Του Νικήτα Παπαντωνίου-Καρτάλη
Το δημογραφικό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) οι Έλληνες 0-19 ετών αποτελούν το 19,5% του πληθυσμού όταν αυτοί που είναι πάνω από 65 χρονών αποτελούν το 17.2%. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε μία χώρα γερόντων και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσει διότι αποτελεί μία εν δυνάμει βόμβα στα θεμέλια του Ελληνικού κράτους. Η Ελλάδα αν δεν προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις θα έχει να αντιμετωπίσει ένα οξύ κοινωνικό πρόβλημα που στην συνέχεια θα καταλήξει οικονομικό δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα.
Το δημογραφικό πρόβλημα άρχισε να δημιουργείται όταν μειώθηκαν οι ετήσιες γεννήσεις. Η αρχή του «κακού» έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 όταν ο ετήσιος αριθμός γεννήσεων μειώθηκε από τις 150.000 στις 100.000 όπως δείχνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Η μείωση αυτή συνεχίστηκε για μία δεκαπενταετία και η τάση αυτή αναστράφηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 όπου οι γεννήσεις ανά έτος έφτασαν μέχρι τις 120.000. Σήμερα οι ετήσιες γεννήσεις φτάνουν μόλις τις 90.000 γεγονός που συνεπάγεται γήρανση στον Ελληνικό πληθυσμό.
Αυτή τη στιγμή σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το τελευταίο τρίμηνο του 2018, 3.8 εκατομμύρια είναι οι ενεργοί επαγγελματικά άνθρωποι όταν οι 4.4 εκατομμύρια είναι μη ενεργοί και οι 881 χιλιάδες άνεργοι πολίτες. Δηλαδή αυτή τη στιγμή οι 3,8 εκατομμύρια εργαζόμενοι δουλεύουν για 5.2 εκατομμύρια άνεργους και μη ενεργούς πολίτες. Για να μειωθεί η ψαλίδα μεταξύ ενεργών και μη ενεργών ή άνεργων θα πρέπει να αφενός να μειωθεί η ανεργία αλλά και κυρίως να μικρύνει ο μέσος όρος ηλικίας των πολιτών καθώς με το ρυθμό που αυξάνονται οι συνταξιούχοι, σε λίγο οι ενεργοί επαγγελματικά πολίτες δεν θα επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες.
Η αύξηση του πληθυσμού περνάει μέσα από την αύξηση των γεννήσεων. Η συνεχιζόμενη γήρανση του πληθυσμού δημιουργεί προβλήματα σε πολλούς τομείς όπως αυτό της οικονομίας και του κοινωνικού κράτους. Η γήρανση του πληθυσμού θα «αναγκάσει το κράτος» να επενδύει σε υποδομές εξυπηρέτησης των συνταξιούχων παρά σε υποδομές εκπαίδευσης των νέων ανθρώπων οδηγώντας σε ύφεση τόσο την εξέλιξη της γνώσης όσο και την ανάπτυξη όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Επιπρόσθετα η αύξηση της φορολογίας θα καταστεί αναπόφευκτη καθώς λιγότεροι θα πληρώνουν για περισσότερους οδηγώντας την νέα γενιά είτε σε φυγή στο εξωτερικό είτε στην φοροδιαφυγή. Κοινωνικές εντάσεις θα είναι σύνηθες φαινόμενο ενώ θα αντιμετωπιστεί και πρόβλημα αποεπένδυσης στη χώρα καθώς δεν θα υπάρχει η νέα γενιά ώστε να μπορεί να «χρησιμοποιήσει» τις αποταμιεύσεις των συνταξιούχων μέσω του δανεισμού από το τραπεζικό σύστημα.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι το δημογραφικό είναι μία βόμβα στα θεμέλια του Ελληνικού κράτους. Η αύξηση του πληθυσμού εκτός από τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα θα δημιουργήσει θέματα ασφάλειας της χώρας καθώς ένα κράτος γερόντων δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει εχθρούς στα υποστελεχωμένα σε φρούρηση σύνορά της. Η αύξηση των γεννήσεων απαιτεί μεταρρυθμίσεις τόσο στην φορολογία όσο και στις παροχές που προσφέρει το κράτος στις Ελληνικές οικογένειες που έχουν παιδιά. Αναλυτές και εμπειρογνώμονες που ασχολούνται με τα δημόσια οικονομικά τονίζουν ότι η Ελλάδα πρέπει να περάσει από το κράτος των συντάξεων στην πολιτεία των κοινωνικών υπηρεσιών.
