Η ηγεσία της δημόσιας τηλεόρασης πρέπει να αναδεικνύεται με όρους διακομματικής συναίνεσης, ώστε να διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα, η αξιοπιστία και το κύρος του επικοινωνιακού της προϊόντος!
Προερχόμενη από τον κ. Τσίπρα, τον άνθρωπο επί των ημερών του οποίου η ΕΡΤ, λειτουργώντας ως ιδεολογική γιάφκα ή Κόβα του κυβερνώντος κόμματος, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ της προπαγανδιστικής αθλιότητας έως εξαθλίωσης, η ιδέα αυτή ακούγεται εξωφρενική. Ως να είχε καταθέσει στο Ράιχστακ, όσο λειτουργούσε, ο Αδόλφος Χίτλερ νομοσχέδιο ή νομοθετική πρόταση περί καταπολέμησης των φυλετικών διακρίσεων! Ωστόσο από οπουδήποτε μπορεί, έστω με ιδιοτέλεια εκπορευόμενη από τη συγκυρία, να προέλθει μια πρόταση ενδιαφέρουσα, μια πρόταση που αξίζει να συζητηθεί.
Ξεκινάμε λοιπόν από το αυτονόητο (πιο αυτονόητο, ίσως, από το γεγονός πως ταχυκίνητοι κομματικοί στρατοί, εκμεταλλευόμενοι τα φληναφήματα περί ακαδημαϊκής ελευθερίας, έχουν επανειλημμένα εγκαθιδρύσει δικτατορία στα πανεπιστήμια, περιάγοντας σε κατάσταση ομηρίας διδάσκοντες και διδασκόμενους):
Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ. (Χωρίς βέβαια αυτή η γενική κρίση να αναιρεί την ύπαρξη εξαιρετικά ποιοτικών νησίδων και εκπομπών στους κόλπους της, αλλά ούτε και τη σημαντική πολιτισμική/παιδαγωγική προσφορά της σε διάφορα θέματα). Για πολλούς λόγους…
Πρώτον, ΕΠΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ, με ευάριθμα σύντομα φωτεινά διαλείμματα κάποιες φορές ή σε κάποιες φάσεις –lucida intervalla-, η ΕΡΤ χρησιμοποιήθηκε αναίσχυντα προπαγανδιστικά και (υπερ)στελεχώθηκε τελείως αναξιοκρατικά. Στόχος και αποτέλεσμα υπήρξε το προκλητικό βόλεμα αναρίθμητων ημετέρων, σύνευνων, συγγενών, αδελφών, ομόκλινων, γενικώς προσκείμενων, με την τελικώς δημιουργηθείσα κατάσταση να αποτελεί κραυγαλέο παράδειγμα κακώς κείμενων. (Ακόμη και για το βραχύβιο, ευέλικτο και πολύ λιγότερο δαπανηρό σχήμα της ΝΕΡΙΤ, το οποίο έγινε, τουλάχιστον υποτίθεται, με αξιοκρατικές στοχεύσεις και του οποίου το αδιάβλητο της τρίτης φάσης της διαδικασίας στελέχωσης –δηλαδή αυτό της εξέτασης των υποψηφίων- θα μπορούσα προσωπικά να βεβαιώσω, πολλά έχουν λεχθεί για μαγειρέματα κατά τη δεύτερη φάση, αυτή της αξιολόγησης των βιογραφικών).
Δεύτερον, συχνά λειτούργησε ως δικτατορία των συνδικαλιστών, οι οποίοι από μέσο για ένα κοινωνικό σκοπό τη μετέτρεψαν σε αυτοσκοπό (δηλαδή να υπηρετηθεί το προσωπικό όφελος των εργαζόμενων «στο μαγαζί»…).
