Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Όταν οι πρωθυπουργοί εγκαινιάζουν τη ΔΕΘ θέλουν να δώσουν όραμα στον λαό. Και επειδή ο λαός «εμπιστεύεται» τις ηγεσίες του, συνήθως ανταποκρίνεται σε ό τι του πουν. Αν πρόκειται για δώρα και παροχές, περιμένει δώρα και παροχές. Αν πρόκειται για κίνητρα προόδου, αρχίζει να σκέφτεται όλα όσα μπορούν να του δώσουν πρόοδο.
Το τι θα πει βέβαια, πρόοδος είναι μια άλλη υπόθεση. Αφού οι λέξεις έχουν πάντα την τάση να ντύνονται το ρούχο των ιδεών μας. Όπως και το τι είναι η «εθνική συνείδηση» που ανέφερε η υπουργός Κεραμέως και στάθηκε αιτία να παρεξηγηθούν οι σύντροφοι της Αριστεράς…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πλέον πρωθυπουργός. Και εκ των πραγμάτων, ο βασικός αξιακός «μέντορας» των Ελλήνων για τέσσερα τουλάχιστον χρόνια. Η ομιλία του στα εγκαίνια της ΔΕΘ ήταν ενδεικτική των προθέσεών του για το μέλλον της χώρας: Ελευθερία, εξωστρέφεια, δημιουργία και αποκέντρωση. Λιγότεροι φόροι, επενδύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, υγιές εργασιακό περιβάλλον και ψηφιακό κράτος.
Και πάλι μπαίνουμε στο παιχνίδι των εννοιών. Για τον Αλέξη Τσίπρα η φτώχεια ήταν πάντα ταξική. Ενώ για τον σημερινό πρωθυπουργό είναι «στέρηση ευκαιριών». Για την ελληνική Αριστερά, ο πλούτος είναι μόνο στατικό μέγεθος αναδιανομής. Για την σημερινή κυβέρνηση στόχος ανάπτυξης και παραγωγής.
Μιλώντας για εθνική συνείδηση, κανένας στο πρωθυπουργικό περιβάλλον δεν εννοεί τις φουστανέλες και τα ράσα που έχουν στο μυαλό τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά δυστυχώς, για την ιδεοληπτική τους στάση, ούτε η ελληνική κοινωνία πια.
Ο πρωθυπουργός μίλησε σε ένα διαφορετικό ακροατήριο. Και κυρίως, σε μία άλλη πιο ανοιχτή ελληνική κοινωνία. Που βαρέθηκε τις αδιέξοδες και παρωχημένες αντιθέσεις των λαϊκιστικών συνθημάτων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ μοίρασε ανάπτυξη και όχι επιδόματα. Υπάρχουν όμως, πλέον, πολύ περισσότερα αυτιά να καταλάβουν τι σημαίνει η μείωση των φόρων. Μέχρι πρότινος, το σύνθημα ήταν το ασαφές «βάλτε φόρους στους πλούσιους». Σήμερα, όλοι κατανοούν ότι χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει ανάπτυξη. Λίγο πριν, η κοινωνία θεωρούσε τους επενδυτές απατεώνες και κλέφτες. Τώρα ψάχνουμε καλύτερους εργοδότες και καλύτερους εργαζόμενους. Σχεδόν σε όλη τη Μεταπολίτευση, νομίζαμε ότι οι επιχειρήσεις πρέπει είναι «φιλανθρωπικά ιδρύματα». Για τους περισσότερους πλέον, ο ψηφιακός κόσμος είναι στοίχημα για κατάκτηση, ενώ πριν, η κόλαση που θα αλλοτριώσει τις παραδόσεις μας…
Ο Μητσοτάκης είναι μάλλον ένας τυχερός πρωθυπουργός. Όταν «μοιράζει ανάπτυξη» έχει μπροστά του μία πιο ώριμη κοινωνία. Κουρασμένη από τα συνθήματα και τις ανούσιες ηρωικές επιδείξεις. Αλλά πιο έτοιμη να τον καταλάβει. Και για αυτό τον λόγο, χρωστάει χάρη στον Αλέξη Τσίπρα. Που δοκίμασε τις αντοχές των Ελλήνων, αποκαλύπτοντας τι σημαίνει Αριστερά.
Να λοιπόν, η νέα εθνική συνείδηση του μέλλοντός μας: η εξωστρέφεια και η παραγωγή. Η εθνική συνείδηση που είχαμε πολλές φορές στην μακραίωνη ιστορία μας και μας την κρύβει ο ιδεολογικός μας λαϊκισμός. Είτε πρόκειται για τον θρησκευτικό είτε για τον εθνικιστικό είτε για τον αριστερό.
Η δική μας Ιστορία, η ελληνική, δεν έχει μόνο τσαρούχια, γιαταγάνια, ασπίδες και βυζαντινούς ύμνους. Έχει και εμπόρους, επιστήμονες, ταξιδευτές και «start uppers»… Δεν έχει μόνο ήρωες και «αγωνιστές» στα «ευαγγέλια» της Ορθοδοξίας ή της Αριστεράς. Έχει δημιουργούς και παραγωγούς πλούτου. Έχει επαναστάτες που γέννησαν την δημοκρατία με μεταρρυθμίσεις και όχι με φαντασιώσεις ολοκληρωτισμού.
Συνειδητά ή ασυνείδητα, για αυτή την «εθνική συνείδηση» μίλησε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη, το απόγευμα του Σαββάτου. Του Έλληνα που ξέρει να αλλάζει και να ηγείται των συνθηκών. Να παράγει πλούτο και να μην επαιτεί. Να στέκεται όρθιος και όχι ψοφοδεής για επιδόματα και παροχές.
