Του Αντώνη Πανούτσου
Αν ο Νίκος Παππάς είναι the master of the dirty trick campaign του ΣΥΡΙΖΑ, η eminence grise του Τσίπρα, τρίζουν τα κόκαλα του Ρισελιέ. Από την δημοπρασία ελέγχου της τηλεόρασης μέχρι την αρπαγή του ΔΟΛ, οι κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουν την σφραγίδα του Νίκου Παππά. Κινήσεις της αρπαχτής που ακόμα και εάν πετύχουν το θήραμα θα είναι σε τέτοιο χάλι που το κυνήγι δεν άξιζε τον κόπο. Στη δημοπρασία με το δάνειο με εγγύηση βοσκοτόπια σε τιμές Μανχάταν κάηκε ο Καλογρίτσας. Στο takeover του ΔΟΛ η φωτιά συνεχίζεται καίγοντας όποιον έχει ανακατευτεί.
Από τον Σταύρο Ψυχάρη δεν είχε και πολλά για να καούν. Είχε αυτοπυρποληθεί με τα δημοσιεύματα για τη γάτα των Ιμαλαΐων. Με τα δημοσιεύματα ο κύριος Σταύρος είχε δείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι υπεράνω νταραβεριού αλλά ταυτόχρονα έδειξε και ότι ο ίδιος δεν είναι υπεράνω του να μετέχει στο νταραβέρι. Ζημιά για τη σχέση με το αναγνωστικό κοινό που όπως και να το κάνουμε το πρωτοσέλιδο προτιμάει να το φτιάχνει η επικαιρότητα ή τα πολιτικά πιστεύω του διευθυντή παρά το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης του εκδότη με τον πρωθυπουργό. Ειδικά όταν ήταν φανερό ότι στη συμφωνία Ψυχάρη – Τσίπρα ο πρώτος είχε να δίνει τον οργανισμό ή τη γραμμή του οργανισμού και ο δεύτερος ένα ωραίο πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής και μια θετική αντιμετώπιση στα δικαστικά προβλήματα του κυρίου Σταύρου.
Από τον Αλέξη Τσίπρα υπήρχαν αρκετά ήδη καμένα. Ένας πολιτικός που έχει πει ότι θα σκίσει τα μνημόνια και υπογράφει τα μνημόνια και με τα δύο δεν έχει πολλά να φοβηθεί για την αξιοπιστία του. Άιντε να χρειαστεί να κάνει μία κωλοτούμπα παραπάνω λέγοντας ότι ο ΔΟΛ πρέπει να σωθεί επειδή είναι έγκυρος και ιστορικός, όταν πριν είχε πει ότι είναι το άντρο της διαπλοκής. Για τον Τσίπρα η διαπραγμάτευση ήταν απλά επιβεβαίωση ότι έχει γίνει άτυπο γραφείο απολύσεων και εύρεσης δημοσιογραφικής εργασίας. Από τον περασμένο χρόνο που ο κύριος Σταύρος είχε πει ότι ο Τσίπρας ζήτησε την απομάκρυνση του «βασικού σχολιαστή του σταθμού» και «την αναβάθμιση συγκεκριμένου πολιτικού συντάκτη στο Mega καθώς και την πρόσληψη στο δελτίο του σταθμού κεντρικού αρθρογράφου της "Αυγής"» φάνηκε ότι στα Μέσα που έχουν πρόβλημα η διαφορά ανάμεσα σε δουλειά και ανεργία είναι πως κάποιος τα λέει για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Βασίλης Μουλόπουλος έπαθε ζημιά στην αξιοπιστία. Η διάψευση της χριστουγεννιάτικης επίσκεψής του στον «ενωμοτάρχη» Κικίλια ήταν ότι πήγε «για να ευχηθώ "Καλή Χρονιά" στους παλιούς μου συναδέλφους και πάντα φίλους, διευθυντές, δημοσιογράφους και κλητήρες». Τώρα με την επεξήγηση ότι το πονάει το μαγαζί, στην επίσκεψη το μόνο που μπορεί να πει είναι «όπως λοιπόν πήγα, ένας κλητήρας μου λέει κύριε Βασίλη έχουμε κάποια προβλήματα». Και του απάντησε «άσε να περάσουν τα Φώτα και θα δω αν μπορώ να κάνω κάτι». Το ίδιο αξιόπιστο όπως όλα όσα έχουν ακουστεί.
Η αξιοπιστία του Ιβάν Σαββίδη χάθηκε τον περασμένο Οκτώβριο. Στη δημοπρασία των αδειών, όταν έμειναν υπόνοιες ότι έπαιξε τον ρόλο του λαγού για να ανέβουν οι προσφορές. Υποθέτω ότι κανείς δεν πρόκειται να σοκαριστεί εάν πάρει τον ΔΟΛ με τη βοήθεια της κυβέρνησης. Παρά του ότι είναι δύσκολο λόγω του μικρού ποσού που προσφέρει, δυσκολότερο λόγω του μεγάλου τραπεζικού κουρέματος που ζητάει και με τεράστιο ρίσκο για τον τραπεζίτη που θα το υπογράψει.
Η μεγάλη ζημιά γίνεται στους δημοσιογράφους του ΔΟΛ. Όχι ότι ο Μουλόπουλος θα επιβάλει τη λογοκρισία. Ο Μουλόπουλος είναι αρκετά πεπειραμένος για να ξέρει ότι η πιο αποτελεσματική λογοκρισία είναι η αυτολογοκρισία. Τους έβαλε όμως σε μια κατάσταση που ό,τι και να τους πει θα μαντεύουν τις επιθυμίες του. Άλλοι θα πηγαίνουν κόντρα αφού αν κάνουν κωλοτούμπα θα ξεφτιλιστούν και μια ηρωική διέξοδος είναι η μόνη λύση. Άλλοι με τα νερά του για να τα έχουν καλά με τη νέα κατάσταση. Και άλλοι προσέχοντας τι λένε και τι γράφουν, αφού στις εποχές που ζούμε δεν είναι να ψάχνεσαι για δουλειά. Το μόνο απίθανο είναι με τέτοια αλλαγή και να μην επηρεαστούν καθόλου.
Η μεγαλύτερη όλων ζημιά στο ΔΟΛ θα γίνει από τον κόσμο. Ο οποίος θα αναλύει κάθε λέξη προσπαθώντας να ανακαλύψει ποιος αντέχει και ποιος υπέκυψε στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι άδικο αφού όταν κάποιος ψάχνει οπωσδήποτε να βρει πού έπεσε «σπάτουλα» θα την ανακαλύψει και στην ατέλεια του τοίχου.
