Τα μέτρα προστατευτισμού που λαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντι στον επεκτατισμό της Κίνας βρίσκουν την Ελλάδα στην απέναντι πλευρά. Ο υφυπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Στέργιος Πιτσιόρλας δηλώνει σε συνέντευξή του στο Liberal ότι η χώρα μας θα πρέπει να συνεννοείται με την Ευρώπη, όχι όμως για να εξυπηρετούνται μονομερώς τα συμφέροντα των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά τα συμφέροντα όλων των πλευρών. Ως θιασώτης της προσέλκυσης κινεζικών επενδύσεων, θεωρεί ότι ο ρόλος της Ελλάδας πρέπει να είναι αυτός της γέφυρας μεταξύ της Κίνας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ εκτιμά ότι ο επεκτατισμός της Κίνας είναι ιστορική τάση που δεν μπορεί να αναχαιτιστεί με απαγορεύσεις και μέτρα προστατευτισμού τα οποία λέει ότι δεν εναρμονίζονται με τις διακηρυγμένες αντιλήψεις της Ευρώπης.
Συνέντευξη στον Βασίλη Γεώργα
- Η Δύση βάζει όλο και αυστηρότερους περιορισμούς στον οικονομικό επεκτατισμό της Κίνας. Χθες η Γερμανία υιοθέτησε κανονισμούς που καθιστούν δυσκολότερη την εξαγορά στρατηγικών υποδομών από κινεζικές επιχειρήσεις. Μπαίνουμε στην εποχή του οικονομικού προστατευτισμού και στην Ευρώπη;
Νομίζω ότι υπάρχουν δείγματα μιας απόπειρας μερικού προστατευτισμού που κατά τη γνώμη μου δεν είναι σε εναρμόνιση με την μέχρι σήμερα διακηρυγμένη αντίληψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βεβαίως είναι κατανοητό ότι ο διεθνής ανταγωνισμός έχει περάσει σε μια καινούρια φάση όπου οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι απλώς εξαγωγείς προς τις αναδυόμενες οικονομίες και αυτό τις κάνει να αισθάνονται κάπως αμήχανα.
- Μπορεί η αναβίωση των πολιτικών προστατευτισμού να έχει αποτέλεσμα; Έχουν νόημα τα αποτρεπτικά μέτρα ή αποτελούν επιθανάτιο ρόγχο μιας προηγούμενης κατάστασης που νικιέται από την παγκοσμιοποίηση;
Νομίζω ότι οι απαγορεύσεις δείχνουν μια ανασφάλεια και δεν λύνουν το πρόβλημα. Διαμορφώνεται μια πραγματικότητα η οποία είναι εξαιρετικά σύνθετη. Υπάρχει μια ιστορική τάση η οποία δεν μπορεί να αντιστραφεί ή να αναχαιτιστεί με μέτρα προστατευτισμού. Οπωσδήποτε κάτι πρέπει να γίνει από την πλευρά της Ευρώπης. Πρέπει να διαμορφωθεί μια στρατηγική αντιμετώπισης αλλά θεωρώ ότι απαιτείται μια πολύ πιο σύνθετη στρατηγική.
- Η Ελλάδα εμφανίζεται για μια ακόμη φορά να βρίσκεται σε λάθος στρατόπεδο. Ενώ Γερμανοί, Γάλλοι και Ιταλοί βάζουν φραγμούς, εμείς παραχωρούμε ευαίσθητες υποδομές στους Κινέζους και είμαστε πρόθυμοι να δώσουμε περισσότερα. Σας θυμίζω τη State Grid που απέκτησε ποσοστό στα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας, την Cosco με το λιμάνι του Πειραιά, την αναζήτηση επενδυτών για τις λιγντικές μονάδες της ΔΕΗ, το σιδηροδρομικό δίκτυο, την ηλεκτρική διασύνδεση της Κρήτης με την Κύπρο, τα ναυπηγεία κλπ. Πώς το σχολιάζετε;
Η Ελλάδα είναι σε μία φάση όπου καλείται να αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματα που της εξασφαλίζει η γεωγραφική της θέση. Εκ των πραγμάτων έχει να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο στην εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή. Ίσως, παρά το μικρό της μέγεθος, να έχει τη δυνατότητα να είναι πραγματικά η γέφυρα μεταξύ των δύο αυτών μεγάλων οικονομικών περιοχών του κόσμου. Έτσι δεν μπορεί απλώς να ευθυγραμμίζεται απλώς με τις αποφάσεις άλλων. Η ευρωπαϊκή πολιτική θα πρέπει να συνδιαμορφωθεί από όλους. Στην κοινή ευρωπαϊκή πολιτική πρέπει και η Ελλάδα, να αναγνωρίσει και τα δικά της συμφέροντα.
