Στην αντίληψη των περισσοτέρων από όσους δεν είχαν την ατυχία να διοικήσουν αυτό που αποκαλούμε «βαθύ κράτος», ένας υπουργός μπορεί να κάνει τα πάντα, αρκεί να το θελήσει. Δεν είναι έτσι και υπάρχουν σοβαροί λόγοι γιατί πρέπει οι κρατικές αποφάσεις να ιεραρχούνται μεν από την πολιτική ηγεσία αλλά να προετοιμάζονται από την δημοσιοϋπαλληλική ιεραρχία. Το κράτος χρειάζεται συνέχεια και συνέπεια. Μόνον που καταντήσαμε η συνέπεια να αφορά μόνον ένα χαρακτηριστικό: την ακινησία.
Ο Κωστής Χατζηδάκης, υπουργός Εργασίας ήλθε πριν λίγο καιρό αντιμέτωπος με αυτό, το γνωστό στους παλαιούς πολιτικούς, καθεστώς, όταν ζήτησε να δημιουργηθεί η δυνατότητα έκδοσης προσωρινής σύνταξης για όσους περιμένουν να «βγει η σύνταξη».
Η ιεραρχία αρνήθηκε να εισηγηθεί αυτή την «πυροσβεστική» ρύθμιση με αποτέλεσμα η υπουργική απόφαση να φέρει «μόνον» την υπογραφή του υπουργού και της γενικής γραμματέως. Η αιτιολογία της ιεραρχίας, σε συμπύκνωση, ήταν πως «δεν μπορεί να γίνει διασταύρωση στοιχείων στον ΕΦΚΑ». Δηλαδή, ότι δεν είναι δυνατόν να βρεθεί ο «φυσικός φάκελος» των ασφαλισμένων. Συμπέρασμα, μέχρις ότου βρεθεί ο φάκελος, ας περιμένουν, αφού δεν γνωρίζουμε αν τα δικαιούνται.
Η αδιαφορία των κρατικών υπαλλήλων είναι μνημειώδης και, εν ολίγοις, παχυδερμική. Θα έλεγα ότι είναι και προκλητική, αφού η μισθοδοσία τους είναι πάντοτε στην ώρα της, ενώ και ο ατομικός φάκελος συνταξιοδότησής τους είναι έτοιμος εβδομάδες προτού καταθέσουν τη δική τους αίτηση συνταξιοδότησης. Όταν πρόκειται για τον ιδιωτικό τομέα, ισχύει ο στίχος του όμορφου άσματος «για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε».
Κι όμως, το ποσοστό των περιπτώσεων στις οποίες διαπιστώνεται διαφορά μεταξύ αίτησης και φακέλου, είναι μικρό και η διαφορά που προκύπτει ελάχιστη. Υπάρχουν βεβαίως, δεν λέω, και οι «έξυπνοι», που μπορεί να επωφεληθούν από αυτή την υπουργική γαλαντομία. Στο όνομα λοιπόν της γραφειοκρατικής «αριστείας» και των ολίγων «πονηρών» ταλαιπωρούνται αρκετές χιλιάδες συνταξιούχοι. Τους οποίους κανείς δεν ρωτά πώς τα βγάζουν πέρα.
Είναι αλήθεια ότι ο eΕΦΚΑ, κάτω από τη συνεχή πίεση του προκατόχου Γιάννη Βρούτση και την καλή δουλειά του διοικητή Χρήστου Χάλαρη μείωσε θεαματικά το απερίγραπτο χάος που άφησαν πίσω τους οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ. Οι οποίοι γνώριζαν τη λύση Χατζηδάκη, σιγά όμως μην έβρισκαν το θάρρος να συγκρουστούν. Ο Κωστής Χατζηδάκης αποφάσισε να μπει στο στόμα του τέρατος αντί να τρομάξει στην όψη του. Οι ευχές μας είναι μαζί του αφού -ποτέ δεν ξέρεις- μπορεί, αύριο, να τον κυνηγάνε οι δικαστές επειδή «προκάλεσε μεγάλη οικονομική επιβάρυνση» στην τσέπη του κρατικού θηρίου.
*Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος και βουλευτής (Ν.Δ.).
