Του Σάκη Μουμτζή
Κρούσμα πρώτο.
Περνώντας από το ραδιομέγαρο προσκύνησα ταπεινά το μνημείο των νεκρών της ΕΡΤ. Σκέφτηκα πως λάθος πίστευα τόσο καιρό ότι όλη αυτή η ιστορία ήταν μια απάτη. Για να μην το έχει καταστρέψει η νέα διοίκηση της ΕΡΤ, πάει να πει πως, όντως, υπήρξαν νεκροί.
Το θέμα και το θέαμα δεν θα ήταν απλώς γελοίο, αν δεν ήταν βαθύτατα πολιτικό. Οι «νεκροί» της ΕΡΤ, σύμφωνα με αυτούς που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ την διοικούν, προέκυψαν από την πολιτική της κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ, που έκλεισε προσωρινά το μαγαζί τους. Υπουργός σε αυτήν την κυβέρνηση ήταν και ο σημερινός πρωθυπουργός.
Συμπερασματικά, η νέα διοίκηση της ΕΡΤ, κρατώντας στην θέση του το «μνημείο», αποδέχεται την ερμηνεία των συνδικαλιστών της, θεωρώντας υπεύθυνους για τους «νεκρούς» της ΕΡΤ την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε, όπως προανέφερα, και ο σημερινός πρωθυπουργός.
Προσωπικά, άλλην ερμηνεία από αυτήν δεν μπορώ να δώσω. Φαίνεται πως η νέα διοίκηση έχει έρθει σε ένα deal με τα «αφεντικά» του ραδιομεγάρου, για να ασκήσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τα διοικητικά της καθήκοντα. Οσα δεν έχει εκχωρήσει στους γνωστούς και μη εξαιρετέους συνδικαλιστές.
Κρούσμα δεύτερο.
Προχθές, στο περιφερειακό συμβούλιο καταστηματάρχες του Αιγάλεω ζήτησαν παράταση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων τους. Αυτό το αυτονόητο δικαίωμα τους, χρειάζεται στην σοβιετική Ελλάδα την άδεια του περιφερειακού συμβουλίου.
Το δε περιφερειακό συμβούλιο στο οποίο πλειοψηφεί η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορεί να πάρει απόφαση-σε τέτοιας φύσεως θέματα-- με την οποία να διαφωνεί το ΚΚΕ.
«Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», βροντοφωνάζει το περιφερειακό συμβούλιο.
Ελα όμως που ένας περιφερειακός σύμβουλος ήθελε να συζητηθεί το θέμα, συντασσόμενος με το αίτημα των καταστηματαρχών. Η συνέχεια θυμίζει ημέρες μεγάλης Σοβιετίας.
Περιφερειακός σύμβουλος της παράταξης του ΚΚΕ, τον προπηλάκισε λόγω και έργω—στην καθομιλουμένη συμπεριφέρθηκε ως τραμπούκος—και στην συνέχεια τον απείλησε.
Ηταν οφθαλμοφανές πως υπήρξε παράβαση συγκεκριμένων άρθρων του Ποινικού Κώδικα.
Τα ωραιότερα αρχίζουν από εδώ και πέρα.
Ο προπηλακισθείς ζήτησε να βρει το δίκιο του και κάλεσε την αστυνομία, όπως θα έκανε κάθε πολίτης. Η αστυνομία ήρθε, αλλά μόλις κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο δήλωσε αναρμόδια. Ήταν προφανές πως τα όργανα της τάξεως δεν ήθελαν να μπλέξουν με το ΚΚΕ.
Συμπερασματικά, υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών. Αυτοί που δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους επειδή οι δράστες ανήκουν στο ΚΚΕ και αυτοί που μπορούν να βρουν το δίκιο τους, γιατί οι δράστες δεν ανήκουν στο ΚΚΕ. Περιττόν να σας πω ότι το περιφερειακό συμβούλιο του κ. Πατούλη προσπέρασε το όλο θέμα.
Έτσι τίθενται κάποια ερωτήματα:
Η κυβέρνηση πιστεύει πως, ανεχόμενη τις έκνομες συμπεριφορές στελεχών του ΚΚΕ, θα κυβερνήσει ήσυχα, χωρίς το ΠΑΜΕ στα πεζοδρόμια; Αν το πιστεύει, ας το συζητήσουμε.
Η κυβέρνηση πιστεύει πως μπορεί να λειτουργήσει η ΕΡΤ με μιαν ιδιόμορφη συνδιοίκηση Ζούλα-ΠΟΣΠΕΡΤ; Αν ναι, ας μας το πει να το συζητήσουμε κι αυτό.
Η κυβέρνηση πιστεύει πως το παν είναι η πολιτική διαχείριση των προβλημάτων, χωρίς την αντιπαράθεση της φιλελεύθερης ιδεολογίας με την ιδεολογία της Αριστεράς; Αν το πιστεύει, ας μας το πει να το κουβεντιάσουμε.
Δεν θέλω να πιστέψω —μέρες που είναι— πως η κυβέρνηση διακατέχεται από το σύνδρομο Παυλόπουλου 2008. Όσο όμως το μνημείο των «νεκρών» της ΕΡΤ θα υπάρχει και όσο τα στελέχη του ΚΚΕ θα τραμπουκίζουν ανενόχλητα, τότε προσωπικά τείνω να το πιστέψω.
