Διαστρεβλώνουν συνειδητά την πραγματικότητα, με το ένα χέρι μοιράζουν λεφτά σε κάποιες τσέπες ψηφοφόρων, με το άλλο τα κόβουν από την Υγεία και την Παιδεία, και μετά με απαντήσεις επιπέδου δημοτικού, υποστηρίζουν ότι οι δαπάνες αυτές ως δια μαγείας θα… αυξηθούν στο μέλλον, δηλώνει στο liberal.gr, ο Θοδωρής Πελαγίδης για τις παροχές Τσίπρα, προσθέτοντας ωστόσο ότι ακόμη και ο οικονομικά αναλφάβητος, έχει αλάνθαστο ένστικτο.
Σχολιάζοντας τον πακτωλό των προεκλογικών υποσχέσεων σε βάθος τριετίας, ο σύμβουλος μακροοικονομικών του προέδρου της ΝΔ, μιλά για πολιτικούς τυχοδιώκτες, μια “κυβέρνηση των ολίγων που επιλέγει να ζημιώσει σε μέλλοντα χρόνο τους πολλούς”, έτοιμη να ισχυριστεί το οτιδήποτε για να αλιεύσει ψήφους, ποντάροντας στην ασθενή μνήμη των ψηφοφόρων και στην παραπληροφόρηση της εποχής.
Χαρακτηρίζει εντελώς ανέξοδη κάθε εξαγγελία για το 2020 και μετά, καθώς η κυβέρνηση γνωρίζοντας, όπως λέει, ότι σε μερικούς μήνες θα έχει χάσει τις εκλογές, μοιράζει χρήματα σε βάρος των κρατικών δαπανών, προκειμένου να κατηγορήσει την επόμενη κυβέρνηση ότι κόβει τις δαπάνες και τους φόρους, ενώ ήταν δική της πρόθεση και πρόγραμμα, όπως φαίνεται πολύ καλά στους πίνακες που η ίδια απέστειλε πρόσφατα στις Βρυξέλλες.
Δίχως να νοιάζεται αν όλα αυτά θα επιβεβαιωθούν στο μέλλον, παρά ποντάροντας απλά στη λογική ότι τα πάντα ξεχνιούνται, όπως λέει ο ο καθηγητής του Π.Πειραιώς, η κυβέρνηση προβλέπει αυθαίρετα εκτίναξη των επενδύσεων τα επόμενα χρόνια, και ενώ την ίδια στιγμή φαίνεται ότι προτίθεται να συνεχίσει τη σκληρή λιτότητα που παράγει υπερπλεονάσματα.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Σε μια στιγμή που η κυβέρνηση μοιράζει παροχές, φαίνεται ότι αυτές γίνονται σε βάρος των κρατικών δαπανών, σωστά; 
Όχι ακριβώς. Η παροχή είναι και αυτή μία δαπάνη. Το οικονομικό ζήτημα είναι ποια δαπάνη είναι η πιο αποδοτική και σε τι χρονικό διάστημα. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μια δαπάνη που θα γίνει βραχυχρόνια αισθητή χωρίς όμως θετικά πολλαπλασιαστικά μακροχρόνια οφέλη και σε μια άλλη η οποία θα ωφελήσει τους πολλούς σε ένα όμως μακρύτερο οικονομικό χρόνο.
Η κυβέρνηση των ολίγων επιλέγει να ζημιώσει σε μέλλοντα χρόνο τους πολλούς και ιδιαιτέρως μάλιστα τους νέους και τις νέες. Οι απόφοιτοι μας οι οποίοι δουλεύουν συχνά χωρίς ωράριο και εργάζονται σκληρά για 500 και 600 € είναι τελικώς παιδιά ενός κατώτερου θεού. Για αυτούς δεν υπάρχουν τα κλοπιμαία του ενός δις από την υπερφορολόγηση των υπερπλεονασμάτων.
