Πριν από δέκα χρόνια, η Ελλάδα παγκοσμίως ήταν παράδειγμα προς αποφυγήν. Η χώρα είχε χρεοκοπήσει και περνούσε από σχέδιο διάσωσης σε σχέδιο διάσωσης.
Πρωθυπουργός ήταν τότε κάποιος που μιλούσε αγγλικά που δεν καταλάβαινε, με την αυτοπεποίθηση κάποιου που τα μιλάει σαν τη μητρική του γλώσσα. Μεταξύ άλλων, υπουργός κοινωνικών ασφαλίσεων ήταν ένας κωμικός ηθοποιός, ο οποίος δημόσια επαιρόταν για την ικανότητά του να κάνει αστρολογικές αναλύσεις. Μια «ξεματιάστρα» είχε αναλάβει το υπουργείο πολιτισμού. Ο υφυπουργός Υγείας απειλούσε δημοσίως δημοσιογράφους πως θα τους έθαβε δύο μέτρα κάτω από τη γη...
Ας μην επεκταθούμε στον υπουργό των Οικονομικών ή την Πρόεδρο της Βουλής.
Η χώρα τότε σώθηκε από μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία που θα την οδηγούσε σε μηδενισμό όσων είχε κατακτήσει μετά τον πόλεμο, χάρη στο αμελητέο μέγεθός της. Το κόστος διάσωσης ήταν μικρότερο από το ηθικό και πολιτικό κόστος της εγκατάλειψής της και της εκπαραθύρωσής της από τη ζώνη του ευρώ.
Αρκετοί πολιτικοί, ένθεν κακείθεν των ακτών του Ατλαντικού, όταν κάτι δεν πήγαινε καλά στη χώρα τους, επέκριναν τις κυβερνήσεις λέγοντας πως θα κατέληγαν σαν την Ελλάδα.
Δέκα χρόνια αργότερα, ο κόσμος έχει τρελαθεί και η εικόνα έχει αντιστραφεί πλήρως.
Στις ΗΠΑ, πρόεδρος είναι κάποιος που διαθέτει ένα λεξιλόγιο από 150 λέξεις και, προφανώς, τον αντίστοιχο ορίζοντα, αλλά πιστεύει πως αποτελεί μετενσάρκωση κάτι μεταξύ του Αριστοτέλη και του Μεγάλου Αλεξάνδρου μαζί (ή έστω του Καντ και του Μεγάλου Ναπολέοντα).
Υπουργός Υγείας είναι κάποιος που πιστεύει πως τα εμβόλια είναι περισσότερο βλαβερά από ό,τι ωφέλιμα και δεν χάνει ευκαιρία στα 80 του να ποζάρει ημίγυμνος στα χιόνια για να δείξει την καλή μυϊκή του κατάσταση. Υπουργός Άμυνας είναι ένας πρώην καταδρομέας που έγινε διάσημος ως τηλεοπτικός αστέρας, ενώ πολλές θέσεις σε υπουργεία και πρεσβείες έχουν μοιραστεί σε συγγενείς και φίλους.
Δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στο επάγγελμα του πολιτικού κυρίως γιατί χρειάζεται να χαϊδεύεις αυτιά, αλλά πιστεύω πως χρειάζεται κάποιος να κάνει τη δουλειά τους.
Φοβάμαι πως αυτή η διάχυτη αντισυστημικότητα, που τοποθετεί άσχετους σε θέσεις ευθύνης, μπορεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα θα λύσει.
Το χρέος των ΗΠΑ έχει περάσει το 120% του ΑΕΠ, το έλλειμμα συνεχίζει να τρέχει με έλλειμμα περισσότερο από 6% του ΑΕΠ και ο πρόεδρος επιβάλλει και αφαιρεί δασμούς, δηλώνοντας δημόσια με χυδαίες πεζοδρομιακές εκφράσεις πως εχθροί και φίλοι τρομοκρατήθηκαν τόσο που έτρεξαν να τον εξυπηρετήσουν.
Στο χείλος του γκρεμού βέβαια βρίσκεται και η Γαλλία, με το χρέος να ξεπερνά το 110% και την αδυναμία να επιτύχει μια βιώσιμη κυβερνητική πλειοψηφία λόγω της ενίσχυσης των άκρων. Στη Γερμανία, μετά τις πρόωρες εκλογές, στις δημοσκοπήσεις για πρώτη φορά πρώτο κόμμα είναι το αντιευρωπαϊκό και φιλορωσικό AfD.
Η Ελλάδα, δέκα χρόνια μετά το 2015, όταν έκλεισαν τράπεζες και χρηματιστήριο, καταγράφει πλεονάσματα και αποπληρώνει ταχύτερα από τη λήξη τους παλιά χρέη για να ελαφρύνει τα επόμενα χρόνια. Στα 200 χρόνια της ελληνικής ιστορίας τα πλεονάσματα και αναπτυξιακοί ρυθμοί μεγαλύτεροι από το μέσο όρο της Ευρώπης είναι σπάνιο φαινόμενο.
