Το «εβραϊκό αίμα του Χίτλερ» δεν είναι μια ιστορία που ανακάλυψε σήμερα ο Λαβρόφ. Πρόκειται για παλαιότατη ιστορία, πάνω στην οποία έχουν γραφτεί εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες. Κάθε αξιοπρεπής βιογράφος του μανιακού που αιματοκύλησε τον πλανήτη, ένιωθε την ανάγκη να αφιερώσει ένα μέρος της έρευνάς του στην περιβόητη εβραϊκή καταγωγή του. Πάντα μ' ένα μεγάλο ερωτηματικό στο τέλος.
Πούθε, αλήθεια, προέκυψε αυτό ζήτημα, που εδώ και ογδόντα χρόνια κινείται σταθερά ανάμεσα στην ιστορική εικασία και στον αστικό μύθο; Σύμφωνα με όλες τις γραπτές μαρτυρίες και τις καταθέσεις ανθρώπων του κύκλου του (σαν τον δικηγόρο του για παράδειγμα που συνελήφθη και εκτελέστηκε), η φημολογία αυτή προέκυψε από τον ίδιο τον Αδόλφο. Επρόκειτο για δικό του ενδόμυχο φόβο, που τον είχε εκμυστηρευτεί σε διάφορους κορυφαίους του ναζιστικού καθεστώτος μέσα στα διαδοχικά παραληρήματα του.
Ο Χίτλερ ήταν διαταραγμένος. Όσο μάλιστα περνούσε ο καιρός και έβλεπε ότι χάνει τον πόλεμο, τόσο τον ρουφούσε ένας δικός του φαντασιακός τρομακτικός κόσμος που δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μπουκωμένος από ναρκωτικές ουσίες, περικυκλωμένος από ανδρείκελα που ποτέ δεν έφερναν αντίρρηση ακόμα και στις πιο εξωφρενικές του διαπιστώσεις ή διαταγές, ξιφουλκούσε διαρκώς με τις παραισθήσεις και τις φαντασιώσεις του.
Μια απ’ αυτές ήταν το άδηλο της καταγωγής του. Η γιαγιά του ήταν μια ανύπαντρη ταπεινή υπηρέτρια που έμεινε έγκυος σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Γέννησε ένα νόθο παιδί, τον πατέρα του Χίτλερ, δίχως ποτέ να αποκαλύψει τον άνδρα που την άφησε έγκυο. Το σπίτι στο οποίο ήταν υπηρέτρια ήταν εβραϊκό, οπότε υπήρχε η υποψία ότι κάποιος από τα αφεντικά ξελόγιασε την υπηρέτρια. Απ’ αυτό προέκυψε η φημολογία της εβραϊκής καταγωγής του.
Κάποιοι βιογράφοι του απέδωσαν την εγκληματική μανία του Χίτλερ κατά των Εβραίων, στην υποσυνείδητη πρόθεση του να εκδικηθεί τον Εβραίο που ατίμασε τη γιαγιά του και δημιούργησε τον περιθωριοποιημένο νόθο πατέρα του και τον ημίαιμο εγγονό του. Στο μεταξύ, έχοντας -ήδη από το ‘’ο Αγών μου’’- φτιάξει το πορτραίτο του καθαρόαιμου Γερμανού, είχε πέσει ο ίδιος στην παγίδα που έστησε για τους άλλους. Κατά τη θεωρία του -που επιβεβαίωσαν εκ των υστέρων οι «επιστήμονες» του- ο εκπρόσωπος της Αρίας φυλής ήτα ψηλός, ξανθός, γαλανομάτης, γεροδεμένος, αθλητικός. Ο ίδιος ο Χίτλερ ήταν ισχνός, κακομούτσουνος, μελαχρινός, μπασμένος. Το δε επίθετο του ήταν καθαρά σλαβικό, καμία σχέση με τα παραδοσιακά γερμανικά ονόματα.
«Τι σαχλαμάρες είναι αυτές», θα αναφωνήσετε διαβάζοντας αυτές τις μπερδεμένες ιστορικό - ψυχολογικές πληροφορίες και εικασίες. «Τι σχέση έχει η θρηλούμενη εθνοτική ή θρησκευτική ταυτότητα του παππού κάποιου, με το γεγονός ότι αυτός αποδείχθηκε ένας από τους τέσσερις - πέντε μεγαλύτερους εγκληματίες όλων των εποχών;» Δίκιο έχετε να το ρωτάτε αυτό, πλην τότε η ανθρωπότητα ζούσε σε άλλες εποχές. Έπιαναν ανθρώπους στον δρόμο και με μοναδικό κριτήριο το γαμψό της μύτης τους, δείγμα δήθεν της εβραϊκής του ταυτότητας, τον πήγαιναν κατ’ ευθείαν στο Άουσβιτς κι από κει στον φούρνο.
Η επίκληση της υποτιθέμενης (και ουδέποτε αποδεδειγμένης) εβραϊκής καταγωγής του Χίτλερ, είναι η χειρότερη μορφή αντισημιτισμού και ρατσισμού. Διότι υπονοεί ή και λέει ευθέως (όπως έκανε ο Λαβρόφ) ότι το ολοκαύτωμα με τα 6.000.000 νεκρούς, δεν ήταν ένα ασύλληπτο έγκλημα του φασισμού, αλλά μια συνωμοσία των ίδιων των Εβραίων που εξολόθρευσαν την ίδια τους τη φυλή για να συκοφαντήσουν τους κάθε λογής Άριους.
Εξ ου και η οργή των Ισραηλινών, που για πρώτη φορά είδαν έναν κορυφαίο υπουργό μιας υπερδύναμης να χρησιμοποιεί επίσημα τα «επιχειρήματα» που διακινούσαν υπογείως όλα τα φασιστικά και ναζιστικά απομεινάρια της υφηλίου. Δηλαδή, είτε ότι το ολοκαύτωμα δεν υπήρξε καθόλου, είτε ότι οι ίδιοι οι Εβραίοι εξολόθρευσαν τους Εβραίους. Τι κρίμα, να λέγονται αυτά από τον πολιτικό εκπρόσωπο ενός λαού που υπέφερε τα πάνδεινα από τους Ναζιστές. Αλλά έτσι είναι τελικά. Απ’ όποιο μακρινό δρόμο κι αν ξεκινήσουν οι φασισμοί, στο τέλος θα συναντηθούν.