- Το ρωτώ γιατί στο σενάριο παρεμβάσεων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος που απέστειλε η Ελλάδα στην Κομισιόν, δεν προκύπτει σε κανένα τομέα αύξηση κρατικών δαπανών ως το 2022. Το αντίθετο, σε ειδικό πίνακα για το πώς θα διαμορφωθεί η κρατική δαπάνη ανά κατηγορία γίνεται σαφές ότι καταγράφεται σημαντική μείωση από το 47,3% του ΑΕΠ το 2017, στο 42,5% το 2022. Θα ήθελα τη γνώμη σας…
Με προλάβατε. Όχι μόνο δεν έχουμε δει την οποιαδήποτε αλλαγή μίγματος δημοσιονομικής πολιτικής σήμερα. Έτι περαιτέρω, η κυβέρνηση προτίθεται να προχωρήσει σε μια πολιτική, όπως αυτή την ονομάζει, κλασική νεοφιλελεύθερη. Δηλαδή δραστικής περικοπής των κρατικών δαπανών και των φόρων.
Δε μας εξηγεί βέβαια και πολύ καλά τι προτίθεται να περικόψει. Εάν τους ρωτήσεις θα σου πουν ότι οι δαπάνες σε απόλυτους αριθμούς θα αυξηθούν! Πρόκειται για απάντηση επιπέδου δημοτικού. Είναι γνωστό ότι όλες οι δαπάνες, για να μετρηθεί σωστά το μέγεθος τους και η επίδραση τους στην οικονομία, υπολογίζονται ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος.
Ας μην κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Υπολογίζουν ως συνήθως στον οικονομικό αναλφαβητισμό κάποιου κόσμου. Ο κόσμος όμως ξέρετε, ακόμη και ο οικονομικά αναλφάβητος, έχει ενίοτε αλάνθαστο ένστικτο.
- Στον ίδιο πίνακα, θεωρείται δεδομένη η περαιτέρω μείωση των δημοσίων δαπανών για Υγεία (από 5,2% ΑΕΠ το 2007, σε 4,7% το 2022) και Παιδεία (από 3,9% ΑΕΠ το 2007, σε 3,5% το 2023). Συνεχίζεται δηλαδή η ίδια τακτική των προηγούμενων ετών, η κυβέρνηση να μοιράζει χρήματα, κόβοντας δαπάνες, σωστά;
Όπως σας είπα και πιο πάνω. Υπολογίστε πάντως ότι όλα αυτά η κυβέρνηση τα κάνει ανέξοδα. Δεν πρόκειται να είναι αυτή στην εξουσία, το γνωρίζει καλά. θα κατηγορήσει την επόμενη κυβέρνηση ότι κόβει τις δαπάνες και τους φόρους, ενώ ήτανε δική της πρόθεση και πρόγραμμα, και μετά θα την κατηγορήσει επίσης ότι κόβει τις επιμέρους κοινωνικές δαπάνες και τις παροχές, όπως ήδη έχει κάνει, και φαίνεται αυτό πολύ καλά στους πίνακες του προγράμματος σταθερότητας που έχει αποστείλει στις Βρυξέλλες. Η κυβέρνηση παίρνει λεφτά από τους θεσμούς του κοινωνικού κράτους και τα μοιράζει σε κάποιες τσέπες ψηφοφόρων.
- Ας πάμε στο θέμα των επενδύσεων. Η κυβέρνηση υπόσχεται επενδύσεις, και όλοι αναρωτιούνται αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Το ρωτώ γιατί στο Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων διαβάζουμε ότι αυτές θα αυξηθούν μόλις 3,9% φέτος, αντί για 11,9% της προηγούμενης πρόβλεψης, ωστόσο θα εκτοξευθούν στο 12,9% το 2020. Έχετε καταλάβει πως θα συμβεί αυτό;
Όπως έχω γράψει, πρόκειται για δυσεξήγητες αυθαιρεσίες. Αλλά ποιος νοιάζεται για το εάν όλα αυτά θα επιβεβαιωθούν στο μέλλον; Η κυβέρνηση ποντάρει στο γεγονός ότι όλα πάντα ξεχνιούνται. Και ότι κανείς δεν θα αναρωτηθεί μετά από δύο χρόνια γιατί το 2020 οι επενδύσεις τελικά δεν ήτανε 13% του ΑΕΠ. Ξέρετε, με τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό δεν μπορεί κανείς να τα βγάλει εύκολα πέρα. Ποντάροντας στην ασθενή μνήμη των ψηφοφόρων και στην παραπληροφόρηση της εποχής υπάρχουν πάντοτε άνθρωποι που είναι έτοιμοι να ισχυριστούν το οτιδήποτε.
