Η εποχή της υποβολής των φορολογικών δηλώσεων εισοδήματος έφτασε. Σε χθεσινή του παρέμβαση, ο καλός φίλος και εξαιρετικός αρθρογράφος Λεωνίδας Καστανάς, μας θύμισε τη διαδικασία της υποβολής των φορολογικών δηλώσεων εισοδήματος των φυσικών προσώπων, που ακολουθείτο μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Μια διαδικασία που οι παλαιότεροι την έχουν λησμονήσει και οι νέοι δεν την έχουν γευτεί.
Η δια χειρός συμπλήρωση των δηλώσεων που συνοδευόταν από το χάσιμο μιας ή και δυο εργάσιμων ημερών, στις ουρές της εφορίες, αποτελούσε ένα θεσμό του καλοκαιριού, λίγο πριν από την έναρξη των διακοπών. Με ελαφριά ένδυση, ένα μπουκάλι νερό στο χέρι και μια ντάνα από χαρτούρα και πάσης φύσεως παραστατικά σε μια τσάντα, ξεκινούσε η ετήσια φορολογική περιπέτεια.
Οι σκηνές αλλοφροσύνης δεν ήταν σπάνιες, στις σκάλες, στους διαδρόμους και στα γραφεία των κτιρίων που στεγάζονταν οι διάφορες ΔΟΥ. Συμπεριλάμβαναν πράξεις βίας ανάμεσα στους πολίτες που έχαναν τα μεροκάματα τους, λιποθυμίες ηλικιωμένων και μη, καθώς και αντεγκλήσεις ανάμεσα στους φορολογούμενους και τους δημοσίους υπαλλήλους της εφορίας.
Η καθιέρωση της ηλεκτρονικής υποβολής των φορολογικών δηλώσεων εισοδήματος, πέρασε μέσα από πολλά κύματα για να γίνει πράξη. Η απάντηση στο πρόβλημα, ήταν κατά τα κόμματα της αριστεράς, αλλά και του ευρύτερου συνδικαλιστικού κατεστημένου, το γνωστό και μονότονο αίτημα για «νέες προσλήψεις». Για όσους δεν περίμεναν να ανακαλύψουν ούτε τον τροχό, ούτε τη φωτιά, η λύση στο πρόβλημα, ήταν το πέρασμα στον ψηφιακό κόσμο.
Βέβαια η αποφυγή της δια ζώσης υποβολής της φορολογικής δήλωσης, αποστερούσε από το σύστημα, τη δυνατότητα εσκεμμένων «παραλήψεων» και «λαθών», που συνοδεύονταν από φακελάκια ή και από δεσμίδες χαρτονομισμάτων ακόμα και μέσα στις ίδιες τις δηλώσεις.
Όμως το λεγόμενο «προοδευτικό» συνδικαλιστικό κίνημα δεν εστίαζε τις ενστάσεις του, μόνο στο θέμα της ανάγκης διορισμών. Είχε θέσει ως κορυφαίο σημείο το ποσό των 20 ευρώ, που θα έπρεπε να καταβάλουν οι φορολογούμενοι άπαξ του έτους στα λογιστικά και φοροτεχνικά γραφεία, που μέσω των συστημάτων τους, γίνεται η ηλεκτρονική υποβολή των ετήσιων φορολογικών δηλώσεων εισοδήματος.
Το όφελος των πολιτών, αλλά της πολιτείας από την ψηφιακή μετάβαση των συγκεκριμένων φορολογικών διαδικασιών, είναι τεράστιο και γι’ αυτόν τον λόγο, οι φωνές αντίδρασης από τη πλευρά των συνδικαλιστών, χαμήλωσαν την ένταση τους, σώπασαν και στο τέλος εξαφανίστηκαν. Και σιγά σιγά τα αργοκίνητα γκισέ των ΔΟΥ αντικαταστάθηκαν, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από τις ψηφιακές εφαρμογές και σήμερα έχουμε φτάσει μέχρι και στην υιοθέτηση της ηλεκτρονικής τιμολόγησης.
Αρκεί όμως η ψηφιοποίηση των φορολογικών διαδικασιών; Αρκεί η αντικατάσταση των δια ζώσης επαφών ανάμεσα στους φορολογούμενους και τους δημοσίους υπαλλήλους, από ψηφιακά μέσα; Σίγουρα όχι!
Απαιτείται η απλοποίηση και εκλογίκευση της φορολογικής νομοθεσίας. Όχι μόνο για τα φυσικά πρόσωπα, που έχουν την ανάγκη να μην ταλαιπωρούνται και να μην αισθάνονται διωκόμενοι. Αλλά κυρίως για τα νομικά πρόσωπα που πρέπει επιτέλους το κράτος, να σταματήσει να βασανίζει. Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη μεταρρύθμιση από την απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας;
