Του Σάκη Μουμτζή
Κατανοώ πως η νέα διοίκηση μέσα σε δύο μήνες δεν μπορεί να τα αλλάξει όλα.
Κατανοώ πως υπάρχει ένας κληρονομημένος προγραμματισμός που δύσκολα ανατρέπεται ή αναθεωρείται.
Αυτό όμως που έγινε προχθές το βράδυ και στην ΕΡΤ1 και στην ΕΡΤ2, με τις επετειακές εκπομπές για την αποχώρηση των Ναζί από την Αθήνα το 1944, είναι ακατανόητο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Στην ΕΡΤ2 προβλήθηκε μια εκπομπή με τίτλο «οι παρτιζάνοι των Αθηνών». Ήταν παραγωγή της ομάδος «συλλογική μνήμη». Όλοι αυτοί που κατέθεταν τις αναμνήσεις τους, δεν ανήκαν απλώς στην Εαμική παράταξη. Από αυτά που υποστήριζαν, φαίνεται πως ανήκαν στην πιο ακραία έκφραση της. Εννοείται, πως δεν υπήρχε διαφορετική φωνή στην εκπομπή.
Ένας εκ των πρωταγωνιστών, μιλούσε μπροστά από την φωτογραφία του Ν.Ζαχαριάδη, ένας άλλος υποστήριζε πως «δεν ηττηθήκαμε πολιτικά ποτέ», ενώ μια κυρία στον οίστρο της επάνω παραδέχθηκε με υπερηφάνεια πως «με το ΕΑΜ, το ΚΚΕ έκανε το θαύμα».
Ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα δεν τήρησαν.
Σύμφωνα πάντα με τα όσα ελέχθησαν σε αυτήν την εκπομπή της ΕΡΤ2, τα Δεκεμβριανά ήταν μια σύγκρουση μεταξύ του λαού των Αθηνών και των βρετανικών δυνάμεων.
Θα πρότεινα, με πολύ σεβασμό, στον κ.Ζούλα να παρακολουθήσει την εκπομπή «οι παρτιζάνοι των Αθηνών».
Στην ΕΡΤ1 η κατάσταση ήταν κάπως καλύτερη, καθώς στο στούντιο ήταν καλεσμένοι και οι κ.κ. Βερέμης και Χατζηβασιλείου. Ενδιαμέσως των σχολίων των προσκεκλημένων, προβλήθηκε ένα ντοκιμαντέρ με το οποίο, ακόμα και ένας μετριοπαθής αριστερός, θα αγανακτούσε.
Σε αυτό η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου αποκαλείτο «δωσιλογική», ενώ όλοι όσοι δεν ήταν ενταγμένοι στο ΕΑΜ ήταν «ταγματασφαλίτες». Ήταν τόσο προκλητικό το ντοκιμαντέρ που ο κ.Χατζηβασιλείου, ένας λαμπρός επιστήμονας και ένας μειλίχιος άνθρωπος, εξοργίσθηκε.
Και την οργή του την έδειξε δύο φορές.
Όμως ο αγώνας των κ.κ. Βερέμη και Χατζηβασιλείου ήταν άνισος. Απέναντι στον μετριοπαθή λόγο τους βρισκόταν η εικόνα και ο μαχητικός και στρατευμένος λόγος των αφηγητών, που όλοι βέβαια, μηδενός εξαιρουμένου, ανήκαν στην Εαμική παράταξη.
Ποιο ήταν το πολιτικό συμπέρασμα του τηλεθεατή;
Πως και χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει στην Δημόσια Τηλεόραση το κλίμα ΣΥΡΙΖΑ. Εξακολουθεί και επικρατεί το κλίμα που, επί σχεδόν σαράντα χρόνια, δηλητηριάζει το μυαλό και την ψυχή των πολιτών.
«Πας μη Εαμίτης, γκεσταπίτης».
Δεν γνωρίζω αν οι δύο εκπομπές προβλήθηκαν εν γνώσει της νέας διοίκησης της ΕΡΤ ή «ξέφυγαν». Ελπίζω και εύχομαι να συνέβη το δεύτερο.
Ανθρώπινο είναι...
Αν όμως προβλήθηκαν, ενώ η διοίκηση γνώριζε το περιεχόμενο των δύο εκπομπών, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Προφανώς κάποιοι δεν κατάλαβαν τι έγινε στις 7 Ιουλίου. Πιστεύουν πως μετά την λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθούν και θα χαϊδεύουν την Αριστερά, χωρίς να υφίστανται αυστηρή κριτική γι΄αυτό.
Οι πρώτοι που το αντιλήφθηκαν ήταν οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, πλην της κυρίας Μισέλ Ασημακοπούλου.
Ας γίνει κατανοητό πως στον ιδεολογικό αγώνα δεν συγχωρούνται δημόσιες σχέσεις και παραχωρήσεις θέσεων και αρχών. Και ένα πεδίο της ιδεολογικής πάλης είναι και η ιστορία της περιόδου 1943-1950.
Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η Αριστερά και γι΄αυτό θριαμβεύει στην μάχη των ιδεών. Το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η Δημόσια Τηλεόραση είναι, χωρίς συμπλέγματα, να προβάλλει ισότιμα και την άλλη άποψη.
Την άποψη που κράτησε την Ελλάδα, τότε, στον ελεύθερο κόσμο.
