Του Σάκη Μουμτζή
Έχουν περάσει τρεις εβδομάδες από την πολιτική αλλαγή στην πατρίδα μας, που είναι συγχρόνως και πολιτισμική και ανθρωπολογική.
Η νέα κυβέρνηση είχε ένα καλό ξεκίνημα. Ήταν όλοι τους προετοιμασμένοι. Αυτό, φυσικά, δεν αρκεί. Είναι ένα εύγευστο ορεκτικό.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του θα κριθούν από το κυρίως γεύμα, που είναι η υλοποίηση των όσων έχουν εξαγγείλει.
Και οι προηγούμενοι πήραν άριστα στις εξαγγελίες.
Θέλω να πιστεύω πως η κυβέρνηση έχει πλήρη επίγνωση του τι θα συμβεί αν εφαρμόσει τα όσα έχει υποσχεθεί π.χ. στον τομέα της Παιδείας και της Δημόσιας Τάξης.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα, ανέκαθεν, ήταν πως οι παραβάτες συγκεκριμένων νόμων δεν ετιμωρούντο. Αυτό που λέμε γενικευμένη ανομία.
Και αυτό γινόταν είτε από την αδυναμία των αρχών να επιβάλλουν τον νόμο είτε από την αδιαφορία τους. Από την νοοτροπία «γιατί να μπλέξουμε». Έτσι, οι παραβάτες γνώριζαν πως οι πράξεις τους δεν θα είχαν συνέπειες. Γι'' αυτό το μπάχαλο βέβαια δεν ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το κληρονόμησε. Απλώς το καλλιέργησε συστηματικότερα. Πιο «επιστημονικά». Μια σειρά από κακουργηματικές πράξεις τις μετέτρεψε σε πλημμέλημα.
Σήμερα τι θα συμβεί αν η κυβέρνηση θεσπίσει την είσοδο στα ΑΕΙ με κάρτα και μια ομάδα φοιτητών εισβάλλει με τον «τσαμπουκά;»
Θα υπάρξουν κυρώσεις ποινικές και πειθαρχικές ; θα υπάρξει ουσιαστική φύλαξη των πανεπιστημιακών χώρων από ιδιωτική ασφάλεια; Και αν ναι, ποιες οι δικαιοδοσίες της;
Τα περίφημα πειθαρχικά των σχολών θα λειτουργήσουν ποτέ; Τι θα γίνει με τους φοιτητές που προπηλακίζουν και «κτίζουν» τους καθηγητές τους;
Αυτά δεν είναι θεωρητικά ερωτήματα. Η κυβέρνηση θα τα βρει πολύ σύντομα μπροστά της, καθώς η «ανυπακοή» αποτελεί κεντρική πολιτική θέση συγκεκριμένου κόμματος, με άριστη οργάνωση.
Διαβάζω πως υπάρχει η πρόθεση της καθιέρωσης της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας –και μέσω κινητού ακόμα—για την κήρυξη απεργίας, όπου και θα απαιτηθεί το 50+1. Τι θα γίνει αν συγκεκριμένη συνδικαλιστική παράταξη προχωρήσει σε παράνομη κήρυξη απεργίας, δια της καταλήψεως των χώρων εργασίας;
Θα υπάρξουν συνέπειες για τους παραβάτες ή θα επικρατήσει το δόγμα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη;»
Τα αναφέρω όλα αυτά ενδεικτικά, γιατί θέλω να καταδείξω πως καταστάσεις που έχουν παγιωθεί, δημιούργησαν την «κουλτούρα της ατιμωρησίας».
Παρήγαγαν μια συνείδηση που κυριαρχεί στον χώρο της παραδοσιακής και της κινηματικής Αριστεράς καθώς και των διαφόρων ακτιβιστικών ομάδων.
Η κυβέρνηση, εφόσον θέλει να φανεί συνεπής με τις εξαγγελίες της, θα πρέπει να προετοιμασθεί άριστα, σε όλα τα επίπεδα, για ρήξεις. Για συγκρούσεις.
Η εφαρμογή του νόμου-- σε μια χώρα όπου η ανομία έχει γίνει μια αποδεκτή κοινωνική συμπεριφορά-- θα απαιτήσει εκτός από αποφασιστικότητα, και άριστη προετοιμασία και μεθοδική οργάνωση.
Και κυρίως θα χρειαστεί την έμπρακτη στήριξη όλων αυτών που θέλουν η πατρίδα μας να γυρίσει σελίδα. Να αρχίσει να γίνεται μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, που έχει λύσει όλα τα προβλήματα που αφορούν το κύρος και την ισχύ της κρατικής εξουσίας.
Να γίνει μια χώρα, όπου λειτουργεί η δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας.
