Ο κ. Στ. Κοντονής έκανε μια σαφέστατη καταγγελία. Είπε πως ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε συγκεκριμένη διάταξη του Ποινικού Κώδικα για να εξυπηρετήσει μεγαλοεπιχειρηματία. Η ηγετική ομάδα του κόμματος αντέδρασε υποστηρίζοντας ότι ο κ. Κοντονής εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα, ενώ επεσήμανε πως κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου δεν προέβαλε τις αντιρρήσεις του.
Η αλήθεια είναι πως τότε ο κ. Κοντονής διατύπωσε πολύ διακριτικά τις επιφυλάξεις του, γιατί ήταν προεκλογική περίοδος. Δεν ήθελε να προβεί στην καταγγελία για να μην κάνει ζημία στο κόμμα του. Ας σκεφτούμε τι αντίκτυπο θα είχε μια τέτοια καταγγελία από έναν πρώην υπουργό Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ σε προεκλογική περίοδο. Προφανώς, δεν ήθελε να αναλάβει τέτοια ευθύνη.
Οι Συριζαίοι, αντί να εκτιμήσουν την άψογη κομματική συμπεριφορά του κ. Κοντονή, τού επιτίθενται κιόλας και μάλιστα όχι με πολιτικούς όρους, αλλά με ηθικούς. Γιατί, τι άλλο είναι η κατηγορία ότι εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα; Γνωρίζουν κάτι; Ας στοιχειοθετήσουν την καταγγελία τους. Αλλά τι να πουν; Θα εκτεθούν διπλά, γιατί εμμέσως θα φωτογραφίσουν τον ευνοηθέντα μεγαλοεπιχειρηματία.
Αυτή η συμπεριφορά δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Έρχεται από τα βάθη της Ιστορίας της Αριστεράς. Η θεολογική αντίληψη που είχαν για το Κόμμα και την πολιτική στράτευση, δεν συγχωρούσε την διαφωνία. Tα κομματικά ιερατεία δεν την αντιμετώπιζαν ως μιαν άλλη αντίληψη των πραγμάτων, αλλά ως αίρεση. Και η θέση των αιρετικών βρισκόταν στην πυρά. Η Αριστερά, όπως είχε τους «μάρτυρες» της, είχε και τους αιρετικούς της. Επιβαλλόταν να τους έχει, γιατί μόνον μέσω των αιρετικών επιβεβαιωνόταν η ορθοδοξία και η εξουσία του Κόμματος.
Στα «ένδοξα» χρόνια της Γ΄ Διεθνούς η διαφωνία ισοδυναμούσε με βιολογική εξόντωση. Και είναι απολύτως φυσιολογικό από την στιγμή που εξοντώθηκαν κομματικά μέλη που δεν διαφωνούσαν, αλλά απλώς έπρεπε να συμπληρώσουν την ποσόστωση των εκτελέσεων.
Οι καιροί άλλαξαν, αλλά οι νοοτροπίες παρέμειναν οι ίδιες. Μπορεί εδώ και πολλές δεκαετίες η διαφωνία να μην σημαίνει θάνατο, όμως σημαίνει ηθική διαπόμπευση στον μικρόκοσμο της Αριστεράς. Όλα τα στελέχη της που αποχώρησαν από το Κόμμα, διαφωνώντας, δέχθηκαν επιθέσεις σε επίπεδο ηθικής υπόστασης.
Γιατί ο Κοντονής, να μην έχει την τύχη του Λαφαζάνη, του Αλαβάνου, της Κωνσταντοπούλου; Άλλωστε και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχονται από το ΚΚΕ, όταν αποχώρησαν από αυτό, δέχθηκαν επιθέσεις με βαρύτατους χαρακτηρισμούς.
Όμως, η καταγγελία Κοντονή έχει και μιαν άλλη διάσταση. Αποδεικνύει πώς έπαιξε το παιχνίδι της εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ, διαψεύδοντας τα στελέχη του που ισχυρίζονταν ότι ποτέ δεν την πήραν. Όπου μπόρεσαν, έλεγξαν τους αρμούς της. Το δημοκρατικό πολίτευμα μας όμως είχε τις ασφαλιστικές δικλείδες του που δεν μπόρεσε να εξουδετερώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Προσπάθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Την νοοτροπία όμως και την αντίληψη που είχαν για το πώς ασκείται η εξουσία την φανερώνει η απόπειρα και όχι το αποτέλεσμα της. Γιατί η πρόθεση καταγράφεται στην απόπειρα.
Άλλωστε, αυτά που ακούγονται στην προανακριτική για την υπόθεση Καλογρίτσα - Παππά, επιβεβαιώνουν πλήρως πως αυτοί οι άνθρωποι, καθοδηγούμενοι από μιαν ολοκληρωτική αντίληψη, ήθελαν να κτίσουν το δικό τους καθεστώς.
Λάσπη, εξυπηρέτηση μεγαλοεπιχειρηματιών, μαύρο χρήμα και έλεγχος των ΜΜΕ. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.
