Ένας στεναγμός ευφρόσυνης ανακούφισης βγήκε από τα χείλη πολλών, όταν άκουσαν από την ίδια τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, ότι συζητάει με τον εαυτό της για το ενδεχόμενο να γίνει κάποια στιγμή Πρωθυπουργός.
Δεν ξέρουμε αν ο αναστεναγμός βγήκε από τα χείλη του πανελληνίου γιατί με πρωθυπουργό τη Ζωή, κατά το αριστερό σλόγκαν (από τον στίχο του μη αριστερού Ελύτη) «και τα όνειρα θα λάβουνε εκδίκηση».
Σίγουρα όμως ακούστηκε από τα χείλη των νεοδημοκρατών , που για δικούς τους λόγους εύχονται η «Πλεύση Ελευθερίας» να συνεχίσει να βγαίνει στις δημοσκοπήσεις αξιωματική αντιπολίτευση και η αρχηγός της υποψήφια Πρωθυπουργός. Αν και στην Ελλάδα τίποτα δεν είναι απίθανο. Ο Χαϊκάλης π.χ. έγινε υπουργός που θα έλυνε το ασφαλιστικό...
Η Ζωή σε συνέντευξη στο Alpha, ερωτηθείσα από τον Σρόιτερ αν νιώθει έτοιμη για πρωθυπουργός, απάντησε: «Το συζητάω με τον εαυτό μου, το δέχομαι σαν συγκινητικό μήνυμα από γυναίκες και κορίτσια, γιατί αν συμβεί θα είμαι η πρώτη γυναίκα. Είναι μια ευθύνη στην οποία θα είμαι έτοιμη να ανταποκριθώ. Όχι τώρα. Ετοιμάζομαι και θα συνεχίσω να ετοιμάζομαι κάθε μέρα… Δεν δηλώνω έτοιμη αλλά ετοιμαζόμενη πρωθυπουργός».
Ως «ετοιμαζόμενη» έχει ήδη βρει μερικές εναλλακτικές λύσεις. Επειδή δεν πιστεύει «σε κανένα νόμισμα σαν να ήταν πανάκεια» αφού «κανένα νόμισμα δεν είναι ιερό», προτείνει σήμερα ότι αν γινόταν κάτι παρόμοιο με το 2015 «να έχουμε στη φαρέτρα μας ως εναλλακτική ένα ψηφιακό νόμισμα, παρά τι θεωρίες και τους δογματισμούς των νομισμάτων».
Πάντως, σαν πρόταση ακούγεται πιο μοντέρνα τεχνικά, σε σύγκριση με τα κουπόνια των IOUs (I Owe You), το παράλληλο νόμισμα που ήθελε να εφαρμόσει ο Γιάνης Βαρουφάκης το 2015, με το οποίο θα τρώγαμε απροβλημάτιστοι… με χρυσά κουτάλια.
Το…μικρό πρόβλημα είναι πως αν το κράτος δεν έχει χρήματα δεν έχει αξία και το ψηφιακό του νόμισμα, γιατί θα υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης και δεν θα είναι αποδεκτό σε διεθνείς συναλλαγές. Εισάγουμε π.χ. τρόφιμα και φάρμακα με δολάρια ή ευρώ. Κανείς δεν θα μας πουλούσε με αντάλλαγμα τα IOUs του Γιάνη και το ψηφιακό νόμισμα της Ζωής.
Βιτριολική ήταν η γλώσσα της για τον Τσίπρα: «Έκανε ό,τι δεν έχει κάνει ένας δεξιός πρωθυπουργός: Παραβίασε την εντολή του δημοψηφίσματος, κυβέρνησε 4 χρόνια με τρόπο αντικοινωνικό, έφερε ασφαλιστικό που καταβαράθρωσε την κοινωνία, εφάρμοσε καταστολή που έχω ζήσει στο πετσί μου. Οι κλούβες ήταν σαν πακτωμένα σουβλάκια του Tetris για να κρύβουν το Μαξίμου».
