Του Αλέξανδρου Σκούρα
Από το 1821 μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει επεκτείνει τα σύνορά της, έχει κάνει σπουδαία βήματα εκσυγχρονισμού, έχει συνταχθεί με τους νικητές σε δύο παγκόσμιους πολέμους και ήταν ανάμεσα στους νικητές και του ψυχρού πολέμου. Με άλλα λόγια, από νεοσύστατο κράτος μέχρι και σήμερα η χώρα μας είχε την τύχη ή την ευτυχία να είναι με τους νικητές στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Βέβαια, δεν είμαστε πάντοτε με τους νικητές ή στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Κατά καιρούς οι κυβερνήσεις μας έχουν φλερτάρει με δικτάτορες, απολυταρχικά καθεστώτα, και συμμαχίες που δεν ευνόησαν τη χώρα και τους πολίτες της. Μία τέτοια περίπτωση ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας αυτές τις μέρες, με την χώρα που γέννησε τη δημοκρατία να σφυρίζει αδιάφορα για τα εγκλήματα του Μαδούρο στη Βενεζουέλα. Πολλοί υπερασπιστές της μέχρι στιγμής ουδέτερης στάσης μας έναντι του καλέσματος του νόμιμου υπηρεσιακού προέδρου Γκουαϊδό, λένε ότι όλες αυτές οι αναταράξεις είναι δάκτυλος των ΗΠΑ που δεν μπορεί κανείς να τις εμπιστευτεί σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων λόγω της σχέσης τους με τη Σαουδική Αραβία. Είναι γεγονός ότι οι ΗΠΑ κάνουν τα στραβά μάτια στην πλούσια από πετροδόλαρα χώρα. Όμως εμείς γιατί κάνουμε τα στραβά μάτια στη Βενεζουέλα; Μήπως επειδή είναι σύντροφοι αριστεροί; Μόνο κάποιος αφελής θα πίστευε κάτι τέτοιο μετά τις ιδιαίτερα θερμές σχέσεις που ανέπτυξε η χώρα μας με τις ΗΠΑ επί ΣΥΡΙΖΑ. Φαντάζομαι ότι οι πραγματικοί λόγοι της σημερινής μας στάσης θα αποκαλυφθούν κάποια στιγμή στο μέλλον και πως αν αυτοί οι λόγοι είναι επιλήψιμοι ότι θα βρουν το δρόμο τους προς τη δικαιοσύνη.
Όμως, ακόμα και αν η αφελής σκέψη για την αριστεροσύνη και την αλληλεγγύη μεταξύ των ριζοσπαστών σοσιαλιστών πείθει, είναι δύσκολο να στοιχειοθετηθεί μετά και την δικαστική απόφαση που δικαιώνει μία από τις τέσσερις γυναίκες που κατήγγειλαν τον τέως πρέσβη της Βενεζουέλας για σεξουαλική παρενόχληση, απλήρωτες υπερωρίες και εκδικητική απόλυση. Η απόφαση αυτή εκθέτει ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση η οποία είχε ενεργή συμμετοχή στην αποσιώπηση της παράνομης συμπεριφοράς του τέως πρέσβη. Σε περίπτωση που οι αναφορές για τη στάση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού ευσταθούν, το όλο ιδεολογικό αφήγημα περί στήριξης στη Βενεζουέλα καταρρέει. Πόσο αριστεροσύνη μπορεί να ευαγγελίζεται κανείς όταν καλύπτει εργοδότες που δεν σέβονται τα εργατικά δικαιώματα και προϊσταμένους που παρενοχλούν σεξουαλικά τις υφιστάμενές τους; Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει εδώ, δεν νομίζετε;
Η Μαρία Κορίνα Ματσάδο, που εκτός απροόπτου θα είναι η υποψήφια της κεντροδεξιάς στις επόμενες ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές - όποτε κι αν αυτές γίνουν - έχει δηλώσει ότι η επόμενη κυβέρνηση θα ερευνήσει όλες τις υπόγειες διαδρομές χρήματος και επιρροής του καθεστώτος Μαδούρο. Αντίστοιχα έχουν εκφραστεί και άλλοι πολιτικοί ηγέτες της Βενεζουέλας που γνωρίζουν καλά ότι χώρες όπως η Κούβα και η Τουρκία έχουν δώσει απλόχερα βοήθεια στον δικτάτορα Μαδούρο του οποίου το καθεστώς έχει αναμειχθεί με τρομοκρατικές οργανώσεις στην Κολομβία και το καρτέλ των ναρκωτικών της Λατινικής Αμερικής.
Ας ελπίσουμε ότι αφού επιστρέψει η δημοκρατία και το κράτος δικαίου στη χώρα ότι δεν θα βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων και στην Αθήνα.
