Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Αναρωτιόμουν πάντα πως είναι μια άγαμη θυγατέρα. Είχα βέβαια μία εικόνα στο μυαλό μου αλλά δεν ταίριαζε πολύ με τα αισθητικά δεδομένα της εποχής μας. Φανταζόμουν κάτι σαν την Βασιλειάδου σε μία ελληνική ταινία που προσπαθεί ανεπιτυχώς, ο δυστυχής αδερφός Αυλωνίτης να την παντρέψει. Η κάτι σαν την απόμακρη και βυθισμένη στην ρομαντική ποίηση, κόρη πάμπλουτης αλλά νευρωτικής οικογένειας.
Ομολογώ πως δεν είχα ιδέα. Γιατί δεν είχα συναντήσει ποτέ δια ζώσης, άγαμες θυγατέρες. Και δικαιολογημένα, θεωρούσα πως είτε υπάρχουν μόνο στις ελληνικές ταινίες είτε σε κάποια σκοτεινά δωμάτια, ντυμένες με ασπρόμαυρο πέπλο και παίζοντας στο πιάνο, την ένατη συμφωνία του Μπετόβεν…
Kαι ξαφνικά, άρχισα να γνωρίζω τη μία μετά την άλλη, διάφορες κυρίες που ούτε άγαμες ήταν ούτε και θυγατέρες. Και επιπλέον, δεν ντύνονταν περίεργα και δεν έπαιζαν πιάνο. Πολλές εξ αυτών δε, ήταν και πολύ γνωστές και επώνυμες. Όπως η κόρη του Μάνου Λοίζου και η καθηγήτρια, πρώην αριστερή, νυν κεντροδεξιά, Τώνια Μοροπούλου.
Παρόλα αυτά, πιο ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση μιας άλλης, εκτός δημόσιας σφαίρας, κυρίας που λέγεται Δέσποινα. Και δεν πρωταγωνιστεί ως αδυσώπητος κριτής των πάντων στο facebook ούτε και συμμετέχει σε ψηφοδέλτια κομμάτων. Αυτή λοιπόν, η κα Δέσποινα συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης άγαμης θυγατέρας η οποία απέχει ασφαλώς παρασάγγας από την δική μου φασματική φιγούρα. Έχει τρία παιδιά, ζει μεταξύ αστικού διαμερίσματος και εξοχικού και ο άντρας είναι δημόσιος υπάλληλος. Νομίζω ή στην ΔΕΗ ή στην ΕΥΔΑΠ, θα σας γελάσω. Και παραμένει «άγαμη» μέχρι σήμερα. Μολονότι ο μπαμπάς της, πρώην στρατιωτικός δεν ζει πια- οπότε πως παραμένει θυγατέρα;- και ο καρπερός σύζυγός της – τρία παιδιά δεν είναι λίγα- συγκεντρώνει όλα τα πλεονεκτήματα του προστάτη της οικογένειας…
Είναι προφανές ότι η ιδιότητα της «άγαμης» που διατηρεί δεν αφορά την οικογενειακής της υπόσταση αλλά μόνο αυτή που προσδιορίζεται από την σχέση της με το κράτος πρόνοιας. Με λίγα λόγια, είναι «άγαμη θυγατέρα» επειδή συνεχίζει να εισπράττει την σύνταξη που εισέπραττε πριν από τον γάμο της αλλά ποτέ δεν διέκοψε.
Την Δέσποινα την συναναστρέφονται πολλοί οι οποίοι γνωρίζουν ότι επιμένει να προσδιορίζεται με αυτή την ιδιότητα. Και ότι κάθε μήνα στον λογαριασμό της πιστώνεται ένα όχι και τόσο ευκαταφρόνητο ποσό, το οποίο το κράτος καταβάλλει στερώντας το από κάποια άλλη ανάπηρη ίσως, Δέσποινα ή κάποιον μακροχρόνια άνεργο που δεν έχει την δυνατότητα να ζήσει την οικογένειά του. Και επιπλέον, απαιτώντας από έναν τρίτο που εξαναγκάζεται να κλείσει το μαγαζί του επειδή δεν μπορεί να αντέξει τους φόρους που του επιβάλλονται.
Πόσες τέτοιες Δέσποινες υπάρχουν πανελλαδικά, υπάρχει τρόπος να τις ανακαλύψουμε; Και αν πάλι το κάνουμε- χωρίς αρμοδιότητα φυσικά- τι ακριβώς θα τους συμβεί; Θα επιστρέψουν τα ποσά στο δημόσιο ταμείο; Θα τιμωρηθούν; Θα υπάρξει κάποια δημόσια «διδαχή» που να λειτουργεί παιδαγωγικά, για όσους σιτίζονται ακόμα παρανόμως από το ελληνικό κράτος;
Εδώ ακριβώς ζητώ δύο απαντήσεις: Επέστρεψε ποτέ στο Δημόσιο τις συντάξεις που εισέπραττε η Μυρσίνη Λοίζου; Και υπάρχει περίπτωση να μου χορηγήσει ένας φορέας κάποιον επίσημο αριθμό σχετικά με το πόσες άγαμες θυγατέρες υπάρχουν αυτή την στιγμή στην Ελλάδα;
Γιατί πρόοδος δεν είναι οι αποκαλύψεις επώνυμων περιπτώσεων για τις άγαμες θυγατέρες. Πρόοδος είναι αν, μετά από αυτές, έχει ληφθεί μέριμνα ώστε να κοπεί η σύνταξη σε χιλιάδες άλλες παράνομες που επιβαρύνουν το χρεοκοπημένο μας κράτος.
