Του Κώστα Χριστίδη*
Η διακυβέρνηση από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και την ουρά τους «ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία» (περιλαμβάνουσα στυλοβάτες της «προόδου», όπως Θεοχαρόπουλος, Κουίκ, Παπακώστα κ.ά.) ολοκληρώνεται έχοντας συσσωρεύσει δεινά για τη χώρα σε όλους τους τομείς, παιδεία, υγεία, δικαιοσύνη, ασφάλεια, οικονομία. Ειδικά για τον τελευταίο τομέα, ας υπογραμμίσουμε μόνο δύο στοιχεία: α) το δημόσιο χρέος, από το τέλος του 2014 έως το τέλος του 2018, αντί της εξαγγελθείσας «μονομερούς διαγραφής» ή, έστω, μείωσής του, αυξήθηκε κατά περίπου 15 δισ. ευρώ β) η συνολική ανάπτυξη κατά το ίδιο χρονικό διάστημα ανήλθε σε 2,8 %, ενώ το ποσοστό αυτό προβλεπόταν μόνο για το 2015 πλέον 3,5% για το 2016, αν δεν είχε μεσολαβήσει η καταστρεπτική πρωθυπουργία Τσίπρα.
Εξάλλου, στην πορεία της επόμενης κυβέρνησης έχουν ήδη τεθεί νάρκες, όπως ΔΕΗ, πρωτογενή πλεονάσματα, αναδρομικές συντάξεις, απλή αναλογική. Πώς, επομένως, μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι είναι ορατή, όχι απλώς μια οικονομική ανάκαμψη, αλλά μια ανόρθωση της χώρας, όπως απαιτείται σε όλους σχεδόν τους τομείς; Η καταφατική απάντηση δικαιολογείται για πέντε κυρίως λόγους.
Πρώτον, η ύπαρξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο τιμόνι. Ένας άνθρωπος μεθοδικός, εργατικός, μετριοπαθής, με πολλές γνώσεις (σε θέματα οικονομίας, λειτουργίας θεσμών, ξένων γλωσσών κ.ά.), ευθυκρισία και αποφασιστικότητα. Οι ικανότητές του υποτιμήθηκαν από πολιτικούς φίλους και αντιπάλους, προς ευχάριστη έκπληξη των μεν και δυσάρεστη των δε.
Δεύτερον, η αναμόρφωση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας με αρκετές καινοτομίες εσωτερικά (καθορισμός θητείας για τον αρχηγό, μητρώο στελεχών, «νοικοκύρεμα» των οικονομικών) και κατάρτιση ανανεωμένων, ποιοτικών ψηφοδελτίων, τόσο για τις ευρωεκλογές όσο και για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.
Τρίτον, η έγκαιρη σύνταξη ενός πειστικού, συνεκτικού σχεδίου, βασισμένου σε δεκαέξι πυλώνες με καθορισμό προτεραιοτήτων και αντιμετώπιση των πλέον επειγόντων θεμάτων με έτοιμα νομοσχέδια.
Τέταρτον, η ύπαρξη ενός τετραετούς χρονικού ορίζοντα, χωρίς την παρεμβολή εκλογών για την ανάδειξη ΠτΔ, ευρωβουλευτών ή αυτοδιοικητικών αρχών, οι οποίες κατά κανόνα ασκούν ανασχετική επίδραση στις προσπάθειες κάθε κυβέρνησης. Πρόσθετος θετικός παράγων, η ανάδειξη περιφερειαρχών και δημάρχων πολιτικά προσκείμενων στη Νέα Δημοκρατία, η ομαλή συνεργασία με τους οποίους θα είναι προς όφελος της χώρας.
Πέμπτον, η προηγηθείσα τραγική διακυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, η οποία, όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα των εκλογών της 26ης Μαΐου 2019, υπήρξε καταλυτικός παράγοντας για την απομυθοποίηση της Αριστεράς, την ανάδειξη των υλικών και ηθικών μειονεκτημάτων της και τη μεταστροφή σημαντικών στρωμάτων του ελληνικού λαού προς πιο φιλελεύθερες πολιτικές και οικονομικές αντιλήψεις.
Απομένει να δούμε την επιβεβαίωση των προβλέψεων στις κάλπες, μεθαύριο, την αποστολή ικανού αριθμού νέων, αξιόλογων υποψηφίων στη νέα Βουλή και -το σπουδαιότερο- τα πρώτα αποτελέσματα των προσπαθειών της επόμενης κυβέρνησης για την ανόρθωση της χώρας.
* Ο κ. Κώστας Χριστίδης είναι νομικός - οικονομολόγος
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο Παρασκευής 5 Ιουλίου