- Βλέποντας τη δραστική μείωση των δαπανών και των φόρων από το μεσοπρόθεσμο, κάποιος πράγματι μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχει διαφορετική δημοσιονομική πολιτική. Αλλά αυτή είναι εκείνη για την οποία η κυβέρνηση είναι έτοιμη να κατηγορήσει τη Νέα Δημοκρατία για νεοφιλευθερισμό! Δηλαδή για δραστικές περικοπές στις δαπάνες και τους φόρους!
Κοιτάξτε κύριε Φιντικάκη, σε μια δημοκρατία είναι απαραίτητο να υπάρχει και η πάλη των ιδεών. Όμως με την κυβέρνηση αυτή, και δεν ξέρω ούτε έναν, δεν μπορείς να κάνεις διάλογο ή και πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση στη βάση της καλοπιστίας όπως έλεγε ο Σωκράτης. Εάν κάποιος είναι ασπόνδυλος δεν συζητάς μαζί του.
- Σχολιάστε μα και το τρικ της κυβέρνησης με την μονομερή εξαγγελία για μείωση του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων για την επόμενη τριετία, από 3,5% σε 2,5%. Το σκεπτικό της κυβέρνησης είναι ότι αν οι Ευρωπαίοι πιστωτές δεν αποδεχθούν την ελληνική πρόταση, τότε το πρόβλημα θα κληθεί να επιλύσει –αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος– η επόμενη κυβέρνηση, σωστά;
Μεγαλύτερη απογοήτευση και από την κυβέρνηση αυτή είναι οι πιστωτές. Μου θυμίζουν κάτι προσοδοθήρες ντόπιους επιχειρηματίες. Λένε λοιπόν το εξής: Καλός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση αυτή, αφού ό,τι του ζητούμε, ό,τι απαιτούμε, το κάνει με μεγάλη προθυμία, επιζητώντας κάποια μικρά επουσιώδη ανταλλάγματα μετά.
Η κυβέρνηση φέρεται ωσάν οι κοινωνίες να είναι αταξικές, σαν να μην υπάρχουν τα αντιτιθέμενα συμφέροντα μεταξύ των κρατών και όλα να ευθυγραμμίζονται μεταξύ τους και να συμπυκνώνονται σε μια συναλλαγή επωφελή για όλους.
Οι πιστωτές φαίνεται πως έχουν μια χλιαρή αντίθεση -μακάρι να κάνω λάθος- σε ένα τρικ κυβερνητικό που λέει το εξής: Άφησέ με να θεωρήσω το 3.5% ως υπερπλεόνασμα της τάξης του 1% από την ετήσια ροή του εθνικού εισοδήματος.
Για αντάλλαγμα, θα σου δώσω από το στοκ του κουμπαρά 1% εγγύηση ότι θα τηρήσω το πλεόνασμα του 2.5%. Παίρνω λοιπόν από το στοκ 1% και, στην ουσία, το βάζω στην ροή του ετησίου ΑΕΠ, κι έτσι θα μπορώ να συγκεντρώνω πλεόνασμα στην ουσία 2.5% κι όχι 3.5%. Υποθετικά θα μπορούσε να έρθει λοιπόν του χρόνου η κυβέρνηση και να υποστηρίξει ότι τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως συγκέντρωσε τελικώς 3.5% ή και άνω του 4% (όπως προγραμματίζει με το Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων!), αλλά είναι υποχρεωμένη να συγκεντρώνει μόνο 2.5% καθώς έχει δώσει άλλο ένα 1% από το στοκ του κουμπαρά ως εγγύηση σε ένα ειδικό λογαριασμό των πιστωτών. Έτσι θα μπορεί πάλι να ξοδέψει ένα σούπερ... υπερπλεόνασμα για τους γνωστούς λόγους με τα γνωστά αποτελέσματα.
