Η Ελλάδα και η Αίγυπτος κατέληξαν στην συμφωνία για την ΑΟΖ μέσα από την μόνη αποδεκτή διαδικασία για τα πολιτισμένα κράτη. Αυτή του διαλόγου.
Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις έγιναν αμοιβαίες υποχωρήσεις. Η πατρίδα μας δέχθηκε μειωμένη επήρεια των νησιών που περιλαμβάνει η συμφωνία και η Αίγυπτος απέρριψε την Τουρκική πρόταση που της παραχωρούσε σαφώς μεγαλύτερη επιφάνεια.
Ως εκ τούτου θα περιμέναμε αυτή η συμφωνία να γνώριζε τα θετικά σχόλια των κρατών που διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα.
Δυστυχώς επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή. Αν εξαιρέσουμε τις πολεμικές ιαχές του Ερντογάν ουδείς άλλος σχολίασε την συμφωνία. Και κυρίως προβληματίζει η σιωπή της Γερμανίας.
Είναι αυτονόητο η Ελληνική κυβέρνηση, για λόγους μυστικότητας, να μην ενημέρωσε καμία άλλη χώρα για την επικείμενη συμφωνία. Πολύ δε περισσότερο για να ζητήσει «άδεια». Ο Μητσοτάκης δεν είναι Τσίπρας. Δεν είναι delivery boy.
Πιθανόν η Γερμανία να ενοχλήθηκε γιατί θεωρεί πως η συγκεκριμένη συμφωνία παραβιάζει το μορατόριουμ ενός μηνός που συμφωνήθηκε μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Αν όντως συμβαίνει αυτό τότε η Γερμανική πλευρά δίνει μιαν αυθαίρετη ερμηνεία στο μορατόριουμ. Σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει πως η Ελλάδα παραιτείται από την ολοκλήρωση διαδικασιών που θεωρούνται επωφελείς για τα συμφέροντα της.
Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό η Ελληνική εξωτερική πολιτική να καθορίζεται με βάση το τουρκολιβυκό σύμφωνο για την ΑΟΖ, ένα σύμφωνο που το έχει καταγγείλει σε όλους τους τόνους. Δεν μπορεί η Ελλάδα να αποδεχθεί τετελεσμένα δυσμενή για τα συμφέροντα της, όταν έχει την δυνατότητα, με ειρηνικά μέσα, να τα εξουδετερώσει.
Είναι γνωστές οι προνομιακές σχέσεις της Γερμανίας με την Τουρκία. Και φαίνεται πως ο επικείμενος διάλογος -τον οποίον εξ αρχής είχε υπονομεύσει η Τουρκική πλευρά θέτοντας ένα πλαίσιο που ουδεμία Ελληνική κυβέρνηση θα αποδεχόταν- θα εξελισσόταν είτε σε φιάσκο είτε σε μια παγίδα για την πατρίδα μας.
Πάντως η κίνηση της Ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της συμφωνίας με την Αίγυπτο φανερώνει πως τα σενάρια για προσυμφωνημένες λύσεις, με την εγγύηση της Γερμανίας, είναι ανυπόστατα και εκθέτουν αυτούς που τα διακινούν.
Το ζητούμενο είναι η Ελλάδα να έχει συνυπολογίσει όλες τις πιθανές συνέπειες αυτής της συμφωνίας και να έχει προετοιμασθεί για την αντιμετώπιση τους.
Η Τουρκία είναι πιεσμένη σε δύο κεντρικά μέτωπα. Στην Λιβύη, όπου η κατάληψη της Σύρτης είναι πλέον ανέφικτη και στην κακή κατάσταση της οικονομίας της.
Αν σε αυτά προστεθεί και μια ήττα στις διαφορές της με την Ελλάδα, το ήδη πληγωμένο γόητρο του Ερντογάν θα υποστεί ακόμα ένα πλήγμα. Έτσι εξηγούνται και οι επιθετικές δηλώσεις για την ελληνoαιγυπτιακή συμφωνία.
Πάντως νέα πυροσβεστική παρέμβαση της Γερμανίας δεν είναι πιθανή και αν γίνει δεν θα έχει αποτέλεσμα. Ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται πως έχει πάρει τις αποφάσεις του.
Κινείται στον μονόδρομο της σύγκρουσης.
