Μια από τις πραγματικά ενδιαφέρουσες συζητήσεις που προκάλεσε ο ανασχηματισμός ήταν η αναβάθμιση της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Δύο Φύλων σε υφυπουργείο του Υπουργείου Εργασίας. Είχε προηγηθεί η υπαγωγή της Γενικής Γραμματείας από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Υπουργείο Εργασίας, γεγονός που από αυτή τη στήλη το είχαμε χαιρετίσει ως μεταρρύθμιση.
Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν, με πιο συγκροτημένες και καλοδιατυπωμένες αυτές από το ΚΙΝΑΛ και την κυρία Ζέφη Δημαδάμα μας φάνηκαν ένα μάλλον συντηρητικό παρά προοδευτικό ρίφλεξ.
Είναι διαπιστωμένο και υπάρχει όγκος ερευνητικών δεδομένων γι' αυτό ότι η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματα σχετίζεται ευθέως με την ισότητα των δύο φύλων και ότι οι ευρωπαϊκές χώρες που είδαν τις γεννήσεις να αυξάνονται είναι αυτές που εφάρμοσαν πολιτικές που ενίσχυσαν την ισότητα των φύλων στην εργασία και την οικογένεια.
Το κλασικότερο παράδειγμα των τελευταίων ετών είναι η Σουηδία η οποία αντιμετώπισε συστηματικά την υπογεννητικότητα με μια σειρά μέτρων που είχαν στόχο την οικονομική αυτονόμηση των γυναικών και την αύξηση των γονικών αδειών μετ' αποδοχών με ταυτόχρονη επέκτασή τους στους άντρες οι οποίες υποχρεούνται να τις παίρνουν, παρεμβάσεις που αποτυπώθηκαν στη νομοθεσία για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Μάλιστα, το 2018 η Βουλή των Ελλήνων είχε προσκαλέσει ειδικούς από τη Σουηδία για να παρουσιάσουν τις παρεμβάσεις της σουηδικής κυβέρνησης σε ειδική συνεδρίαση των αρμόδιων επιτροπών (Διακομματική Κοινοβουλευτική Επιτροπή για το Δημογραφικό και Διαρκής Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων). Από τα πρακτικά της συνεδρίασης αυτής έχουμε αντλήσει και τα στοιχεία που αναφέρουμε στο άρθρο αυτό. Βέβαια, στις εισηγήσεις των ειδικών από τη Σουηδία, όπως αυτές καταγράφηκαν στα πρακτικά, γίνεται λόγος για το πόσο ανασχετικά λειτουργούν τα παραδοσιακά μοντέλα οικογένειας στην αύξηση των γεννήσεων. Αλλά ας μην χαλάσουμε τώρα τις καρδιές μας.
Έτσι λοιπόν, η κριτική για την σύνδεση του Δημογραφικού με την Ισότητα των Φύλων και η υπαγωγή τους ως χαρτοφυλάκιο στο Υπουργείο Εργασίας δεν είναι πειστική και δεν ανταποκρίνεται στα παραδείγματα που έχουμε από χώρες που καλώς ή κακώς θεωρούνται πρότυπα στην οργάνωση του Κοινωνικού Κράτος.
Πιο ισορροπημένη και πειστική μας φάνηκε η προσέγγιση που έκανε η πρώην Πρόεδρος του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών (της Βουλής) Ευαγγελία Σχοιναράκη που έχει διατελέσει βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και Νομάρχης Ηρακλείου με άρθρο της εδώ, στο Liberal. Το σημαντικό αυτό εγχείρημα της κυβέρνησης θα κριθεί, τελικά, από τις αρμοδιότητες που θα έχει το νέο υφυπουργείο και βέβαια από τα κονδύλια.
Είναι και θέμα χρημάτων. Αρκεί να αναφέρουμε ότι τα κονδύλια που διαθέτει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας στο ανάλογο υπουργείο Οικογένειας, Ισότητας, Ενεργού Γήρανσης και Νεολαίας ανέρχονται σε 14 δισεκατομμύρια ευρώ. Εν προκειμένω ας σημειωθεί και η δομή του υπουργείου αυτού και τα χαρτοφυλάκια που περιλαμβάνει.
Ας το δούμε λίγο αλλιώς, λοιπόν. Ας το δοκιμάσουμε. Οι πολιτικές για την οικογένεια συνδέονται με την ισότητα των δύο φύλων. Όσο οι γυναίκες καλούνται να επιλέξουν μεταξύ καριέρας και οικογένειας, το δημογραφικό και η ισότητα θα περιγράφονται ως «προβλήματα». Κι αυτό πρέπει να το αλλάξουμε.