Τρίτον, υπερστελεχωμένη και ακραία πολυδάπανη, χρηματοδοτείται με υποχρεωτικό χαράτσι της κοινωνίας, το οποίο καταβάλλεται από κάθε κάτοχο ηλεκτροδοτούμενης επιφάνειας, ακόμη και αν δεν είναι ιδιοκτήτης δέκτη ή αν δεν βλέπει ποτέ δημόσια τηλεόραση. (Σημειωτέον: Τα πολλά κανάλια της ΕΡΤ πολύ απέχουν από του να είναι οι μόνοι δημόσιοι τηλεδίαυλοι που χρηματοδοτούνται από τον φορολογούμενο. Αν και για να είμαστε ειλικρινείς από αυτόν χρηματοδοτούνται εμμέσως και πολλοί ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί με τη μορφή δημόσιας διαφήμισης, όπου συχνά υποκρύπτεται μια συναλλαγή επικοινωνιακού εκβιασμού-εξαγοράς επιρροής).
Τέταρτον, χωρίς αυτό να σημαίνει πως στους κόλπους της δεν υπηρετούν αξιολογότατοι λειτουργοί της ενημέρωσης, κάποιοι εξ αυτών πραγματικοί πνευματικοί άνθρωποι, γενικώς υπηρετεί την αγραμματοσύνη τουλάχιστον όσο οι ιδιωτικοί τηλεδίαυλοι, με δημοσιογράφους αδιανόητης αμάθειας (πασίγνωστη κυρία με εκπομπή πολιτισμικού περιεχομένου μού είπε ως εξεταζόμενη για τη ΝΕΡΙΤ πως ο καγκελάριος Μπίσμαρκ δεν ήταν Γερμανός χωρίς να ευδοκήσει να αποσαφηνίσει τι ήταν –οι εξετάσεις είχαν καταγραφεί ή μάλλον ηχογραφηθεί), αλλά και απίστευτα πολλούς κακοποιούς ή δολιοφθορείς της ελληνικής γλώσσας.
Τούτων λοιπόν δοθέντων, θα είχε νόημα να συζητηθεί ως τακτική θεραπείας του κακού η πρόταση του ηγέτη της μείζονος αντιπολίτευσης περί επιλογής της ηγεσίας της δημόσιας τηλεόρασης από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής με αυξημένη πλειονοψηφία, ώστε να διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα αλλά και η αξιοκρατική στελέχωση του σχήματος;
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είτε σε φάση αναθεώρησης του Συντάγματος είτε και εκτός αυτής, σε αναρίθμητα άρθρα μου, βιβλία και συνεντεύξεις υποστηρίζω το ίδιο ακριβώς πράγμα για την επιλογή της φυσικής ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Οπότε λογικά δεν θα έπρεπε να διαφωνώ με την πρόταση. Ωστόσο…
Με την επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης υπάρχει μια –σχετική έστω- ασφαλιστική δικλείδα: Όσο δεν επιτυγχάνεται στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας η ειδική αυξημένη πλειοψηφία, πχ των 2/3 ή των 3/5 των μελών της, καθήκοντα προεδρεύοντος ενός ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου θα μπορούσε να ασκεί ο αρχαιότερος αντιπρόεδρος και εισαγγελικά καθήκοντα στον Άρειο Πάγο ο αρχαιότερος αντεισαγγελέας. Ποιος όμως θα ήταν πρόεδρος-διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ όσο δεν επιτυγχάνεται η αυξημένη πλειοψηφία για τον σκοπό αυτό; (Εντάξει ο κ. Τσίπρας δεν σκέπτεται και πάρα πολύ, κυρίως ατάκες τον ενδιαφέρουν…)
Από την πλευρά μου, λοιπόν, θα πρότεινα η ηγεσία της δημόσιας τηλεόρασης να επιλέγεται με απόλυτη ή ακόμη και σχετική πλειοψηφία από ένα ειδικό σώμα, τα μισά μέλη του οποίου θα ήταν βουλευτές κατ’ αναλογία των κοινοβουλευτικών δυνάμεων των κομμάτων και τα άλλα μισά ex officio φορείς διαφόρων ρόλων και αξιωμάτων. Πχ οι πρόεδροι των τμημάτων ΜΜΕ των ΑΕΙ της χώρας, οι πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων, ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων και της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης κοκ…
Εν πάση περιπτώσει με όποιον πρόσφορο τρόπο και αν αποφασιζόταν να επιλέγεται η ηγεσία της ΕΡΤ, μάλλον θα ήταν καλύτερο από τη διαιώνιση της σημερινής αρρωστημένης κατάστασης…