Κάποιοι ιστορικοί έχουν υποστηρίξει πως στην Ελλάδα συμβαίνουν νωρίτερα αυτά που είναι να γίνουν στον υπόλοιπο κόσμο σε λίγα χρόνια. Αν ισχύει αυτό, τότε υπάρχει ένα θετικό μήνυμα, καθώς σημαίνει πως σε δέκα χρόνια τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα στις μεγάλες δυνάμεις θα έχουν ξεπεραστεί, τα δημοσιονομικά και τα εμπορικά ελλείμματα θα έχουν τακτοποιηθεί, και οι «παλαβοί» θα έχουν επιστρέψει στα τηλεοπτικά ριάλιτι.
Φευ όμως, αν, εν τω μεταξύ, πρόκειται να διαγραφούν χρέη μεγάλων χωρών, να κλείσουν τράπεζες, και το ΑΕΠ να μειωθεί κατά διψήφιο ποσοστό, τότε κανένας δεν θα μείνει αλώβητος.
*Υπάρχουν κάποιοι ιστορικοί που υποστηρίζουν πως η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που, με τις ανταλλαγές πληθυσμών στις αρχές του περασμένου αιώνα, έδειξε πως τα έθνη-κράτη που δημιουργούνταν τότε μπορούσαν να ξεπεράσουν τα προβλήματα της μεικτής διαβίωσης εντός των αυτοκρατοριών που κατέρρευσαν εκείνη την περίοδο. Επίσης, ο ελληνικός εμφύλιος ήταν η πρώτη πράξη του Ψυχρού Πολέμου, ενώ η Ελληνική Επανάσταση ήταν από τις πρώτες εθνικές επαναστάσεις που προανήγγειλαν το τέλος των αυτοκρατοριών.
Μήνυμα 1) Αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού - Απάντηση στο φίλο της στήλης
Αγαπητέ Κώστα καλημέρα,
Απαντώ στο φίλο της στήλης που εξέθεσε του επαγγελματικούς του προβληματισμούς.
Κατά πρώτο θα συνιστούσα υπομονή και επιμονή, αλλά και θα ενθάρρυνα τη διάθεση για αλλαγή και πειραματισμό, ένα παραπάνω που ο φίλος μας είναι μόλις 25 χρονών.
Τα επαγγελματικά βήματα είναι το αποτέλεσμα μακράς περίσκεψης και ψυχολογικής προετοιμασίας και ωρίμανσης. Όταν έχεις κάνει αυτά τα βήματα, είσαι έτοιμος να αξιολογήσεις και να «αρπάξεις» μια ευκαιρία όταν αυτή παρουσιαστεί. Αλλιώς θα παρουσιαστεί η ευκαιρία και θα περάσει ανεκμετάλλευτη.
Στα μεγάλα εταιρικά περιβάλλοντα, ανθεί το είδος του «κόπανου» που μας περιγράφει και δεν είναι καθόλου πρωτότυπη η εμπειρία του. Αυτό βέβαια δεν την κάνει λιγότερο απογοητευτική. Ένα παραπάνω, μόλις συνειδητοποιείς πως αυτός ο «κόπανος» χαίρει της αποδοχής και της ενθάρρυνσης από την ανώτερη διοίκηση, που τον έχει εκεί για αυτόν ακριβώς το λόγο : να κάνει το μαντρόσκυλο και να βγαίνει η δουλίτσα. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
Ο φίλος μιλά για εμπορικό ναυτικό, δηλαδή για υπηρεσία μέσα/πάνω σε πλοίο. Στην περίπτωση αυτή ο δρόμος είναι μέσα από τη σχολή εμποροπλοιάρχων/μηχανικών. Ο κλάδος έχει μεγάλη ζήτηση / έλλειψη σε καλό έμψυχο δυναμικό, οι απολαβές είναι καλές, και οι συνθήκες πολύ μα πολύ πιο ανθρώπινες από τη γενική αίσθηση που έχει ο κόσμος.
Αν όμως έχει στο μυαλό του γενικότερα τον κλάδο της εμπορικής ναυτιλίας, για θέση προσωπικού γραφείου, υπάρχουν δεκάδες υγιείς εταιρείες, στην Αθήνα κυρίως, στις οποίες μπορεί να στείλει βιογραφικό για οποιαδήποτε entry position - ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ. Και ας μείνει σε αυτό το επίπεδο, ελπίζοντας πως με πολύ δουλειά και χτίζοντας τον κύκλο του θα ανέβει ιεραρχικά και μισθολογικά.
Αν θέλει να μπει στο χώρο των υπηρεσιών γύρω από την εμπορική ναυτιλία, θα συνιστούσα να ψάξει entry position σαν ναυλομεσίτης σε σχετικά μεσιτικά γραφεία. Πολύ ανταγωνιστική δουλειά, αλλά εγώ προσωπικά τη βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ... και προσοδοφόρα.
Σημείωση: τον «κόπανο» δεν τον αποφεύγεις και σε αυτές τις περιπτώσεις.
Θα προτιμούσα να μην δημοσιεύσεις το παρόν email. Αν όμως θελήσεις να το μοιραστείς, παρακαλώ μόνο με τα αρχικά μου.
Φιλικά
Γ. Π.
