Πληροφορηθήκαμε τα περί του δρώμενου «Η Μικρή Αμάλ-Ένα Μεγάλο Ταξίδι» με τον λάθος τρόπο: όταν η άκρα δεξιά άρχισε να κραυγάζει για αυτή την υπερμεγέθη κούκλα ύψους 3,5 μέτρων με τη μορφή μιας προσφυγοπούλας από τη Συρία που κατά το τρέχον έτος 2021 θα διασχίσει την Τουρκία, την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία, το Βέλγιο και το Ηνωμένο Βασίλειο «για να στρέψει την προσοχή μας στις επείγουσες ανάγκες των νεαρών προσφύγων».
Η άκρα δεξιά λοιπόν, με αφορμή την έλευση της κούκλας στην Ελλάδα, άδραξε την ευκαιρία να παράγει αντιμεταναστευτικό και μισανθρωπικό λόγο τον οποίο έσπευσαν να αποδομήσουν αρκετές σημαντικές δημόσιες φωνές τα επιχειρήματα των οποίων προσυπογράφουμε.
Όμως, μας κάνει εντύπωση που ο προοδευτικός χώρος θεωρεί πολιτικά ουδέτερη και αποκλειστικά «ιδεαλιστική» την τελετουργική «λιτάνευση» μιας κούκλας, στην αρχαιολογία θα την αποκαλούσαμε λατρευτικό ξόανο ή άγαλμα, η οποία μάλιστα έχει υπερφυσικές διαστάσεις σε βαθμό που ανήλικοι και ενήλικες για να αντικρίσουν τη μορφή της και τα μάτια της πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι προς τα πάνω, προς τον ουρανό, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις θεότητες που οι θρησκείες τοποθετούν σε βάθρο ακριβώς για να τονίζουν την απόσταση της εικονιζόμενης ιερής μορφής από το μέσο άνθρωπο και την εγγύτητά της προς το ουράνιο στερέωμα όπου κατοικούν οι Θεοί.
Και αν η κούκλα Αμάλ έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει πρωτίστως τα παιδιά (οι εμπνευστές της λένε πως το ύψος της συμβολίζει το μέγεθος του προσφυγικού προβλήματος, εδώ γελάμε) πως θα το καταφέρει όταν οι διαστάσεις της είναι τριπλάσιες από του μέσου παιδιού;
Τι είδους πρόβλημα είναι το προσφυγικό; Πολιτικό ή θρησκευτικό;
Είναι πολιτική η αναπαράσταση της προσφυγικής ιδιότητας με όρους θρησκευτικούς; Και είναι παράλογο οι χριστιανικές κοινότητες στη χώρα μας να αντιδρούν ακριβώς γιατί είναι σε θέση περισσότερο από τον καθένα μας να αναγνωρίζουν τον τελετουργικό χαρακτήρα του δρώμενου «Μικρή Αμάλ» πολλώ μάλλον δε όταν ανήκει σε άλλο δόγμα; Επιπροσθέτως, να επισημάνουμε ότι η έλευση της «Μικρής Αμάλ» συνέπεσε με τον Δεκαπενταύγουστο που στη χώρα μας γίνονται πλήθος από λιτανείες της εικόνας της Παναγίας.
Γιατί μας κάνει εντύπωση που η Εκκλησία αντιδρά στη «λιτάνευση» μιας εικόνας άλλου θρησκεύματος; Η Αμάλ διαθέτει θρησκευτική ταυτότητα, είναι Μουσουλμάνα αν και όλοι οι Σύριοι δεν είναι Μουσουλμάνοι, θα μπορούσε να είναι και Χριστιανή, όχι πως αυτό θα ήταν λιγότερο προβληματικό, κατά τη δική μας άποψη.
Και γιατί οι κοσμικοί προοδευτικοί κύκλοι δεν βρίσκουν προβληματική τη «λιτάνευση» ενος ανδρείκελου που παριστάνει ένα παιδί πρόσφυγα; Γιατί θεωρούμε φυσιολογική τη μετατροπή του πρόσφυγα σε λατρευτικό ξόανο; Είναι οι πρόσφυγες τοτέμ κι αν ναι ποιου; Κι εν τέλει, ποιοι είναι αυτοί που λατρεύουν τους πρόσφυγες ως ημίθεους όπως δηλώνει ολόκληρη η σημειολογία της κούκλας γιατί επιμένουμε ότι είναι αδύνατον να αγνοηθεί η σημειολογία του ύψους της.
Και τελικά, είναι αυτή η ιδιότυπη θεοποίηση του πρόσφυγα ο τρόπος να συμβάλλουμε στη διαχείριση του προσφυγικού;
Καλώς ή κακώς, δεν μας εντυπωσιάζουν οι αντιδράσεις της Άκρας Δεξιάς και των θρησκευτικών κύκλων στο δρώμενο Αμάλ γιατί δεν περιμένουμε κάτι καλύτερο από αυτούς. Αυτό που κυριολεκτικά μας σοκάρει είναι η σιωπή του προοδευτικού κόσμου απέναντι στη μετατροπή του πολιτικού σε θρησκευτικό. Απίστευτα πράγματα. Απλώς, απίστευτα.