Ούτως ή άλλως η σχέση της με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τον λεγόμενο «προοδευτικό χώρο» δεν ήταν σχέση συμπάθειας. Όταν το 2012 ο Τσίπρας την όρισε ως υποψήφια βουλευτή (συγγνώμη, βουλεύτρια), όχι μόνο η οργάνωση γυναικείων θεμάτων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η αντίστοιχη του ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασαν.
Όχι μόνο γιατί είχε υπερασπιστεί έναν κατά συρροή βιαστή που νάρκωνε και βίαζε τουρίστριες (δικηγόρος ήταν, η υπεράσπιση κατηγορουμένων είναι ιερή), αλλά γιατί με νομικά τερτίπια ανέβαλε συνεχώς τη δίκη επί οχτώ περίπου χρόνια, προκειμένου οι παθούσες να παραιτηθούν των απαιτήσεών τους.
Η πρώτη δυσαρέσκεια με τον Τσίπρα ήταν όταν δεν την διόρισε υπουργό Δικαιοσύνης, καθώς θεωρούσε εαυτήν ως την πλέον κατάλληλη. Θα αποκήρυττε το χρέος ως «παράνομο», «μη νόμιμο», «απεχθές», «επαχθές», «επονείδιστο» και «μη βιώσιμο». Η ίδια πάντως ισχυρίστηκε προχθές ότι δεν ήθελε να μπει στην κυβέρνηση καθώς διαφωνούσε με την συγκυβέρνηση με τον Καμμένο.
Τη δυνατότητα που της στέρησε ο Τσίπρας από την υπουργική θέση την αξιοποίησε από άλλο ταμπούρι, αυτό της Προέδρου της Βουλής. Ίδρυσε τη λεγόμενη «Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο χρέος». Η επιτροπή ως αναμενόταν κήρυξε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους παράνομο και «συνέστησε να μην πληρωθεί». Πρόεδρος της Επιτροπής που έμπαινε στη Βουλή με παντόφλες, ήταν ο διεθνής αντικαπιταλίστας ακτιβιστής Ερίκ Τουσέν, τροτσκιστικών απόψεων.
Εκείνο που άφησε εποχή βέβαια ήταν οι μαραθώνιες ολονύχτιες συνεδριάσεις της Βουλής επί της προεδρίας της. Έβαλε το σώμα των βουλευτών σε εξαντλητικές διαβουλεύσεις. Για παράδειγμα, όταν κατατέθηκε το τρίτο μνημόνιο η Ζωή αποφάσισε να δοθεί χρόνος για πλήρη ανάγνωση παρά τις πιέσεις της κυβέρνησης για γρήγορη ψήφιση, καθώς πίεζαν οι χρονικές προθεσμίες.
Η συνεδρίαση της Ολομέλειας ξεκίνησε βράδυ και κράτησε ως το επόμενο πρωί, μέσα σε ένα απίθανο σουρεαλιστικό σκηνικό από φωνασκίες της και διακοπές των ομιλητών, και με τους υπουργούς και βουλευτές να λαγοκοιμούνται στα έδρανα. Βασική παραδοχή όλων των κομμάτων ήταν πως ήθελε να ξεχειλώσει τον χρόνο για να εκπνεύσουν οι προθεσμίες και να μην υπογραφεί το μνημόνιο.
Τα ίδια και με την παρουσίαση της Επιτροπής (της) για το Δημόσιο χρέος. Η συνεδρίαση κράτησε ως τις 5 τα ξημερώματα γιατί προείχε «η αφύπνιση του λαού».
Έκτοτε έχει μια διαρκή διαμάχη με τον Τσίπρα, τον οποίο πρόσφατα προειδοποίησε να μην τολμήσει να βγει από το λαγούμι του γιατί θα τη βρει απέναντί του.
Προβλέπονται ενδιαφέρουσες στιγμές στον μέλλον καθώς η ζωή συνεχίζεται και η Ζωή θα προετοιμάζει την πρωθυπουργία της!
