Του Γιάννη Ανδρουλάκη
Βρισκόμαστε μπροστά στην πολιτική αλλαγή της 7ης Ιουλίου. Οι πολίτες με την ψήφο τους θα δώσουν εντολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη να υλοποιήσει το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Θα είναι ίσως από τις ελάχιστες φορές που δεν θα έχουν παραπλανηθεί και δεν θα έχουν ψηφίσει μεμονωμένες υποσχέσεις. Αντιθέτως, θα επιλέξουν συνειδητά ένα άλλο σχέδιο διακυβέρνησης, με διαφορετικά χαρακτηριστικά από όσα έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα, με έμφαση στην ουσιαστική ενίσχυση της ιδιωτικής οικονομίας τόσο με κίνητρα όσο και με ελαφρύνσεις, στην αποτελεσματικότητα και αμεροληψία της δημόσιας διοίκησης, στην αποκατάσταση της αξιοκρατίας σε όλα τα πεδία του δημόσιου βίου, στον εκσυγχρονισμό των θεσμών της Πολιτείας και στην προστασία των αδυνάτων.
Οι εποχές της ευκολίας, της αμοιβαίας κοροϊδίας, της ανάλωσης στο επουσιώδες και της κυβερνητικής οκνηρίας παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Οι εποχές, που οι κυβερνήσεις εκλάμβαναν το «κυβερνάν» ως δικαίωμα, προνόμιο ή ευχέρεια και όχι ως καθήκον επίσης παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Οι εποχές που ο λαός ήταν απρόθυμος να κυβερνηθεί ή ακόμη καλύτερα ήταν ανίκανος να κυβερνηθεί ως ενότητα σύμφωνα με τους όρους του συμβολαίου του με τους κυβερνώντες ανήκουν στο παρελθόν. Και αυτό συμβαίνει όχι επειδή το επιβάλλει κάποιος αλλά επειδή ωρίμασαν πλέον οι συνθήκες, επειδή οι ίδιοι οι πολίτες επιθυμούν να γυρίσουν σελίδα, να πάνε παραπέρα, να δούνε την χώρα να πατάει γερά, να εκσυγχρονίζεται και να προοδεύει. Επειδή συνειδητοποιούν ότι η πρόοδος της πατρίδας είναι προϋπόθεση και της δικής τους ατομικής προόδου, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες του πολιτισμένου κόσμου.
Απέναντι σε αυτήν την θέληση της πλειοψηφίας θα αντιταχθούν συντεταγμένες μειοψηφίες. Κόμματα, ομάδες πίεσης και ομάδες συμφερόντων. Όλοι όσοι εξακολουθούν να βλέπουν αλλιώς τα πράγματα, όλοι όσοι ξεβολεύονται, ζημιώνονται ή νομίζουν ότι ζημιώνονται από αυτήν την επιβεβλημένη από τα πράγματα αλλαγή πορείας (αυτοί οι τελευταίοι είναι στην πραγματικότητα και οι περισσότεροι). Θα κινηθούν στα ακραία όρια του ριζοσπαστικού λαϊκισμού, θα εμπορευθούν την «αγάπη» τους για την πατρίδα, θα προσπαθήσουν να εμποδίσουν όλες τις μεγάλες αποφάσεις για την οικονομία, την παιδεία και την δημόσια διοίκηση. Απώτερος στόχος των εμπνευστών αυτής της αντίδρασης είναι να ματαιώσουν το πρόγραμμα ριζικού εκσυγχρονισμού της χώρας και να την κρατήσουν πίσω στην γκρίζα περιοχή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Η «Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», αυτό τους αρκεί. Δεν χρειάζεται και να προοδεύει.
Αυτό όμως που αντιλαμβάνονται και επιθυμούν πλέον οι πολίτες στην πλειοψηφία τους, αυτό που αναθέτουν και εμπιστεύονται στην Νέα Δημοκρατία, αυτό οφείλει πολιτικά να εκπροσωπήσει, να εκφράσει και να υποστηρίξει η Νέα Δημοκρατία. Το στοίχημα θα κερδηθεί και η χώρα θα πάει μπροστά εάν η παράταξη που θα κυβερνά κατορθώσει να υποστηρίξει σθεναρά και τεκμηριωμένα τις πολιτικές της αποφάσεις, όπου δίνονται οι πολιτικές μάχες, στο Κοινοβούλιο αλλά και έξω απ' αυτό.Η αξία της πολιτικής συνηγορίας στην υπεράσπιση του κυβερνητικού προγράμματος είναι τεράστια και από την συνέπεια, την ισχύ και την ποιότητά της θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό η ευόδωση του κυβερνητικού προγράμματος.
