακα των θεσμών και του Συντάγματος. Πολιτικές σκοπιμότητες; Προσωπικές συμπάθειες; Αδιαφορία; Ο,τι και να διαλέξουμε είναι ελάχιστα κολακευτικό για τον κ.Π.Παυλόπουλο. Οταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιτίθεται κατά του ανεμόμυλου του «νεοφιλελευθερισμού», ο πολίτης έχει την απαίτηση από αυτόν να πει δύο κουβέντες και για την προστασία του Συντάγματος.
Είναι ολοφάνερο πλέον πως η κυβέρνηση στην πτώση της έχει αποφασίσει να ευτελίσει όσους θεσμούς στέκονται εμπόδιο στους σχεδιασμούς της. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι μια κυβέρνηση που κινείται στις γραμμές που χάραξε η Μεταπολίτευση. Έχει εκτροχιαστεί και της είναι αδιάφορο αν θα παρασύρει και την χώρα ολόκληρη. Σε αυτήν την απόπειρα εκτροπής πρέπει να πάρουν θέση, υπερασπιζόμενοι το Σύνταγμα, όλοι οι παράγοντες του δημοσίου βίου με πρώτον-πρώτον τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Το αξίωμα του δεν του συγχωρεί εμπάθειες και μικρότητες απέναντι στον Κ.Μητσοτάκη, επειδή δεν τον τίμησε με την ψήφο του το 2015. Οφείλει να είναι υπεράνω όλων αυτών. Επειδή βέβαια γνωρίζει άριστα τα καθήκοντα του και τις υποχρεώσεις του, προκαλεί εύλογα ερωτηματικά και απορίες η σιωπή του.
Αν κάποιοι αυτόκλητοι υπερασπιστές του γράψουν πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δέχεται επίθεση, ας γνωρίζουν πως δεν είναι υπεράνω κριτικής, όταν με τα όσα λέει ή κυρίως με τα όσα δεν λέει, γίνεται μέρος του πολιτικού παιχνιδιού.
Πολύ δε περισσότερο όταν αυτή η συμπεριφορά του είναι συντονισμένη με την κυβερνητική τακτική.