- Υπό το βάρος του επεκτεινόμενου ευρωπαϊκού προστατευτισμού, δεν τίθεται σε δοκιμασία το αφήγημα της κυβέρνησης ότι η Ελλάδα μπορεί να ευνοηθεί πολλαπλώς από τον οικονομικό επεκτατισμό της Κίνας αλλά και να διαδραματίσει ρόλο «γέφυρας» ανάμεσα στους Κινέζους και την Ευρωπαϊκή Ένωση; Το τελευταίο αν δεν απατώμαι, η κυβέρνηση το θεωρεί στρατηγική επιλογή.
Επαναλαμβάνω, η τάση δεν μπορεί να ανακοπεί. Επομένως η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να αναζητά τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσει να διαδραματίσει αυτό τον ρόλο της γέφυρας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Εκ των πραγμάτων η Ελλάδα ως χώρα της ευρωζώνης οφείλει να υπακούει στους κανόνες. Εκ των πραγμάτων, όμως, ως χώρα έχουμε και τα δικά ας συμφέροντα τα οποία θα πρέπει να προσπαθήσουμε να τα εναρμονίσουμε με τα ευρωπαϊκά. Θα πρέπει αυτό που νοείται ως ευρωπαϊκό συμφέρον να αντικατοπτρίζει και το συμφέρον της Ελλάδας σε κάποιο βαθμό.
- Εδώ τίθεται ένα ερώτημα εάν αυτού του είδους η στρατηγική επιλογή της χώρας να ανοίξει δρόμο στην Κίνα ή παλαιότερα στη Ρωσία κλπ, συνιστά κάποιου είδους μετατόπιση της Ελλάδας στον χάρτη γεωπολιτικών συμφερόντων;
Δεν πρόκειται για αλλαγή στρατηγικής. Είναι η εξέλιξη των πραγμάτων που διαμορφώνει νέες δυνατότητες για τη χώρα μας. Είναι η ιστορική δυναμική που αναδεικνύει καινούριες δυνατότητες και ρόλους.
- Για να είμαστε ειλικρινείς, τι περιθώρια έχει πραγματικά η Ελλάδα να αγνοήσει την πολιτική που ακολουθεί πλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντι στην Κίνα, αλλά και τι δυνατότητες έχει να υποβαθμίσει το επενδυτικό ενδιαφέρον εξ ανατολάς στο βαθμό που αυτό είναι υπαρκτό;
Θα χρειαστεί χρόνος για να αποκρυσταλλωθούν οι νέες πολιτικές που απαιτούνται. Προφανώς και η Ευρώπη πρέπει να υπερασπίσει την οικονομία της, προφανώς όμως δεν μπορεί να είναι απλώς μια εξαγωγική περιοχή. Θα πρέπει να διαμορφώσει πολιτικές που να ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα. Ένας πολυπολικός κόσμος με σύνθετες οικονομικές σχέσεις, απαιτεί συμβιβασμούς και συνδυασμούς. Αυτά δεν μπορούν να συμβούν από τη μια μέρα στην άλλη. Υπάρχουν όλα τα περιθώρια η Ελλάδα με τις δικές της πρωτοβουλίες να επηρεάσει αυτές τις πολιτικές, μαζί με άλλες χώρες οι οποίες έχουν ανάλογα συμφέροντα και επιδιώξεις. Επομένως οι σχέσεις μας με περιοχές του κόσμου όπως η Κίνα, η Ρωσία, ή αύριο οι Ινδίες, δεν αποτελούν προβλήματα αλλά ιστορικές προκλήσεις τις οποίες η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει. Θα πρέπει να διαμορφώσουμε μια νέα αντίληψη για αυτή τη νέα πραγματικότητα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για σπασμωδικές ενέργειες. Η Ελλάδα θα πρέπει να βρίσκεται σε συνεννόηση με την Ευρώπη, όμως πρέπει να συνεννοούμαστε όχι για να εξυπηρετήσουμε μονομερώς τα συμφέροντα των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά τα συμφέροντα όλων μας.
Φωτογραφία: SOOC
