Ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και το επιτελείο του κατάλαβαν, πολύ γρήγορα ποιο είναι το ζητούμενο, ώστε να κεφαλαιοποιηθεί το θετικό αποτύπωμα που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Η γείωση με την πραγματικότητα. Θα είναι το σημαντικότερο εφόδιο για το ΠΑΣΟΚ, στον άθλο που έχει μπροστά του. Κόντρα σε ένα ιστορικό προηγούμενο, καθώς μεταπολεμικά στην Ελλάδα, κανένα κόμμα που συρρικνώθηκε εκλογικά, δεν κατάφερε να επανακάμψει και να γίνει ξανά μεγάλο.
Την κωδικοποίηση, την έκαναν ήδη οι συνεργάτες του Νίκου Ανδρουλάκη μιλώντας για την ανάγκη το ΠΑΣΟΚ να καταστεί «εναλλακτική προοδευτική αντιπολίτευση». Αντιλαμβάνονται ότι προέχει είναι να λανσαριστούν στη συνείδηση των πολιτών, ως εναλλακτική πρόταση αντιπολίτευσης.
Διαγωνίως απέναντι, στην κατ΄εξακολούθηση και καθ’ έξη, πολωτική και διαιρετική αντιπολίτευση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ορθολογικά απέναντι
στην κυβερνητική πολιτική. Για να γίνει όμως το ΠΑΣΟΚ η εναλλακτική πρόταση της υφιστάμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να το ακούει η κοινωνία. Χωρίς να λέει πάντα αυτό που θέλει να ακούσει η κοινωνία. Να ακούγεται όταν ασκεί κριτική αλλά και όταν διατυπώνει θέσεις. Η κριτική να έχει ουσία και οι προτάσεις αντίκτυπο στη σύνθετη πραγματικότητα. Τα πρώιμα προεδρικά δείγματα είναι προς αυτή την κατεύθυνση.
Αλλά υπάρχει μπροστά μακρύς δρόμος. Ο κ. Ανδρουλάκης μπήκε αιφνιδιαστικά, σφήνα σε μια κούρσα που έτρεχαν δύο. Ο πρώτος, ο κ. Μητσοτάκης έχει – θεωρητικά – προβάδισμα ασφαλείας, διατηρεί αντοχές και καλό ρυθμό. Ο δεύτερος, ο κ. Τσίπρας, προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να πετύχει το ντεμαράζ γιατί δεν έχει ούτε τέμπο ούτε δυνάμεις.
Επομένως, η στρατηγική της κούρσας Ανδρουλάκη είναι απλή. Με σταθερό ρυθμό και προσεκτική διαχείριση δυνάμεων πρέπει να πλησιάσει όσο περισσότερο μπορεί και γιατί όχι να ξεπεράσει τον δεύτερο. Αλλά αυτό θα έχει αξία να γίνει στον κατάλληλο χρόνο.
Αναμφίβολα η εκτίναξη του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ σε διψήφιο νούμερο, προσδίδει δυναμική και αυτοπεποίθηση στον πρόεδρό του ενώ διατάρασσε τις βεβαιότητες στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τις στρατηγικές στο επιτελείο της Κουμουνδούρου.
Το «νίκη έστω με μια ψήφο» που διακήρυττε το καλοκαίρι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξελίσσεται σιγά σιγά στο εξίσου ηττοπαθές,
«όλοι μαζί ενάντια στη δεξιά, μπορούμε». Το στίγμα που εκπέμπει ο Ανδρουλάκης - έστω και αν αισθάνεται πολιτικά εγγύτερα στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ – είναι πως δεν θα θελήσει - τη μια και μόνη ευκαιρία του - να τη χάσει μαχόμενος σε μάχες άλλων με φαντάσματα περασμένων εποχών. Με τη σωστή τακτική και λίγη τύχη μπορεί να φέρει την κούρσα στα μέτρα του.Να κάνει μια αληθινά ιστορική ανατροπή με το ΠΑΣΟΚ, για το ΠΑΣΟΚ.
